Πολλοί δάσκαλοι θα πάρουν μέρος σ’ αυτήν και πολλοί μαθητές θα σχολάσουν στις 11.30 εκείνη την ημέρα. Γονείς, μαθητές και δάσκαλοι που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν την πόλη μας καλύτερη θα διαμαρτυρηθούν πηγαίνοντας στα καζάνια της Oil-One.
Παρακάτω, δύο κείμενα που γράφτηκαν από εκπαιδευτικούς των 13ου-21ου Δημοτικών Σχολείων Κερατσινίου, σε σχέση με τα προβλήματα που προκύπτουν από τη λειτουργία των καζανιών, τα οποία μπορούν να γίνουν αφορμή για συζήτηση και προβληματισμό...
1. Πώς πρέπει να μυρίζει ο αέρας;
Ο αέρας δεν μυρίζει πάντα με τον ίδιο τρόπο. Εξαρτάται. Αν είσαι στην εξοχή, εξαρτάται κυρίως από την εποχή και τον τόπο. Αλλιώς είναι στη θάλασσα κι αλλιώς στο βουνό. Άλλο πράγμα η άνοιξη κι άλλο το φθινόπωρο.
Αν πάλι είσαι σε πόλη, εξαρτάται κυρίως από την οργάνωσή της. Οι καλά οργανωμένες πόλεις φροντίζουν οι δραστηριότητες τους να μην μυρίζουν άσχημα. Όταν δεν μπορούν να αποφύγουν τις άσχημες μυρωδιές, οδηγούν τις δραστηριότητες αυτές μακριά από τις κατοικημένες περιοχές. Οι άσχημα οργανωμένες πόλεις αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Οι δίκαιες πόλεις απομακρύνουν εξίσου τις κακοσμίες από όλες τις γειτονιές. Δεν χωρίζουν τους ανθρώπους σε τυχερούς και άτυχους.
Παρακάτω, δύο κείμενα που γράφτηκαν από εκπαιδευτικούς των 13ου-21ου Δημοτικών Σχολείων Κερατσινίου, σε σχέση με τα προβλήματα που προκύπτουν από τη λειτουργία των καζανιών, τα οποία μπορούν να γίνουν αφορμή για συζήτηση και προβληματισμό...
1. Πώς πρέπει να μυρίζει ο αέρας;
Ο αέρας δεν μυρίζει πάντα με τον ίδιο τρόπο. Εξαρτάται. Αν είσαι στην εξοχή, εξαρτάται κυρίως από την εποχή και τον τόπο. Αλλιώς είναι στη θάλασσα κι αλλιώς στο βουνό. Άλλο πράγμα η άνοιξη κι άλλο το φθινόπωρο.
Αν πάλι είσαι σε πόλη, εξαρτάται κυρίως από την οργάνωσή της. Οι καλά οργανωμένες πόλεις φροντίζουν οι δραστηριότητες τους να μην μυρίζουν άσχημα. Όταν δεν μπορούν να αποφύγουν τις άσχημες μυρωδιές, οδηγούν τις δραστηριότητες αυτές μακριά από τις κατοικημένες περιοχές. Οι άσχημα οργανωμένες πόλεις αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Οι δίκαιες πόλεις απομακρύνουν εξίσου τις κακοσμίες από όλες τις γειτονιές. Δεν χωρίζουν τους ανθρώπους σε τυχερούς και άτυχους.
2. Στην πόλη μας
Η πόλη μας δεν είναι καλά οργανωμένη. Ο δικός μας αέρας αρκετές φορές μυρίζει σαν βρόμικο δημόσιο αποχωρητήριο ή σαν γκάζι. Συνήθως δεν κρατάει πολύ. Από μερικά λεπτά ως λίγες ώρες. Αλλά όσο κι αν κρατάει, αρκεί για να σου χαλάσει τη διάθεση. Κάποιοι νιώθουν να δηλητηριάζονται κι άλλοι ότι τους σπρώχνουν στον υπόνομο. Οι πιο απομακρυσμένες γειτονιές και πολύ περισσότερο οι μακρινές συνοικίες δεν έχουν παρόμοιο πρόβλημα.
3. Τι φταίει;
Ποιος ξέρει άραγε τι φταίει; Ποιος θα μας το πει; Τα πανεπιστήμια και τα υπουργεία δεν έχουν φροντίσει να μάθουν. Όμως οι παλιότεροι, που ζουν χρόνια εδώ, κάτι παραπάνω γνωρίζουν. Θυμούνται πότε εμφανίστηκαν και πότε εξαφανίστηκαν ενοχλητικές μυρωδιές. Κι αυτοί, οι παλιότεροι δηλαδή, μας λένε ότι αυτές οι μυρωδιές εμφανίστηκαν μαζί με την OilOne. Πρόκειται για τα καζάνια που βρίσκονται δίπλα στα Λιπάσματα και κάτω από το 5ο Γυμνάσιο.
4. Υπάρχουν κι άλλοι κίνδυνοι;
Ποιος ξέρει αν αυτή η μυρωδιά κρύβει κινδύνους για την υγεία; Ποιος ξέρει αν υπάρχουν και κίνδυνοι ατυχήματος; Για τους κινδύνους υγείας και ασφάλειας δεν έχουμε καμία επίσημη απάντηση. Τα ινστιτούτα υγείας και οι μηχανισμοί ασφάλειας αγνοούν την κακοσμία και συνεπώς δεν την έχουν μελετήσει.
5. Τι να κάνουμε;
Τι μπορούμε να κάνουμε για να λύσουμε αυτά τα προβλήματα; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μάθουμε από τους παλιότερους. Η περιοχή μας πριν από χρόνια είχε περισσότερα παρόμοια προβλήματα. Είχε το εργοστάσιο της ΔΕΗ, των Λιπασμάτων, το τσιμεντάδικο, είχε τη χαβούζα, είχε και τη βρόμικη θάλασσα. Πώς σταμάτησαν αυτά; Τι έκαναν οι κάτοικοι για να τα σταματήσουν; Ας τους ρωτήσουμε για να μάθουμε. Κάποιοι από τους παππούδες και τις γιαγιάδες, αλλά και κάποιοι από τους γονείς ίσως γνωρίζουν. Ας τους αναζητήσουμε και ας μελετήσουμε τις μνήμες τους.
Ταυτόχρονα ας κάνουμε γνωστό το πρόβλημα. Να οργανωθούμε για να μάθουν όλοι τι βρωμάει, τι μας στενοχωρεί και τι μας φοβίζει. Ας δηλώσουμε επίσης την επιθυμία μας να σταματήσει αυτή η αδικία.
Για να γνωστοποιήσουμε το ζήτημα και την επιθυμία μας, ο σύλλογος εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας οργανώνει στάση εργασίας την Πέμπτη 3 Μαΐου από τις 11.30 ως τις 13.30. Πολλοί δάσκαλοι θα πάρουν μέρος σ’ αυτήν και πολλοί μαθητές θα σχολάσουν στις 11.30 εκείνη την ημέρα. Γονείς, μαθητές και δάσκαλοι που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν την πόλη μας καλύτερη θα διαμαρτυρηθούν πηγαίνοντας στα καζάνια της Oil-One. Π. Μενδώνης
Ένα παραμύθι για τα καζάνια
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη πόλη, δίπλα σε ένα μεγάλο λιμάνι.
Με σπίτια μικρά, αλλά καθαρά και τακτοποιημένα. Οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι, αλλά γεμάτοι με δέντρα που μοσχομύριζαν.
Τα σπίτια ήταν μικρά, μα οι αυλές και τα μπαλκονάκια ήταν γεμάτα με λουλούδια: γεράνια, βασιλικούς και γαρδένιες.
Τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους ανέμελα και οι μεγάλοι συζητούσαν μετά τη δουλειά. Ήταν δύσκολα και φτωχικά τα χρόνια.
Κάποτε κάποιοι σκέφτηκαν ότι ήταν όμορφο το μέρος για να φτιαχτούν εργοστάσια. Οι άνθρωποι στην αρχή χάρηκαν , γιατί θα είχαν δουλειές. Και φτιάχτηκαν τα εργοστάσια και δουλείες βρήκανε, μα μίκρυναν οι δρόμοι και τα σπίτια γίναν πολυκατοικίες και τα δέντρα λιγόστεψαν κι αυτά…
Οι γειτονιές δε μοσχομύριζαν πια και τα λουλούδια στα μπαλκόνια μαράζωναν.
Και πέρασαν χρόνια. Άλλα εργοστάσια πήραν τη θέση των παλιών…
Ώσπου μια μέρα εμφανίστηκαν κάποια καζάνια. Τεράστια , που όλο δούλευαν –γιατί το πετρέλαιο ήταν πολύτιμο και ήθελε αποθήκες μεγάλες και δεξαμενές.
Τα λουλούδια αποφάσισαν να μην ξαναβγούν από τις γλάστρες και τα δέντρα έγερναν τα κλαδιά τους λυπημένα…
Τα παιδιά, όταν έβγαιναν να παίξουν ή να κάνουν διάλειμμα, όλο τα ενοχλούσε μια άσχημη μυρωδιά κι έγιναν και κείνα λυπημένα.
Ώσπου μια μέρα αποφάσισαν, μεγάλοι και μικροί ότι όλο αυτό έπρεπε να πάρει ένα τέλος.
Μαζεύτηκαν στα σχολεία τους και ξεκίνησαν για τα καζάνια. Στην αρχή ήταν λίγοι, μα σε κάθε γειτονιά όλο και κάποιοι τους ακολουθούσαν. Έφτασαν διστακτικοί μπροστά στα τρομερά και φοβερά κατασκευάσματα, αλλά ήταν αποφασισμένοι.
Έκαναν ένα μεγάλο κύκλο γύρω του κι άφησαν κάτω λουλούδια . Περίμεναν τι θα γίνει. Το θηρίο σταμάτησε για λίγο να βγάζει καπνό και μυρωδιά.
Η αρχή είχε γίνει…
Τα παιδιά ήταν χαρούμενα και περήφανα..
Κάτι μπορούσε να αλλάξει και το είχαν καταφέρει όλοι μαζί. Ε. Φουλίδου
