Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

ΚΑΧΡΑΜΑΝΟΓΛΟΥ: Χώρος πρασίνου ή χώρος για βέλτιστη εμπορική αξιοποίηση;


 Σε Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο έγινε μεταξύ 17/12 έως και 20/12 ή κάπου εκεί, δεν υπήρξε ενημέρωση στο site του Δήμου μόνο οι Δημοτικοί Σύμβουλοι έμαθαν γι΄αυτό, υπήρχε θέμα στην ημερήσια διάταξη για την παραλαβή  ή κάτι τέτοιο μελέτης που είχε ανατεθεί μετά από διαγωνισμό για αξιοποίηση του πρώην εργοστασίου Καχραμάνογλου.
 Μέχρι και σήμερα δεν έχουμε μάθει τι προβλέπει η μελέτη, δεν έχει υπάρξει καμία ανακοίνωση από τις παρατάξεις, ούτε από τους ανεξάρτητους δημοτικούς συμβούλους, ούτε βρήκαμε τη σχετική δημοσίευση στη"Διαύγεια". 
Τι προβλέπει η πρόταση; Δεν είναι καλύτερο να δημοσιευτεί για να δούμε τι προτείνουν οι μελετητές; Η μελέτη ανατέθηκε από τον Δήμο και οι Δημότες πρέπει να γνωρίζουν...και οι καταληλότεροι να τους ενημερώσουν, όταν αυτό δεν γίνεται επίσημα, είναι οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, άλλωστε γι΄αυτό ζήτησαν την ψήφο των πολιτών για να ψηφίζουν να αποφασίζουν να ελέγχουν και να ενημερώνουν καμιά φορά!
Παρακάτω παλιότερο κείμενο, όταν είχε ανακοινωθεί ο διαγωνισμός:
Ο Δήμος Κερατσινίου –Δραπετσώνας ανακοίνωσε διαγωνισμό για την: «ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΧΡΑΜΑΝΟΓΛΟΥ» με Κ.Α. 30/7413.0016, προϋπολογισμού 60.000€ (μη συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α.).
Ο διαγωνισμός θα γίνει την Τρίτη 20-03-12 στην αίθουσα του δημοτικού Συμβουλίου! (Εδώ η ολόκληρο το κείμενο.)

Θυμίζουμε ότι σε μια δραματική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου πριν από πολλά χρόνια ο τότε Δήμαρχος αναγκάστηκε να πάρει πίσω την πρόταση για «αξιοποίηση» του τελευταίου μεγάλου ελεύθερου χώρου της πόλης από ιδιώτη επιχειρηματία. (Εδώ σχετικό κείμενο). Η έντονη αντίδραση των μικρομεσαίων καταστηματαρχών του εμπορικού συλλόγου Κερατσινίου απέναντι σε αυτή την  προοπτική, οδήγησε τη δημοτική αρχή στην απόφαση να αγοραστεί ο χώρος για να γίνει χώρος πρασίνου.
Η Δημοτική αρχή Μελά είχε εκφράσει την επιθυμία σε ανοικτή συγκέντρωση στη Χαραυγή, δεν γνωρίζουμε αν ήταν και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για δημιουργία παραρτήματος του ΤΕΙ Πειραιά, θέμα που δεν προχώρησε.
Στην τελευταία προεκλογική περίοδο είχαν παρουσιαστεί μακέτες από μελέτη που είχε παρουσιάσει η παράταξη (εδώ η πρόταση), η οποία ανέλαβε τη διοίκηση του Δήμου και παρουσιάζεται το παλιό εργοστάσιο ως χώρος κυρίως πρασίνου και άλλων κοινωφελών χρήσεων.

Οπωσδήποτε το κτίριο, το οποίο βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης και παραμένει για χρόνια κλειστό και εγκαταλειμμένο, είναι εστία ρύπανσης για την περιοχή και ο Δήμος όπως και οι πολίτες χάνουν από αυτό. Όμως είναι άλλο θέμα το πράσινο και οι κοινωφελείς χρήσεις και άλλο η εμπορική χρήση, έστω και με το τρίπτυχο περιβάλλον-απασχόληση-ανταποδοτικότητα. Και άλλο νόημα έχει η θέση, το περιβάλλον είναι δημόσιο αγαθό και χρέος κάθε δημοτικής αρχής είναι να συμβάλλει στην ανάπτυξη του αστικού και περιαστικού πρασίνου αλλά και να εμποδίζει την τσιμεντοποίηση των τελευταίων ελεύθερων μεγάλων χώρων και άλλο η βέλτιστη εμπορική χρήση.

Δεν γνωρίζουμε τι ψηφίστηκε και σίγουρα οι καιροί αλλάζουν: δεν είναι κακό να αλλάζεις θέσεις αξιολογώντας νέα δεδομένα και ανάγκες. Όμως για κορυφαία θέματα με «προϊστορία» για τα οποία κάποιοι ψήφισαν και επέλεξαν, ψήφισαν ακόμα και για αυτές τις μακέτες, δεν μπορείς να κάνεις αλλαγή πλεύσης.
 Ίσως είναι υπερβολικό, αλλά  το θέμα μοιάζει κατ΄ αναλογία με το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν» και τη γνωστή απογοητευτική συνέχεια!

Η ιστορία του εργοστασίου στην περιοχή:Το 1957, το Υπουργείο Πρόνοιας παραχώρησε στον βιομήχανο Καχραμάνογλου έκταση 5 στρεμμάτων πάνω από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα (επί της σημερινής οδού Κωνσταντινουπόλεως) για να εγκαταστήσει εκεί το εργοστάσιο του παραγωγής χαλιών (ταπητουργία), δυναμικής 300 αργαλειών. Η συγκεκριμένη έκταση, μέσα στη ζώνη των προσφυγικών κατοικιών, προοριζόταν για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες, για κοινόχρηστους χώρους πρασίνου, Παιδική Στέγη κ.α. Στη συνέχεια, το εργοστάσιο μετατράπηκε σε υφαντουργείο παραγωγής κασμιριών (Κασμίρια Μερινός). Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70, η εταιρεία μπήκε σε τροχιά σταδιακής ύφεσης μέχρι τη χρεοκοπία της και το κλείσιμο του εργοστασίου το 1992.