Τι μάθαμε από την παράσταση «Ο Φιάκας»!
...Παρακολουθώντας τη θεατρική παράσταση «Ο ΦΙΑΚΑΣ» του Δημοσθένη Μισιτζή που παρουσιάστηκε την Κυριακή το βράδυ στο Καστράκι της Δραπετσώνας, και διαφημίστηκε δεόντως με δελτία τύπου (εδώ), μάθαμε ότι η Δημοτική αρχή δεν ξεχνά τη Δραπετσώνα (σαν τα μικρά, το λέμε για να το πιστέψουν), ότι η Δραπετσώνα είναι μια ακόμα γειτονιά του καλλικρατικού μας Δήμου (...εντάξει, εμείς ...το εμπεδώσαμε, ο Γ.Τσιρίδης όμως;) και ότι ο πολιτισμός δημιουργεί αντισώματα στην απαισιοδοξία (sic).
...Μετά την παράσταση, από επαγγελματική διαστροφή, φυλλομετρώντας το λεξικό μάθαμε ότι ο Φιάκας είναι ο φιγουρατζής, ο επιδειξιομανής, ο φανφαρόνος, αυτός που παριστάνει κάτι άλλο απ' αυτό που είναι. Η λέξη «Φιάκας» είναι τουρκική και πιθανόν να έχει σχέση με το «φτιαχτός».
...Τέλος, σε μια κριτική για το έργο, διαβάσαμε ότι στο έργο συναντάται το τρίο: απατεών δονζουανίσκος, καπάτσος υπηρέτης, αφελής αρραβωνιαστικιά που το συναντάμε και σε πολλές μεταγενέστερες κωμωδίες, μέχρι και σήμερα ...ακόμα στην πολιτική ζωή του τόπου!
Το μελαγχολικό είναι ότι αυτά που συνέβαιναν στην κοινωνία και στην πολιτική τότε, δυστυχώς συμβαίνουν και σήμερα...και ίσως θα συμβαίνουν, δυστυχώς για πολλά χρόνια ακόμα! Ψέματα, συμφέροντα, δολοπλοκίες και στο τέλος κανείς δεν την πληρώνει…
Κανείς δεν την πληρώνει;
Κανείς δεν την πληρώνει;
ΥΓ. Κατά τα άλλα ο ΦΙΑΚΑΣ είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία, περίτεχνα γραμμένη με πολύ γέλιο και απίστευτους ρυθμούς, μια κωμωδία με μηνύματα για όλους… στο τέλος μάλιστα έρχεται η κάθαρση και κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του.
...Αμήν (Αμάν) και πότε, τραγούδι (άσχετο με το θέμα, καλή μουσική για καλό ΣΚ)
...Αμήν (Αμάν) και πότε, τραγούδι (άσχετο με το θέμα, καλή μουσική για καλό ΣΚ)
