Το ταξίδι αυτό...

Μυτιλήνη- Σκάλα Συκαμιάς: Πρωί, μεσημέρι ή βράδυ τα καραβάνια της προσφυγιάς καταφτάνουν! Γυναίκες, παιδιά και νεαροί άνδρες ξεφορτώνονται τα περιττά και με ένα σακίδιο ξεκινούν το ταξίδι. 

Τις τελευταίες ημέρες παντού στην Μυτιλήνη η κατάσταση είναι οριακή. Η Λέσβος ένα νησί με πρόσφυγες παντού,  ένα "νησί προσφυγικός καταυλισμός"! 

Οι εθελοντές, υπάρχουν εθελοντές, παλεύουν σε δύσκολες συνθήκες. Οι κάτοικοι ζουν οριακές καταστάσεις, αλλά αντέχουν, βοηθούν και προσφέρουν! Οι άνδρες του λιμενικού και της αστυνομίας καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες. Ανάμεσα στον πόνο, την απελπισία, τα νεύρα, τα γεμάτα απορία παιδικά μάτια, τους πονηρούς, έχουν δύσκολο ρόλο! 

 Στο Δημοτικό κήπο της Μυτιλήνης, στο κέντρο της πόλης, στο λιμάνι, στην παραλία, στο κοντινό δασάκι, πολύχρωμες σκηνές δίνουν «ζεστασιά» σπιτιού σε οικογένειες κουρασμένες, πονεμένες, θαρραλέες ...μέρες πολλές, μετά τη βίαιη απομάκρυνση από τα σπίτια τους. 

Κανείς δεν ησυχάζει μακριά από το σπίτι του, τα παιδιά όμως βρίσκουν τον τρόπο, ξεχνιούνται, ξεκινούν το παιχνίδι. 
Λίγο πιο πέρα, οι νέοι, σε απόμερες γωνιές απλώνουν το κορμί τους πάνω σε χαρτόκουτα και προσπαθούν να ησυχάσουν ...να ονειρευτούν! 

Κι έτσι περνούν τα βράδια… 

Και μετά, το άλλο πρωί, με τον ήλιο να φωτίζει ό,τι η νύχτα είχε σβήσει και το πλοίο, ελπίδα που έρχεται και φεύγει, και δίνει δύναμη για τη δύσκολη συνέχεια, για την καλύτερη ζωή…    
(Φωτογραφίες: Ταξίδι στη Μυτιλήνη 5/9/2015.)

 
                                                                                        

   

Περπάτημα, προορισμός η Μυτιλήνη

Το ταξίδι αυτό, που θα πάμε αγκαλιά...

Η Μυτιλήνη είναι ένα "νησί προσφυγικός καταυλισμός"

Μάνες με παιδιά περιμένουν...

Κανείς δεν ησυχάζει μακριά από το σπίτι του, τα παιδιά όμως βρίσκουν τον τρόπο

Το πλοίο, ελπίδα που έρχεται και φεύγει, και δίνει δύναμη...

Το ταξίδι αυτό...που θα βγάλει ρωτάς!