Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΠΕΣΔΑ αν ως το 2030 πετύχουμε μια τεράστια αύξηση του ποσοστού της ανακύκλωσης (από 14% που είναι σήμερα σε 58 %) και αν κατασκευαστούν όλες οι Μονάδες Επεξεργασίας (ΜΕΑ) καθώς και όλες οι Μονάδες Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων (ΜΕΒΑ) , τότε θα έχουμε ένα υπόλειμμα της τάξης του 15% που θα πρέπει να οδηγηθεί στην ταφή.
Φυσικά μιλάμε για σενάρια επιστημονικής φαντασίας γιατί αυτοί οι στόχοι είναι αδύνατον να πιαστούν . Είναι κοινό μυστικό πως ούτε τα ποσοστά της ανακύκλωσης θα φτάσουν στο 58% ούτε όλες οι ΜΕΑ και οι ΜΕΒΑ θα κατασκευαστούν . Αυτό είναι απολύτως βέβαιο.
Αλλά ας δεχτούμε το σενάριο του ΠΕΣΔΑ, ότι το 2030 θα θάβουμε μόνο το 15%. Δηλαδή μόνο 312.859 τόνους αντί του 1.800.000 τόνων που θάβουμε σήμερα στο ΧΥΤΑ της Φυλής
Εύλογα αναρωτιέται κανείς .
Τότε τι την χρειαζόμαστε τη μονάδα καύσης; Η απάντηση είναι ότι τη χρειαζόμαστε γιατί σύμφωνα με το ΠΕΣΔΑ το ποσοστό που θα πρέπει να θάβουμε το 2030 είναι 10% και όχι 15% !!
Άρα θα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με αυτό το 5% ..
Τι λέει το νέο ΠΕΣΔΑ; Το νέο ΠΕΣΔΑ λέει ότι αφού δεν μπορούμε να πιάσουμε τον στόχο του 10% θα πρέπει να κάνουμε και μια μεγάλη μονάδα καύσης για να πιάσουμε τον στόχο.
Το πρώτο σενάριο :
Στο πρώτο σενάριο, ΟΛΑ τα παραγόμενα υπολείμματα από την επεξεργασία των Αστικών Στερεών Αποβλήτων (ΑΣΑ) που θα γίνεται στις ΜΕΑ και των προδιαλεγμένων οργανικών που θα γίνεται στις ΜΕΒΑ, καθώς και το παραγόμενο δευτερογενές καύσιμο (SRF/RDF από τις ΜΕΑ), εκτιμώνται αθροιστικά σε 553.874 τόνους.
Οι 553.874 τόνοι θα οδηγούνται σε μονάδα ενεργειακής αξιοποίησης (καύσης), από την οποία θα προκύψει υπόλειμμα σε ποσοστό 25%, που αντιστοιχεί σε 138.468 τόνους και σε ποσοστό 6,7% του συνόλου των ΑΣΑ.
Το μεγαλύτερο μέρος από το υπόλειμμα των 138.468 τόνων/ετος θα μπορεί να διατεθεί στο ΧΥΤΑ Φυλής.
Ένα μικρό μέρος (τα επικίνδυνα απόβλητα) αναμένεται να υποστεί κατάλληλη διαχείριση όπως π.χ. στερεοποίηση – σταθεροποίηση και να διατεθεί σε ΧΥΤ επικίνδυνων αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ) και σε άλλες κατάλληλες εγκαταστάσεις.
Το δεύτερο σενάριο :
Το δεύτερο σενάριο λέει ότι δεν θα πηγαίνουν και οι 553.874 τόνοι στη μονάδα καύσης αλλά: Το παραγόμενο SRF-RDF (241.015 τόνοι) από τις ΜΕΑ θα οδηγηθεί προς αξιοποίηση σε κατάλληλες ενεργοβόρες βιομηχανίες, όπως οι τσιμεντοβιομηχανίες, αντικαθιστώντας τα παραδοσιακά ορυκτά καύσιμα και το υπόλοιπο (312.859 τόνοι) θα οδηγηθεί στη μονάδα καύσης .
Σημείωση: Εδώ υπάρχει ένα ερώτημα. Από πού προκύπτει ότι οι ενεργοβόρες βιομηχανίες μπορούν να απορροφήσουν 241.015 τόνους δευτερογενών καυσίμων το χρόνο;
Σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο τα παραγόμενα υπολείμματα από την επεξεργασία στις ΜΕΑ συν τα υπολείμματα από την επεξεργασία των προδιαλεγμένων οργανικών σε ΜΕΒΑ μαζί τα υπολείμματα από επεξεργασία άλλων ρευμάτων (ογκωδών αποβλήτων, ΑΗΗΕ, ξύλο - ύφασμα), θα είναι 312.859 τόνοι.
Οι 312.859 τόνοι θα οδηγηθούν σε μονάδα ενεργειακής αξιοποίησης και μετά την καύση θα προκύψει υπόλειμμα 30% ή 93.858 τόνοι .
Αυτό το υπόλειμμα του 30% από τη μονάδα καύσης που είναι 93.858 τόνοι ,θα καταλήξει στο ΧΥΤΑ Φυλής.
Η ποσότητα αυτή αντιστοιχεί στο 4,5% του συνόλου των ΑΣΑ.
Η δική μας πρόβλεψη είναι ότι θα κατασκευαστεί μια μονάδα καύσης 500.000 τόνων/έτος στη δυτική Αττική για να καλυφθεί -τάχα-ο στόχος του 10% των απορριμμάτων που θα θάβονται τελικά.
Όλος ο καυγάς για την καύση γίνεται μόνο και μόνο για να κατασκευαστεί αυτή η μονάδα. Δηλαδή για να εξυπηρετηθουν κάποια εργολαβικά συμφέροντα .
Αυτό που φαντάζονται πολλοί ότι με την καύση θα λυθεί το πρόβλημα των χωματερών είναι τεράστιο λάθος . Τα στοιχεία λένε άλλα ..
Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς πηγή
