Τίποτα δεν έχει αλλάξει...

τα χρόνια δύσκολα και πικρά...
οι ξαδέρφες της μάνας στις παράγκες της Δραπετσώνας... πάστρα και καθαριότητα στα πεζούλια και στα μάτια...
ασβέστης συχνά-πυκνά για να ξορκίσει το κακό το μάτι και τα μικρόβια..
αγιόκλημα και γλάστρες και βασιλικοί και μυρωδιές μικρασιάτικες και άλλες των Ποντίων.

Και ο καημός ο δικός σου, δικός μου να γίνεται πάνω στο κέντημα και στο πλέξιμο και στο : “ “ Τι καλό έφτιαξες σήμερα;” 

Και οι άντρες απ ΄το χάραμα στο δρόμο , και τα φουγάρα να καπνίζουν ολοένα για ένα πιάτο φαΐ. Και το ανέπνεες το κακό και συ και τα παιδιά σου, κι η παράγκα να στάζει, αλλά όλα θα φτιάξουν..ο Θεός είναι μεγάλος.

Και χρόνια περάσαν πολλά ..και πολλά άλλαξαν, αλλά και τίποτα.Πάνε οι παράγκες κι οι θειές βολεύτηκαν σε χαμηλοτάβανα διαμερίσματα , κι όλα καλά..

Κι ο καημός ο δικός σου, ποιου γίνεται;
Και οι άντρες ακόμα στο δρόμο, μα και οι γυναίκες αντάμα..και καζάνια τώρα ήρθανε κι άλλα θεριά..Και το κακό το αναπνέεις και συ και τα παιδιά σου, αλλά όλα θα φτιάξουν;
Είναι ακόμα μεγάλος ο Θεός;

ΕΛΠΙΔΑ ΦΟΥΛΙΔΟΥ