Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν
Γιώργος Σεφέρης, «Τελευταίος Σταθμός»
Ο
Χρήστος Βρεττάκος (ο Χρήστος μας), ο Άλλος Δρόμος και ο Δήμος μας
πάλεψαν με έργα για να στηρίξουν τους φτωχούς και τους λιγότερο
εύπορους. Για να ενώσουν ξανάμια κοινωνία που κάθε τόσο χωρίζεται από το
χρήμα. Βόλτα στη θάλασσα δωρεάν. Μακριά από αυτοκίνητα και μαγαζιά που
συνεχώς ζητούν πορτοφόλια γερά. Παιδικοί σταθμοί δωρεάν. Συναυλίες και
θεατρικές παραστάσεις δωρεάν. Θέρμανση για τα δημόσια σχολεία δωρεάν,
όπως και εργαστήρια υπολογιστών εκεί που έλειπαν.Όπως και τα καλοκαιρινά
καμπ για τους μαθητές των δημοτικών, τα γήπεδα που ανακατασκευάστηκαν,
οι ασφαλείς παιδικές χαρές. Φθηνό κολυμβητήριο, προσιτό σε όλους. Όπως
και οι τέσσερεις κινηματογράφοι, τα καλλιτεχνικά τμήματα, το δημοτικό
γυμναστήριο. Όπως και η κατάργηση των δημοτικών τελών στους μακροχρόνια
άνεργους.
Ας μην μακρολογούμε. Κανείς δεν τα αμφισβητεί αυτά. Ούτε αυτονόητα είναι. Ας θυμηθούμε τι γινόταν λίγα χρόνια πριν, όταν π.χ. τα Λιπάσματα ήταν σκουπιδότοπος, το κολυμβητήριο κλειστό, τα καλλιτεχνικά τμήματα καταργημένα, οι κινηματογράφοι όνειρο θερινής νυκτός. Ας σκεφτούμε τι γίνεται δίπλα, στο Πασαλιμάνι για παράδειγμα ή στο Φλοίσβο. Εκεί που η βόλτα στη θάλασσα απαιτεί ένα μεροκάματο για ένα καφέ ή ένα σουβλάκι.
Ο Χρήστος Βρεττάκος κι ο Άλλος Δρόμος δεν πέταξαν την πολιτική τους ταυτότητα για να φορέσουν το ρούχο του πετυχημένου υπερκομματικού. Ήταν και είναι η Αριστερά που προσπαθεί να υπερβεί τις κομματικές περιχαρακώσεις στο επίπεδο του δήμου, να συζητήσει και να συνεννοηθεί, να αναμετρηθεί με τα προβλήματα στην πράξη κι εκεί να χτίσει συμμαχίες που ξεπερνούν τo πολιτικό μας σόι. Δεν έλυσαν το πρόβλημα της αντικαπιταλιστικής ή της αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής, της ανεργίας ή της εκμετάλλευσης.
Ας μην μακρολογούμε. Κανείς δεν τα αμφισβητεί αυτά. Ούτε αυτονόητα είναι. Ας θυμηθούμε τι γινόταν λίγα χρόνια πριν, όταν π.χ. τα Λιπάσματα ήταν σκουπιδότοπος, το κολυμβητήριο κλειστό, τα καλλιτεχνικά τμήματα καταργημένα, οι κινηματογράφοι όνειρο θερινής νυκτός. Ας σκεφτούμε τι γίνεται δίπλα, στο Πασαλιμάνι για παράδειγμα ή στο Φλοίσβο. Εκεί που η βόλτα στη θάλασσα απαιτεί ένα μεροκάματο για ένα καφέ ή ένα σουβλάκι.
Ο Χρήστος Βρεττάκος κι ο Άλλος Δρόμος δεν πέταξαν την πολιτική τους ταυτότητα για να φορέσουν το ρούχο του πετυχημένου υπερκομματικού. Ήταν και είναι η Αριστερά που προσπαθεί να υπερβεί τις κομματικές περιχαρακώσεις στο επίπεδο του δήμου, να συζητήσει και να συνεννοηθεί, να αναμετρηθεί με τα προβλήματα στην πράξη κι εκεί να χτίσει συμμαχίες που ξεπερνούν τo πολιτικό μας σόι. Δεν έλυσαν το πρόβλημα της αντικαπιταλιστικής ή της αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής, της ανεργίας ή της εκμετάλλευσης.
Δεν είναι αυτός ο ρόλος
τους. Πρωταγωνιστούν όμως σε όλους τους τοπικούς αγώνες. Στην πάλη
ενάντια στην εμπορευματοποίηση. Στη υπεράσπιση του δημόσιου, του
καθολικού, της ανθρωπιάς. Στη μάχη για μισθούς αξιοπρέπειας. Στη μάχη
ενάντια στην Oil-One και στη Lafarge.
Ο Χρήστος Βρεττάκος, ο Άλλος Δρόμος, κι ο Δήμος μας δεν θυσίασαν την αποτελεσματικότητα και την καλή λειτουργία των υπηρεσιών στο βωμό της ιδεολογίας τους. Αντίθετα, απέδειξαν πως η φιλεργατική στάση μπορεί να συνδυαστεί με τη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών.
Ο Χρήστος Βρεττάκος κι ο Άλλος Δρόμος μπορούν να τα πάνε ακόμα καλύτερα. Να προχωρήσουν ό,τι ξεκίνησαν, να διορθώσουν λάθη και ατέλειες. Πρέπει όμως να τους δώσουμε τη δύναμη γι’ αυτό. Μην τους αφήσουμε έρμαια εκείνων που πριν απ’ το κοινό συμφέρον βάζουν την προσωπική τους ανάδειξη ή τις κομματικές προτεραιότητες. Με την ψήφο μας τώρα, αλλά και με τη γενικότερη παρουσία μας στα τοπικά πράγματα αμέσως μετά, μπορούμε να ενισχύσουμε μια ιστορία που κρατάει αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας κάνοντας τη ζωή όλων καλύτερη.
Ο Χρήστος Βρεττάκος, ο Άλλος Δρόμος, κι ο Δήμος μας δεν θυσίασαν την αποτελεσματικότητα και την καλή λειτουργία των υπηρεσιών στο βωμό της ιδεολογίας τους. Αντίθετα, απέδειξαν πως η φιλεργατική στάση μπορεί να συνδυαστεί με τη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών.
Ο Χρήστος Βρεττάκος κι ο Άλλος Δρόμος μπορούν να τα πάνε ακόμα καλύτερα. Να προχωρήσουν ό,τι ξεκίνησαν, να διορθώσουν λάθη και ατέλειες. Πρέπει όμως να τους δώσουμε τη δύναμη γι’ αυτό. Μην τους αφήσουμε έρμαια εκείνων που πριν απ’ το κοινό συμφέρον βάζουν την προσωπική τους ανάδειξη ή τις κομματικές προτεραιότητες. Με την ψήφο μας τώρα, αλλά και με τη γενικότερη παρουσία μας στα τοπικά πράγματα αμέσως μετά, μπορούμε να ενισχύσουμε μια ιστορία που κρατάει αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας κάνοντας τη ζωή όλων καλύτερη.
Εκπαιδευτικοί που εργάζονται στα σχολεία του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας και ανήκουν στο σύλλογο εκπαιδευτικών «η Πρόοδος»
Σοφία Αποστολίδου, Σεβαστή Βαφειάδου, Ροδή Βάζου, Γιώργος Γαλάνης, Μαίρη Δέδε, Βάσω Δήμου, Αθανασία Ζούλια, Στάθης Θεοδωρίδης, Γιούλα Θεοδωρούλα, Άννα Καραπέτσα, Αλεξάνδρα Καταχανάκη, ΚουντουπίδηςΑλέξανδρος, ΚουντούρηΛέσλυ-Παρασκευή, Λαζαρίδου Χρυσούλα, Λιβανίδης Γιώργος, Φιλιώ Μανιτάρη, Γιάννης Μαρουλάκης, Πέτρος Μενδώνης, Λία Νικαλαϊδου, Μαρία Παϊρατζίδου, Γιάννης Παπαδόγιαννης, Ρεββέκα Παπαδοπούλου, Θωμάς Παπακωνσταντίνου, Αρτεμισία Παυλίδου Βαγγέλης Πεταλάς, Θεώνη Πετρίδου, Χρήστος Προκόβας, Σοφία Σαββίδου Δήμητρα Σκαρμούτσου, Κέλλυ Σουκάκου, Ελένη Σούμα, Μανόλης Στούρος, Νατάσσα Τόμπρου, Θοδωρής Τσουλφάς, Ελπίδα Φουλίδου, Κώστας Χατζηνικολής, Μαρία Χριστοδούλου
