Στον περσινό καταστροφικό σεισμό που έγινε στην Αθήνα έπεσε ο ταινιόδρομος, που βρίσκεται στο φανάρι της εισόδου στο λιμάνι του Πειραιά-Πύλη Ε1 (Μώλος Κράκαρη), στην πλευρά του λιμανιού που συνορεύει με τον χώρο των λιπασμάτων στο Δήμο Κερατσινίου- Δραπετσώνας.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, ο λιμενοβραχίονας έχει αποκλειστεί με συρματόπλεγμα και μένουν τα ερείπια. Δυστυχώς κανένας δεν έχει ασχοληθεί για το θέμα, ούτε καν για αισθητικούς λόγους. Η πρώτη εικόνα όσων έρχονται στο λιμάνι είναι ερείπια και μπάζα.
Ο ταινιόδρομος είναι ιδιοκτησία Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, δηλαδή Cosco, και έχει χαρακτηριστεί ως νεώτερο μνημείο, δεδομένου ότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. (ΦΕΚ 284/ΑΑΠ/2017 της 11ης Δεκεμβρίου 2017).
Από τότε, από τον σεισμό, όλα έχουν μείνει στο ίδιο σημείο. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Από εδώ και πέρα αρχίζει και ο ρόλος του Δήμου Κερατσινίου- Δραπετσώνας και του Δήμου Πειραιά. Δυστυχώς η ιστορία έχει δείξει, ότι όσο και να περιμένει κάποιος δεν θα έρθει η λύση με τρόπο μαγικό. Χρειάζονται πρωτοβουλίες και δράσεις σε κάθε επίπεδο.
Η περιοχή του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας έχει ανοικτά τόσα μεγάλα θέματα, τα οποία ανάλογα με την τελική έκβαση τους θα διαμορφώσουν μια διαφορετική πόλη τα επόμενα χρόνια (εργοστάσιο σκουπιδιών, επέκταση ΟΛΠ, δυσοσμία, απομάκρυνση ρυπογόνων βιομηχανιών, 2 νεκροταφεία, Κέντρο Καινοτομίας, ΣΜΑ γειτονικών δήμων, κλπ), αλλά δεν είναι υπερβολή να μπαίνει στο πλαίσιο διεκδίκησης με ιδιοκτήτες και υπουργεία και το θέμα του ταινιόδρομου.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, ο λιμενοβραχίονας έχει αποκλειστεί με συρματόπλεγμα και μένουν τα ερείπια. Δυστυχώς κανένας δεν έχει ασχοληθεί για το θέμα, ούτε καν για αισθητικούς λόγους. Η πρώτη εικόνα όσων έρχονται στο λιμάνι είναι ερείπια και μπάζα.
Ο ταινιόδρομος είναι ιδιοκτησία Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, δηλαδή Cosco, και έχει χαρακτηριστεί ως νεώτερο μνημείο, δεδομένου ότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. (ΦΕΚ 284/ΑΑΠ/2017 της 11ης Δεκεμβρίου 2017).
Από τότε, από τον σεισμό, όλα έχουν μείνει στο ίδιο σημείο. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Από εδώ και πέρα αρχίζει και ο ρόλος του Δήμου Κερατσινίου- Δραπετσώνας και του Δήμου Πειραιά. Δυστυχώς η ιστορία έχει δείξει, ότι όσο και να περιμένει κάποιος δεν θα έρθει η λύση με τρόπο μαγικό. Χρειάζονται πρωτοβουλίες και δράσεις σε κάθε επίπεδο.
Η περιοχή του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας έχει ανοικτά τόσα μεγάλα θέματα, τα οποία ανάλογα με την τελική έκβαση τους θα διαμορφώσουν μια διαφορετική πόλη τα επόμενα χρόνια (εργοστάσιο σκουπιδιών, επέκταση ΟΛΠ, δυσοσμία, απομάκρυνση ρυπογόνων βιομηχανιών, 2 νεκροταφεία, Κέντρο Καινοτομίας, ΣΜΑ γειτονικών δήμων, κλπ), αλλά δεν είναι υπερβολή να μπαίνει στο πλαίσιο διεκδίκησης με ιδιοκτήτες και υπουργεία και το θέμα του ταινιόδρομου.
Πιθανόν τα τελευταία χρόνια να έχουν γίνει κάποιες ενέργειες από την πλευρά της δημοτικής αρχής, οι οποίες δεν είναι γνωστές. Καλό είναι να δοθεί στη δημοσιότητα ο κατάλογος των ενεργειών που έγιναν και τα αποτελέσματα για να μην αδικείται, άθελα, όποιος προσπαθεί και μοχθεί.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, οι δημοτικοί σύμβουλοι πρέπει να δουν και αυτό το θέμα και να πάρουν αποφάσεις για συγκεκριμένες ενέργειες, ώστε να αναδειχτεί το θέμα με στόχο την άμεση αποκατάσταση και αξιοποίηση του μνημείου!
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, οι δημοτικοί σύμβουλοι πρέπει να δουν και αυτό το θέμα και να πάρουν αποφάσεις για συγκεκριμένες ενέργειες, ώστε να αναδειχτεί το θέμα με στόχο την άμεση αποκατάσταση και αξιοποίηση του μνημείου!
Παρακάτω αναδημοσίευση για το θέμα από τη σελίδα, η οποία έχει ασχοληθεί, κατά καιρούς, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον με το θέμα:
Θυμαιτάδες-Thimatades με τίτλο: Το Πολιτιστικό Έγκλημα Συνεχίζεται :
1 Χρόνο μετά την κατάρρευση του Ταινιοδρομου στα Λιπάσματα, που έχει χαρακτηριστεί Διατηρητέο Ιστορικό Βιομηχανικό Μνημείο, η αδιαφορία και άρνηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων. -Υπουργείων, ΟΛΠ, COSCO, Δήμος ΚΕΡΔΡΑΠ- να απαιτήσουν από την COSCO να τιμήσει την υπογραφή της στη σύμβαση (είναι υπόχρεα στο να αναστυλώσει κ να συντηρεί τον Ταινιοδρομο), είναι πραγματικά ακατανόητη.
Η πλούσια και συγκλονιστική ιστορία της Δραπετσωνας και των Λιπασματων, είναι πολιτιστικό κεφάλαιο τεράστιου οικονομικού και κοινωνικού βεληνεκούς. Αποτελεί σκαλοπάτι για τις νέες γενιές.
Οι εκπρόσωποι στο Δημοτικό Συμβούλιο όλων των παρατάξεων, αλλά και ο καθενας προσωπικά ως δημότης που σέβεται τον τόπο του και τους ανθρώπους του, έχουν υποχρέωση να αναδείξουν αυτό το πολιτιστικό έγκλημα, που για μια ακόμα φορά συντελείται σε βάρος της Δραπετσωνας και όχι μόνο!!!
