Η παρέλαση που δεν έγινε!

Όταν κάποτε γραφεί η ιστορία αυτής της τετραετίας σίγουρα θα αφιερωθεί ένα ειδικό κεφάλαιο για τις παρελάσεις. Πάντα υπήρχε ένα θέμα, λες και κάθε φορά οι αρμόδιοι περίμεναν την παρέλαση για να πρωτοτυπήσουν.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις αξέχαστες παρελάσεις με τους επισήμους να κρατούν πανό στην εξέδρα των επισήμων, τους επισήμους να περνούν μπροστά από τους πολίτες σε μια άτυπη δική τους παρέλαση ή τις παρελάσεις χωρίς εξέδρα με τους επισήμους στα πεζοδρόμια, τις παρελάσεις με τους μαθητές που γυρνούσαν την πλάτη στους επισήμους.

Η σημερινή μαθητική παρέλαση στην περιοχή μας δεν είχε τίποτα από αυτά. Και περιποιημένη εξέδρα υπήρχε και οι επίσημοι πήγαν έγκαιρα στις θέσεις τους και η μπάντα στη θέση της παιάνιζε τα εμβατήρια και πανό δεν υπήρχαν, το μόνο που θύμισε τις προηγούμενες  παρελάσεις στο κέντρο της πόλης ήταν η αντιφασιστική διαμαρτυρία στο τέλος.

Βεβαία ήταν μια ακόμη παρέλαση η οποία θα μείνει στην ιστορία της μικρής μας πόλης για την οργάνωση της και την απίστευτη ταλαιπωρία μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων. Μια παρέλαση όπου κανένας δεν κατάλαβε πότε άρχισε και πότε τελείωσε.  Κόσμος παντού, μαθητές, γονείς, παιδιά, ένα ατελείωτο μπουλούκι! Όλοι ρωτούσαν όλους και ο καθένας έλεγε το δικό του! 
Ένα ατελείωτο ανακάτεμα, με μικρά παιδιά να κοιτούν με απόγνωση τους μεγάλους με έναν καυτό ήλιο πάνω στα κεφάλια! Και ξαφνικά ενώ ένα μπουλούκι επισκεπτών και γονέων πηγαινοερχόταν δεξιά και αριστερά, ενώ οι μαθητές στριμωχνόταν  στην άκρη του δρόμου, ενώ οι εκπαιδευτικοί προσπαθούσαν να βρουν θέση και να προστατέψουν τους μαθητές οι λίγοι ηρωικοί εργαζόμενοι κατάφεραν να ανοίξουν δρόμο για να περάσουν τα τμήματα της παρέλασης.

Και αφού κατάφεραν να παρελάσουν οι μαθητές σπρώχνοντας δεξιά και αριστερά να ανοίξουν δρόμο,  πέρασαν με κάθε «επισημότητα» μπροστά στην υπερυψωμένη εξέδρα  και έφτασαν στο τέλος της διαδρομής όπου επικρατούσε χάος. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, αυτοκίνητα, αναζητούσαν διέξοδο για προχωρήσουν. Ευτυχώς όλα τελείωσαν ομαλά και έμειναν μόνο τα νεύρα, η ταλαιπωρία και ...η απογοήτευση! 
Πάντως το σημερινό σκηνικό δεν μπορείς να το πεις παρέλαση! Γιατί δεν είναι παρέλαση να βάλεις μια υπερυψωμένη εξέδρα με αντηλιακή προστασία για να παρκολουθήσεις το θέαμα και όλα τα άλλα να τα αφήσεις στον αυτόματο πιλότο...

Στο μέλλον πολύ δύσκολα θα επιχειρηθεί μια τέτοια «καινοτομία», όσο παραμελημένη και αν νιώθει μια πόλη και όσο και αν μελαγχολούν  οι τοπικοί σύμβουλοι. Όμως αν επιχειρηθεί θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι πολύ σοβαρά να σχεδιάσουν κάθε βήμα μιας προσπάθειας, σκεπτόμενοι τους μαθητές, τις οικογένειες τους ...αν πραγματικά θέλουν να τιμήσουν την εθνική επέτειο!