με ή χωρίς...δέντρο.

δέντρο δε στολίζαμε ποτέ-σα να είχαμε στο πατρικό ένα μίσος για τις γιορτές.. περίμενα τον άγιο, μα δεν ερχότανε.δεν ήξερε τα δώρα πού να αφήσει...
 

τύλιγα μόνη μου πολλές χρονιές, κάτι χρησιμοποιημένα αντικείμενα και τα δώριζα στους γονιούς μου...καταλάβαιναν και κουνούσαν το κεφάλι.

τις παραμονές, η μαμά κοιμόταν πάντα νωρίς-πάντα νύσταζε-νύσταζε πολύ..
 

κι ήταν αυτή η νύστα τόσο μισητή-που δεν την άντεχα.
κι εγώ κοιμόμουν πάντα αργά-πάντα δε νύσταζα καθόλου...
κι ήταν αυτή η αγρύπνια κάποιες φορές κουραστική- μα δεν την άλλαζα..
κι όταν φύγαν τα χρόνια, κι ήρθαν άλλα- αλλιώτικα
δεν άλλαξα σε τίποτα τις συνήθειες..
 

κι ακόμα τυλίγω δώρα-ασήμαντα πολλές φορές- κι οι άλλοι καταλαβαίνουν και κουνάνε το κεφάλι...
το δέντρο το δικό μου όμως, είναι εδώ
για να χει μέρος να βρει
ο άγιος...

 ΕΛΠΙΔΑ ΦΟΥΛΙΔΟΥ·ΚΥΡΙΑΚΗ, 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017