του ΜΠΑΜΠΗ ΜΑΝΟΥΣΙΑΔΗ*
Καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές οι πολίτες εκφράζουν την κρίσιμη ερώτηση προς τους υποψήφιους δημάρχους και συμβούλους, τι θα κάνουν αν εκλεγούν. Από την αρχή λοιπόν δεν θέτουμε τις σωστές ερωτήσεις και παρασυρόμαστε σε μια λογική ανάθεσης των προβλημάτων μας σε σωτήρες, οι οποίοι μέσα από τα επικοινωνιακά τους επιτελεία δεν παράγουν πολιτική ούτε εκφράζουν απόψεις αλλά κάνουν επαγγελματικό marketing. Μην ξεχνάμε ότι δημοκρατία δεν είναι να έχουμε απλά κάθε 4-5 χρόνια εκλογές, είναι να συμμετέχουμε καθημερινά και μαζικά στους κοινωνικούς χώρους, να συνδιαμορφώνουμε απόψεις και να απομονώνουμε διαπλεκόμενα συμφέροντα και φασιστικές νοοτροπίες. Αντίθετα λοιπόν στο μοντέλο ανάθεσης σε σοφούς και της επαγγελματικής ενασχόλησης με τα κοινά, πρέπει να προτείνουμε άμεση δημοκρατία, ανοιχτές διαδικασίες και μαζικά κινήματα.
Θέτουμε επίσης την ερώτηση αν ο συνδυασμός έχει ηθικά, νέα και ορεξάτα πρόσωπα. Προφανώς η νεολαία οφείλει να είναι η αιχμή του δόρατος σε όλα τα κινήματα και να εμπλέκεται σε όλα τα κεντρικά ζητήματα, οι άνθρωποι που καλούνται να εκπροσωπήσουν τον λαό της πόλης στους θεσμούς να είναι ηθικοί και ορεξάτοι, αλλά δεν φτάνει σε καμία περίπτωση αυτό. Δεν είναι μόνο θέμα προσώπων, είναι και θέμα πολιτικών επιλογών και απόψεων.
Για παράδειγμα έχουμε αναρωτηθεί τι ρόλο έχουν επιτελέσει οι μηχανισμοί των νεολαίων των δύο πάλαι πότε κομμάτων μέσα στο πανεπιστήμιο; Προάγουν ακριβώς αυτή την νοοτροπία και τις ιδέες των μέχρι τώρα κυβερνήσεων και που η κοινωνία θέλει να διώξει. Θέλουμε λοιπόν νεολαία γενικά και αόριστα ή νεολαία με όραμα για δημοκρατία και δικαιοσύνη μέσω της ανατροπής της παρούσας κατάστασης;
Δεν είναι αρκετό μόνο ούτε να ρωτήσουμε τους υποψήφιους τι θα κάνουν αν εκλεγούν, ούτε φτάνει μόνο να έχεις ηθικούς, ορεξάτους και νέους ανθρώπους. Αυτά δεν είναι παρά οι ελάχιστες προϋποθέσεις, γιατί είναι κρίσιμο να ξέρουμε και ποια είναι η κατεύθυνση πάνω στην οποία πορευόμαστε. Οφείλει μια δημοτική κίνηση να έχει κάποιες βασικές αρχές πάνω στις οποίες συζητάει, αλλά και λαϊκή γείωση, άμεση επαφή και αλληλεπίδραση με την τοπική κοινωνία ώστε οι ικανοί, νέοι και ηθικοί άνθρωποι να αναλάβουν ευθύνες και υποχρεώσεις με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και πάνω σε συλλογικές αποφάσεις και προγράμματα που θα συνδιαμορφώνονται από νέους και παλιούς.
Η σωστή ερώτηση και ταυτόχρονα απάντηση είναι πως θα προχωρήσουμε σε ενεργή και μαζική συμμετοχή σε άμεσο-δημοκρατικές διαδικασίες και σε κοινό όραμα πάνω στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της πόλης.
*ο Μπάμπης Μανουσιάδης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Κερατσινίου-Δραπετσώνας και Μέλος της δημοτικής κίνησης “Άλλος Δρόμος”
*το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στον ΕΓΚΥΡΟ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ
Καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές οι πολίτες εκφράζουν την κρίσιμη ερώτηση προς τους υποψήφιους δημάρχους και συμβούλους, τι θα κάνουν αν εκλεγούν. Από την αρχή λοιπόν δεν θέτουμε τις σωστές ερωτήσεις και παρασυρόμαστε σε μια λογική ανάθεσης των προβλημάτων μας σε σωτήρες, οι οποίοι μέσα από τα επικοινωνιακά τους επιτελεία δεν παράγουν πολιτική ούτε εκφράζουν απόψεις αλλά κάνουν επαγγελματικό marketing. Μην ξεχνάμε ότι δημοκρατία δεν είναι να έχουμε απλά κάθε 4-5 χρόνια εκλογές, είναι να συμμετέχουμε καθημερινά και μαζικά στους κοινωνικούς χώρους, να συνδιαμορφώνουμε απόψεις και να απομονώνουμε διαπλεκόμενα συμφέροντα και φασιστικές νοοτροπίες. Αντίθετα λοιπόν στο μοντέλο ανάθεσης σε σοφούς και της επαγγελματικής ενασχόλησης με τα κοινά, πρέπει να προτείνουμε άμεση δημοκρατία, ανοιχτές διαδικασίες και μαζικά κινήματα.
Θέτουμε επίσης την ερώτηση αν ο συνδυασμός έχει ηθικά, νέα και ορεξάτα πρόσωπα. Προφανώς η νεολαία οφείλει να είναι η αιχμή του δόρατος σε όλα τα κινήματα και να εμπλέκεται σε όλα τα κεντρικά ζητήματα, οι άνθρωποι που καλούνται να εκπροσωπήσουν τον λαό της πόλης στους θεσμούς να είναι ηθικοί και ορεξάτοι, αλλά δεν φτάνει σε καμία περίπτωση αυτό. Δεν είναι μόνο θέμα προσώπων, είναι και θέμα πολιτικών επιλογών και απόψεων.
Για παράδειγμα έχουμε αναρωτηθεί τι ρόλο έχουν επιτελέσει οι μηχανισμοί των νεολαίων των δύο πάλαι πότε κομμάτων μέσα στο πανεπιστήμιο; Προάγουν ακριβώς αυτή την νοοτροπία και τις ιδέες των μέχρι τώρα κυβερνήσεων και που η κοινωνία θέλει να διώξει. Θέλουμε λοιπόν νεολαία γενικά και αόριστα ή νεολαία με όραμα για δημοκρατία και δικαιοσύνη μέσω της ανατροπής της παρούσας κατάστασης;
Δεν είναι αρκετό μόνο ούτε να ρωτήσουμε τους υποψήφιους τι θα κάνουν αν εκλεγούν, ούτε φτάνει μόνο να έχεις ηθικούς, ορεξάτους και νέους ανθρώπους. Αυτά δεν είναι παρά οι ελάχιστες προϋποθέσεις, γιατί είναι κρίσιμο να ξέρουμε και ποια είναι η κατεύθυνση πάνω στην οποία πορευόμαστε. Οφείλει μια δημοτική κίνηση να έχει κάποιες βασικές αρχές πάνω στις οποίες συζητάει, αλλά και λαϊκή γείωση, άμεση επαφή και αλληλεπίδραση με την τοπική κοινωνία ώστε οι ικανοί, νέοι και ηθικοί άνθρωποι να αναλάβουν ευθύνες και υποχρεώσεις με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και πάνω σε συλλογικές αποφάσεις και προγράμματα που θα συνδιαμορφώνονται από νέους και παλιούς.
Η σωστή ερώτηση και ταυτόχρονα απάντηση είναι πως θα προχωρήσουμε σε ενεργή και μαζική συμμετοχή σε άμεσο-δημοκρατικές διαδικασίες και σε κοινό όραμα πάνω στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της πόλης.
*ο Μπάμπης Μανουσιάδης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Κερατσινίου-Δραπετσώνας και Μέλος της δημοτικής κίνησης “Άλλος Δρόμος”
*το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στον ΕΓΚΥΡΟ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ