Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

Περί εμπάθειας ...

Χθες η δημοτική αρχή δημοσίευσε δελτίο τύπου για την απόφαση του υπουργού υπεν, γράφοντας ότι ο υπουργός «έκανε δεκτή την προσφυγή του δήμου και ακύρωσε την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής».
...
Διαβάζοντας την απόφαση, την οποία δεν δημοσίευσε η δημοτική αρχή,  διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε στο δελτίο τύπου το 3 σημείο της απόφασης που έλεγε «ΑΝΑΠΕΜΠΟΥΜΕ την υπόθεση στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής για να πράξει σύμφωνα με το σκεπτικό της παρούσας».

Αναζητήσαμε τι σημαίνει το αναπέμπουμε για αποφάσεις και κείμενα της διοίκησης. (Αναπέμπω: αρνούμαι να επικυρώσω μια απόφαση, ένα νομοσχέδιο κ.λπ., και το επιστρέφω για αναθεώρηση και βελτίωση). Αυτό ήταν όλο. Μάλιστα επειδή τα νομικά κείμενα έχουν και τη δική τους, ιδιαίτερη δυσκολία, διατυπώσαμε ένα συλλογισμό και ρωτήσαμε τι λένε οι ειδικοί; Κι αυτό, περισσότερο, από αγωνία γιατί γνωρίζουμε τον αντίπαλο! (εδώ)

Όλα τα υπόλοιπα περι εμπάθειας και παραχάραξης που αναφέρονται (εδώ) είναι εκτιμήσεις σε λάθος κατεύθυνση. Εκτιμήσεις που υποτιμούν και προσβάλουν δημότες με ενδιαφέρον και ενασχόληση με τα κοινά. Βέβαια στην επικοινωνία η ταύτιση με ευτελή κίνητρα (π.χ. εμπάθεια) της παρουσίας-άποψης κάποιου, είναι τακτική για να κονταίνει και να υπερισχύει μία θέση της άλλης. Ας κρίνουν όσοι διαβάσουν τα κείμενα. Δεν έχει νόημα να προσπαθεί κάποιος να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Όμως, γιατί είναι εμπάθεια η επισήμανση ενός σημείου που έλειπε από την ανακοίνωση του δήμου; Ποιος πρέπει να ενημερώνει για όλες τις παραμέτρους ενός θέματος; π.χ γιατί δεν τονίστηκε στην χτεσινή ανακοίνωση, το σημείο  που λέει στην σημερινή ανάρτηση, ότι εάν φέρει "νέα Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, ρισκάρει να χάσει την άδεια λειτουργίας της".

Όσο για την προτροπή "να είμαστε πιο αντικειμενικοί". Το Δραπετσίνι είναι ένα blog που διατυπώνει υποκειμενικές απόψεις. Απόψεις που έχουν σχέση με την εμπειρία, τις ιδέες, τις αξίες αυτών που γράφουν και είναι στενάχωρο να καταδικάζονται δίχως δεύτερη σκέψη. Κυρίως, εάν αυτό γίνεται από πάνω προς τα κάτω. Είναι και αυτό μια μορφή αυταρχισμού! Τις απόψεις κάποιου, κάποιου που κάτι θέλει να πει, και δεν είναι υβριστικές, τις ακούμε, τις σχολιάζουμε ή πάμε παρακάτω. Τόσο απλά!
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει και αφορά όλους όσους ασχολούνται με τα κοινά, είναι: Ποιος είναι ο ενεργός πολίτης που όλοι ζητούν στα προεκλογικά τους κείμενα; Αυτός που νοιάζεται, εντοπίζει ένα θέμα, εκτίθεται και καταθέτει τον προβληματισμό του στον δημόσιο διάλογο ή αυτός που σιωπά ή, ακόμα χειρότερα, χειροκροτεί ασυστόλως;

ΥΓ. Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε γιατί υπήρχε το εξής παράδειγμα σε ανάρτηση της δημοτικής αρχής: "η εμπάθεια απέναντι στο ΧΒ κάνει τον ΝΧ να χάνει την ψυχραιμία και ευθυκρισία του…" Θα μπορούσαμε να πούμε "ποιος είναι αυτός ο ΝΧ;" και πάμε παρακάτω. Αλλά επειδή το "Δραπετσίνι" έγραψε για το "αναπέμπουμε", το διαχειρίζεται κάποιος τύπος "λίγο εμπαθής", ο ΝΧ, και χρησιμοποιήθηκαν φράσεις από το χτεσινό σημείωμα, "σηκώσαμε το γάντι" που λένε!  Και κλείνοντας, για να μην υπάρχουν και δεύτερες σκέψεις, μακάρι να γίνουν τα καλύτερα για την πόλη!