Αποφάσισε κατά πλειοψηφία με δεκαοκτώ (18) θετικές ψήφους, την πρόταση της διοίκησης του δήμου για την περιοχή της ανάπλασης. Την απόφαση 118(η απόφαση παρακάτω) υπερψήφισαν όσοι είναι οι δημοτικοί σύμβουλοι του άλλου δρόμου, μείον ένα. Το δημοτικό συμβούλιο απέρριψε την πρόταση για να χαρακτηριστεί η περιοχή της πρώην βιομηχανικής ζώνης των λιπασμάτων ως Περιοχής Ανάπλασης του ν.2508/97.
Για την ιστορία η προηγούμενη "ιστορική" απόφαση ήταν για τη μη αποδοχή εργοστασίου σκουπιδιών στο Σχιστό (ξεχάστε το Σχιστό!), για το οποίο ήδη τρέχει η διακήρυξη προσφορών για την κατασκευή του.
Σε κάθε περίπτωση με τα χρόνια θα αποδειχτεί, εάν το συμβούλιο έπραξε σωστά ή εάν έσπρωξε το τενεκεδάκι λίγο παρακάτω, καταδικάζοντας την περιοχή (την ευρύτερη περιοχή) να φιλοξενεί για ακόμα 20 χρόνια με βιομηχανικές μονάδες, ερείπια, δυσοσμίες, εγκατάλειψη! Ευχή όλων είναι το συμβούλιο να συμβουλεύτηκε τους ειδικούς και να έπραξε σωστά! Δεν υπάρχουν πολλοί δήμοι με το προνόμιο να έχουν ένα "φιλέτο" στην έκταση τους και να το έχουν αναξιοποίητο!
Βέβαια, με τον πυρήνα της απόφασης, παρά τα συνδικαλιστικά χαρακτηριστικά που έχει, δύσκολα θα μπορέσει να διαφωνήσει κάποιος. Και πως θα διαφωνήσει κάποιος όταν το δημοτικό συμβούλιο διατυπώνει την απόφαση του να παλέψει (με ποιες ενέργειες;) για να να απαλλοτριωθούν 640 στρέμματα, τα οποία ανήκουν σε ιδιώτες, και να γίνουν δημόσιος χώρος. Πως να διαφωνήσει κάποιος όταν ως προαπαιτούμενο της πολεοδομικής μελέτης που θα παρουσιάσει ο δήμος είναι η κήρυξη της ιδιοκτησίας της OIL ΟΝΕ σε χώρο πρασίνου!
Πως να διαφωνήσει κάποιος όταν η απόφαση μιλάει για χώρους υψηλού πρασίνου και όχι γκαζόν που συντηρείται δύσκολα(!), κοινόχρηστων χρήσεων και κοινωφελών λειτουργιών μέσα σταθερής τροχιάς με τραμ ή/και προαστιακό!
Από την απόφαση όμως, απόφαση είναι δεν είναι κείμενο ευχών, απουσιάζουν κάποια από τα βασικά στοιχεία μιας απόφασης. Τέτοια στοιχεία είναι: το χρονοδιάγραμμα των ενεργειών, ο τρόπος (π.χ. πως θα πιεστεί το ΣτΕ) οι χρηματοδότες (κράτος;) και τα χρήματα που θα απαιτηθούν.
Ακόμα, ψιλά γράμματα, αλλά ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, καλό είναι να διευκρινιστούν, εάν υπάρχει συμφωνία-χρονοδιάγραμμα παραχώρησης με την περιφέρεια των 240 στρεμμάτων (εάν και εφόσον γίνει δεκτή η απαλλοτρίωση) για τα οποία εκκρεμεί η εκδίκαση της υπόθεσης στο ΣτΕ, π.χ. θα έχει λόγο η περιφέρεια στην πολεοδομική μελέτη; Και τέλος ποιες ενέργειες θα γίνουν για την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης (χρειάζεται προεδρικό διάταγμα;)
Αυτά από την πρώτη ανάγνωση! Πάμε γι΄άλλα;
...
Η πρόταση της Διοίκησης, απόφαση 118 έχει ως εξής:
«Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης διατυπώνει για μια ακόμη φορά την απόφαση του να παλέψει ώστε ο χώρος των 640 στρεμμάτων να απαλλοτριωθεί ώστε να αποκτήσει Δημόσιο χαρακτήρα και να αποδοθεί στο λαό της περιοχής όπως ακριβώς έχει γίνει για τα 86 στρέμματα της παραλίας.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινούμενο το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης ζητά από το ΣΤΕ την επιτάχυνση των διαδικασιών ώστε να προχωρήσει η απαλλοτρίωση των 240 στρεμμάτων ιδιοκτησίας της Εθνικής Τράπεζας.
Αμέσως μετά ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας θα προχωρήσει σε πολεοδομική μελέτη για την ανάπλαση της περιοχής στηριζόμενος στις χρήσεις γης και συντελεστή δόμησης που με τη δική του παρέμβαση έχουν νομικά επιβληθεί.
Αυτή η πολεοδομική μελέτη θα έχει ως προαπαιτούμενα:
- Την κήρυξη της ιδιοκτησίας της OIL ΟΝΕ σε χώρο πρασίνου
- Την αξιοποίηση της σχέσης με τη θάλασσα, όχι μόνο με την ελεύθερη πρόσβαση καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και με τη δημιουργία ενός ελκυστικού περιπάτου που θα προκαλέσει υπερτοπικό ενδιαφέρον και θα αφορά κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας. Αυτό σε μεγάλο βαθμό σήμερα έχει επιτευχθεί.
- Την εξασφάλιση εκτεταμένων ελεύθερων πράσινων χώρων υψηλού πρασίνου και όχι γκαζόν που συντηρείται δύσκολα και δίχως να φιλτράρει τον αέρα όσο τα δέντρα. Κάτι τέτοιο θα διόρθωνε σε ένα βαθμό τη σημαντική έλλειψη πρασίνου στην ευρύτερη περιοχή ώστε το κομμάτι των λιπασμάτων να αποτελέσει το μεγαλύτερο άλσος της ευρύτερης περιοχής.
- Την ανάδειξη των διατηρητέων κτιρίων, ώστε η ιστορία της περιοχής να παραμένει στο τοπίο σαν βιομηχανική κληρονομιά μιας περασμένης μεν εποχής, που σημάδεψε όμως τον τόπο και θα άξιζε να παραμείνει ορατή για τους επόμενους κατοίκους τόσο της Δραπετσώνας όσο και του ευρύτερου Πειραιά. Παρά τη σχεδόν ολοκληρωτική ισοπέδωση των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της περιοχής, τα ελάχιστα εναπομείναντα διατηρητέα κτίρια προσφέρουν μια ευκαιρία για την περιοχή.
- Την εξασφάλιση κοινόχρηστων χρήσεων και κοινωφελών λειτουργιών, που θα εξασφαλίζουν διαρκή κίνηση καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Αυτό θα ήταν εφικτό είτε στα ήδη υπάρχοντα διατηρητέα κτίρια, είτε με την απόδοση κάποιων ήπιων χρήσεων σε κομμάτια της έκτασης ώστε να μην ερημώνει τα βράδια.
- Την σύνδεση της περιοχής με μέσα σταθερής τροχιάς και πιο συγκεκριμένα με τραμ ή/και προαστιακό. Η περιοχή της πρώην βιομηχανικής ζώνης στη Δραπετσώνα που για δεκαετίες υποβάθμιζε την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της πόλης για τις επόμενες δεκαετίες θα κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση.
- Ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα, χρήσεις πολιτισμού αθλητισμού αναψυχής παιδείας και υγείας σε μια περιοχή με εκτεταμένο ενιαίο πράσινο χώρο.»
Η απόφαση αυτή πήρε αύξοντα αριθμό και ολόκληρη βρίσκεται (εδώ 118)
