Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Σκέψεις… για το «κίνημα των αγανακτισμένων»

Επιστολή από τη Βαρβάρα Σεβδαγιάν 
Η ιδέα ξεκίνησε από την κεντρική πλατεία της Μαδρίτης όταν ένας πολίτης κάθισε καταμεσής... και είπε "κουράστηκα".... Από την επομένη μέρα μαζεύτηκαν και άλλοι ...και άλλοι... και άλλοι.... 
Οι αγανακτισμένοι....πέρασαν τα σύνορα της Ισπανίας και η ιδέα αυτή έφτασε και στη Ελλάδα...χωρίς επεισόδια μόνο με αγανάκτηση...
Στην πλατεία συντάγματος εκατοντάδες με υπνόσακους συντροφεύουν την ιδέα... Η Βουλή, ο Άγνωστος Στρατιώτης το κέντρο της Ελλάδας πλημμύρισαν, η πλατεία Συντάγματος που είναι πάντα γεμάτη τώρα είναι ξέχειλη από κόσμο αγανακτισμένο... Το κλίμα για πρώτη φορά είναι ειρηνικό, με τραγούδια, με πάθος, με ιδέες, με απόψεις... Αυτό κλίμα μπορεί να κερδίσει...

Η αλήθεια των νέων που δεν κάθονται στον καναπέ τους για να σχολιάζουν... Η αλήθεια των νέων στους δρόμους, η σιωπή τους, η οργή τους. Είναι κάτι πραγματικά μαγευτικό, μια σοβαρή διαμαρτυρία... Χωρίς ακρότητες αλλά με αποφασιστικότητα... Η οικονομική κρίση έχει σαρώσει την Ελλάδα... μα πιο πολύ τους νέους (44% έχει φτάσει η ανεργία σε ανθρώπους έως 27 χρονών). Οι νέοι παλεύουν… Για μια δουλειά, για την φτώχεια, για την απαξίωση, για τους κόπους τόσων χρόνων...
Με κομμένη την ανάσα οι πολιτικοί παρακολουθούν, βλέποντας όλο αυτό τον κόσμο να κάνουν το σύνταγμα σπίτι τους. Τα πολιτικά κόμματα παρακολουθούν αμήχανα. Οι νέοι δεν τα εμπιστεύονται, αμφισβητούν τα πάντα... 

ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΕ....η φωνή των αγανακτισμένων. Μια λέξη, μια φωνή… Αγανάκτηση που εκφράζει δυσαρέσκεια … Αγανάκτηση που εκφράζει οργή... "ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ"...."ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ'" ..." ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΜΕ'"...
Αυτή η διαμαρτυρία είναι αληθινή... ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ...ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ