Του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή
ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ . Ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός της χώρας παρουσιάζεται να μιλάει με την φωνή του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου και στην συνέχεια ως σκυλί δεμένο με αλυσίδες , με την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να του καθαρίζει ένα σαλάμι(!). Αναφέρομαι σε εικόνες από το τελευταίο επεισόδιο του ΑΛ ΤΣΑΝΤΙΡΙ ΝΙΟΥΖ, δείγμα εμπάθειας, κακογουστιάς, προσβολής εκατομμυρίων ανθρώπων που τον ψήφισαν αλλά και που δεν τον ψήφισαν, χυδαίου λαικισμού. Ο κ.Λαζόπουλος ξέχασε τις παλιές στιγμές του τηλεοπτικού του παρελθόντος και νομίζει ότι είμαστε ιθαγενείς που μπορεί να μας οδηγεί όπου θέλει, όσο αριστερά η όσο δεξιά θέλει.
Γι' αυτό πληρώνεται άλλωστε πλουσιοπάροχα. Γι' αυτό πούλησε αντί άφθονου χρήματος τους περίφημους Μήτσους σε σύγχρονα συστήματα αυτόματης πλοήγησης.
Ίσως να μην γνωρίζει τι είναι δικτατορία ,γιατί ποτέ δεν μάθαμε τι έκανε τότε. Ίσως να προτιμούσε τον σοσιαλισμό που βίωνε ως φίλος της αυλής της Μιμής κάποτε. Ίσως όλα αυτά να μην έχουν σημασία .Έχει όμως σημασία να εμφανίζεται ως κριτής των πάντων, ως « εκφραστής « των απανταχού αγανακτισμένων, ως εισαγγελέας και όλα αυτά μέσω μίας εκπομπής υποτιθέμενης σάτιρας που κύριο χαρακτηριστικό έχει τον «δημοκρατικό" μονόλογο και βέβαια την υιοθέτηση κάθε κορώνας. Σύμπτωμα κρίσης, επικίνδυνου λαικισμού, αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, συνειδητής καλλιέργειας σύγχυσης. Σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουμε ανάγκη από κακόγουστα σόου, ούτε αυτόκλητους εισαγγελείς για να αγανακτήσουμε, για να διαμαρτυρηθούμε, για να επιβραβεύσουμε η να καταγγείλουμε πολιτικούς.
Ίσως να μην γνωρίζει τι είναι δικτατορία ,γιατί ποτέ δεν μάθαμε τι έκανε τότε. Ίσως να προτιμούσε τον σοσιαλισμό που βίωνε ως φίλος της αυλής της Μιμής κάποτε. Ίσως όλα αυτά να μην έχουν σημασία .Έχει όμως σημασία να εμφανίζεται ως κριτής των πάντων, ως « εκφραστής « των απανταχού αγανακτισμένων, ως εισαγγελέας και όλα αυτά μέσω μίας εκπομπής υποτιθέμενης σάτιρας που κύριο χαρακτηριστικό έχει τον «δημοκρατικό" μονόλογο και βέβαια την υιοθέτηση κάθε κορώνας. Σύμπτωμα κρίσης, επικίνδυνου λαικισμού, αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, συνειδητής καλλιέργειας σύγχυσης. Σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουμε ανάγκη από κακόγουστα σόου, ούτε αυτόκλητους εισαγγελείς για να αγανακτήσουμε, για να διαμαρτυρηθούμε, για να επιβραβεύσουμε η να καταγγείλουμε πολιτικούς.
ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ . Καμμιά 200αριά άτομα περικυκλώνουν την Βουλή και κάνουν ένα βήμα παραπέρα .Δεν μένουν στις μούτζες. Δεν μένουν στα συνθήματα που ενώνουν από Χρυσαυγίτες μέχρι ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (να καεί, να καεί το μπ…. η Βουλή). Δεν περιορίζονται στα πλακάτ με τις ζωγραφισμένες κρεμάλες (ποιοι θα δικάσουν άραγε;).Προσπαθούν να μπούν στην Βουλή, προπηλακίζουν βουλευτές και μέσα στην « οργή τους « προπηλακίζουν ακόμα και υπαλλήλους! Βεβηλώνουν το σύμβολο της Δημοκρατίας, έστω αυτής της βιασμένης Δημοκρατίας και βρίσκουν μάλλον και υποστηρικτές. Τι ακριβώς ήθελαν άραγε ;
Τι μήνυμα ήθελαν να εκπέμψουν; Μήπως ότι θα προτιμούσαν κάποιου τύπου δικτατορία ; Μήπως ότι αισθάνθηκαν ότι "ήρθε η ώρα" κατάληψης θερινών ανακτόρων; Σε κάθε περίπτωση αποκαλύφτηκαν. Έδειξαν μίσος, αντιδημοκρατικό πνεύμα και μισσαλοδοξία. Έδειξαν τι κίνδυνοι υπάρχουν αν ποτέ έδιναν τον τόνο μέσα από την καλλιέργεια « κλίματος όχλου « στους χιλιάδες πολίτες που πάνε στις πλατείες γιατί αισθάνονται αγανακτισμένοι και ανασφαλείς. Έδειξαν το πρόσωπο του λαικισμού και της σύγχυσης , όπου όλοι λένε και κάτι, αλλά κανένας τι πρέπει να γίνει , όπου κάποιοι εργάζονται για να δημιουργήσουν έκρυθμες καταστάσεις γιατί έχουν επενδύσει σ' αυτές .
ΕΙΚΟΝΑ ΤΡΙΤΗ. Ο κύριος Τσίπρας αποκαλεί τον Πρωθυπουργό της χώρας Πινοσέτ (!), προκαλώντας τον γέλωτα και σ' αυτούς που συμπαθούν και σ' αυτούς που αντιπαθούν τον Γιώργο Παπανδρέου. Φέρεται σαν νεαρός συνδικαλιστής φοιτητής και όχι σαν ηγέτης ενός από τα Κόμματα της Αριστεράς που με άλλες απόψεις και πρακτικές θα μπορούσε να αποτελεί ελπίδα και εναλλακτική πρόταση στην κατάσταση. Ευτελίζει την Αριστερά, δείχνοντας ότι χάνει την σοβαρότητά της
Όταν υιοθετεί ρητορική, απόψεις και μεθόδους που μέχρι πρόσφατα μόνο ομάδες των Εξαρχείων είχαν. Δεν μένουμε όμως εδώ. Κάποιοι πάνε στην Κέρκυρα και πετροβολούν Έλληνες και Ευρωπαίους βουλευτές. Μετά γίνονται τα γεγονότα της Αργυρούπολης ,όπου στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστούν και πάλι σε αντισυγκέντρωση σε κομματική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ . Χρησιμοποιούν εν ολίγοις τις μεθόδους που μόνο παρακρατικές οργανώσεις της ακροδεξιάς είχαν χρησιμοποιήσει μέχρι πρόσφατα. Ο δε εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ χαρακτηρίζει τον εκπρόσωπο Τύπου της Κυβέρνησης ως έχοντα …συμπεριφορά ναζί και χαμόγελο Γερμανού !! Μιλάμε δηλαδή για μεγάλη αθλιότητα , πολιτική αλητεία και απώλεια κάθε σοβαρότητας. Είναι αυτή η ανανεωτική αριστερά της χώρας ; Αλοίμονο !!!
ΕΙΚΟΝΑ ΤΕΤΑΡΤΗ . Ο Πρύτανις του Πανεπιστημίου Αθηνών οργανώνει συγκέντρωση. Καλά κάνει. Σε Δημοκρατία ζούμε. Σ’ αυτή την Δημοκρατία που κάποιοι μουντζώνουν. Μόνο που δεν μας λέει τίποτα για την διάλυση του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Μιλάει σαν πολιτικός και δίνει την σκυτάλη στον πάντα αγαπημένο μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος αναγγέλει και την έναρξη της εξέγερσης, γιατί αν έφτιαχναν Κόμμα και πήγαιναν σε εκλογές θα έπαιρναν 15%- 20 % !!
Πρόκειται για ιδιόμορφη δημοκρατική αντίληψη ασφαλώς, όπως και να καταγγέλεις τις αποκρατικοποιήσεις ως ξεπούλημα, χωρίς να κάνεις μία στοιχειώδη αυτοκριτική που ήσουν υπουργός σε Κυβέρνηση Μητσοτάκη, Κυβέρνηση που έκανε τις περισσότερες αποκρατικοποιήσεις!! Τέλος πάντων, Μίκης είναι αυτός. Τι να κάνουμε; Να μην αισθανθούμε όμως οδύνη όταν τον Μίκη τον χειροκροτούν Χρυσαυγίτες, τραγουδώντας το "ένα το χελιδόνι" !!!
Τέσσερις εικόνες χαρακτηριστικές του λαικισμού και του της σύγχυσης που κυριαρχούν. Χαρακτηριστικές της προσπάθειας κάποιων να ψαρέψουν στα θολά νερά. Οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος είναι τεράστιες και πριν απ΄όλα της Κυβέρνησης που δεν μιλάει καθαρά, που δεν προχωράει δυνατά, που ανέχεται το ξέπλυμα της Ν. Δ, που δεν αντιπαρατίθεται σ' ολους αυτούς που προτείνουν την καταστροφή ,που δεν προβάλλει ένα νέο οδικό χάρτη για το μέλλον, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Αυτή είναι η πρόκληση που έχει να απαντήσει. Να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, ταυτόχρονα με την πολιτική. Να τολμήσει να συγκρουστεί με τις παθογένειες που μας έφεραν σ' αυτό το σημείο, ανατρέποντας, ανανεώνοντας το πολιτικό σύστημα με γενναίες πρωτοβουλίες.
Αυτή είναι η πρόκληση. Αν δε τα καταφέρει σε συνεργασία με όσες δυνάμεις θέλουν να προσφέρουν, τότε τα αποτελέσματα που θα ζήσουμε θα είναι δραματικά.
Τυχόν αποτυχία της δεν θα οδηγήσει απλά σε χρεωκοπία μόνο. Θα οδηγήσει και σε σκοταδισμό. Γιατί σκοταδισμός είναι η κυριαρχία του λαικισμού.