Η πρόταση του Γ. Τσιρίδη, εν όψει και της έκτακτης συνεδρίασης του Δημοτικού συμβουλίου για το άρθρο 70.
ΑΓΩΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
Περί Δραπετσώνας και Κερατσινίου και πάλι ο λόγος σήμερα.
Περί Δραπετσώνας και Κερατσινίου και πάλι ο λόγος σήμερα.
Αφορμή ένας αγώνας που ξεκινά σ' αυτές τις περιοχές ενάντια στο άρθρο 70 του πολυνομοσχεδίου για το κλείσιμο της τελευταίας αξιολόγησης. Το άρθρο παρατείνει την προθεσμία που έχουν οι βιομηχανίες που βρίσκονται σε περιοχές όπου άλλαξαν οι χρήσεις γης. Από 12 έτη, που ήταν, γίνεται τώρα 20. Οι εγκαταστάσεις της Όιλ Ουάν, της Λαφάρτζ και των ΕλΠε που θα έχαναν την άδεια τους το 2028 τώρα παίρνουν παράταση ως το 2036.
Το άρθρο 70 φωτογραφίζει την περιοχή μας.
Το άρθρο 70 φωτογραφίζει την περιοχή μας.
Δεν έχει να κάνει με την ανάπτυξη γενικώς ή με μεταρρυθμίσεις αλλά με επιχειρηματικά συμφέροντα στη Δραπετσώνα. Δεν γνωρίζω να έγινε πουθενά αλλού, τα τελευταία χρόνια, επένδυση που να εμπίπτει στον νόμο της 12-ετίας, δηλαδή μετά από την επένδυση να άλλαξαν οι χρήσεις γης. Μόνο στην περιοχή των Λιπασμάτων έγινε αυτό. Εξ άλλου η μη ψήφιση της διάταξης από τρεις μόνο βουλευτές φιλοκυβερνητικούς (Κασιμάτη, Καρακώστα, Μεγαλοοικονόμου) κι η υπερψήφισή της από τον Βίτσα και τους βουλευτές της Α' Πειραιά (ώστε να μαζέψει 151 ψήφους υπέρ) δείχνει πως αυτή είναι η γνώμη ΚΑΙ της κυβέρνησης.
Το άρθρο επιβάλει δυσμενέστερους όρους στην περιοχή αλλά δεν αποτελεί την αιχμή του δόρατος. Η παράταση θα δινόταν εύκολα όταν θα πλησίαζε το 2028 για λόγους "αντικειμενικούς". Επίσης, μια νυχτερινή τροπολογία θα έδινε αυτομάτως μια νέα 12-ετή παράταση ακόμα κι αν αποσυρόταν την άλλη μέρα. Γι αυτό η παράταση που δίνει το άρθρο 70 δεν πρέπει να γίνει αιχμή του δόρατος. Θα είναι αποπροσανατολισμός.
Η προσοχή μας πρέπει να επικεντρωθεί:
α) Στον έλεγχο των αδειών των επιχειρήσεων σε σχέση με τις δράσεις τους (νομιμότητα)
β) Στον εντοπισμό των φορέων ρύπανσης και την επιβολή μέτρων αντιρρύπανσης (προστασία περιβάλλοντος) και
γ) Στην μετεγκατάσταση των δραστηριοτήτων σε ζώνες βιομηχανικές ή εκτός πόλης και οικιστικού ιστού (με νόμο).
Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο χρήζει μελέτης και σοβαρής αντιπρότασης.
1.- Η Λαφάρτζ πρότεινε μόνη της στο παρελθόν την μετατροπή της σε εμπορικό κέντρο (πρόταση Μπλου Σερκλ)
2.- Τα ΕλΠε λειτουργούν ήδη και αλλού.
3.- Η επεξεργασία αποβλήτων των πλοίων προϋπήρχε της Όιλ Ουάν και μπορεί να λειτουργήσει στην Ψυτάλλεια ή αλλού.
Επομένως λύσεις υπάρχουν και πρέπει να προβληθούν. Μια μελέτη του δήμου θα ήταν ένα όπλο στα χέρια όσων θέλουν να αγωνισθούν.
Το άρθρο επιβάλει δυσμενέστερους όρους στην περιοχή αλλά δεν αποτελεί την αιχμή του δόρατος. Η παράταση θα δινόταν εύκολα όταν θα πλησίαζε το 2028 για λόγους "αντικειμενικούς". Επίσης, μια νυχτερινή τροπολογία θα έδινε αυτομάτως μια νέα 12-ετή παράταση ακόμα κι αν αποσυρόταν την άλλη μέρα. Γι αυτό η παράταση που δίνει το άρθρο 70 δεν πρέπει να γίνει αιχμή του δόρατος. Θα είναι αποπροσανατολισμός.
Η προσοχή μας πρέπει να επικεντρωθεί:
α) Στον έλεγχο των αδειών των επιχειρήσεων σε σχέση με τις δράσεις τους (νομιμότητα)
β) Στον εντοπισμό των φορέων ρύπανσης και την επιβολή μέτρων αντιρρύπανσης (προστασία περιβάλλοντος) και
γ) Στην μετεγκατάσταση των δραστηριοτήτων σε ζώνες βιομηχανικές ή εκτός πόλης και οικιστικού ιστού (με νόμο).
Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο χρήζει μελέτης και σοβαρής αντιπρότασης.
1.- Η Λαφάρτζ πρότεινε μόνη της στο παρελθόν την μετατροπή της σε εμπορικό κέντρο (πρόταση Μπλου Σερκλ)
2.- Τα ΕλΠε λειτουργούν ήδη και αλλού.
3.- Η επεξεργασία αποβλήτων των πλοίων προϋπήρχε της Όιλ Ουάν και μπορεί να λειτουργήσει στην Ψυτάλλεια ή αλλού.
Επομένως λύσεις υπάρχουν και πρέπει να προβληθούν. Μια μελέτη του δήμου θα ήταν ένα όπλο στα χέρια όσων θέλουν να αγωνισθούν.
