Στη
Χαραυγή υπάρχει ένα υπέροχο ανοιχτό θεατράκι, στην πλατεία Πόντου, στην
οδό Σωκράτους.
Ένα θεατράκι το οποίο χαίρει της εκτίμησης πολλών, όχι όμως και
των τοπικών αρχόντων. Εκδηλώσεις δεν γίνονται εκεί από το Δήμο, μόνο πολιτιστικοί
σύλλογοι και σχολεία διοργανώνουν εκδηλώσεις στο χώρο και θυμίζουν ότι υπάρχει
θέατρο στην περιοχή.
Ο Δήμος περιορίζεται σε ένα ετήσιο καλοκαιρινό ρετουσάρισμα
για να είναι ο χώρος επισκέψιμος και να μαλακώσει η λαϊκή δυσαρέσκεια και σε καμιά
εθιμοτυπική εκδήλωση μια φορά το χρόνο.
Τις υπόλοιπες μέρες ο χώρος παραδίδεται στην ανυπαρξία και στην
υποβάθμιση. Τελευταία, ακόμα και η λαϊκή συνέλευση για τη Χαραυγή ορίστηκε να
γίνει σε ένα γήπεδο μπάσκετ ...μακριά από το θεατράκι σήμα κατατεθέν για την περιοχή!
Είναι
γνωστό βέβαια ότι η Χαραυγή τα τελευταία 10 χρόνια ζει ένα ιδιότυπο
αποκλεισμό από τις δημοτικές αρχές. Δεν απέχει από την αλήθεια η άποψη που
διατυπώνουν οι κάτοικοι όταν λένε ότι δεν έχει μπει τούβλο πουθενά! Οι
χώροι είναι εγκαταλελειμμένοι, οι δρόμοι παραμελημένοι, το γήπεδο εξωτερικά
σκουριάζει και καταρρέει, η ΝΑΦΘΑ ρημάζει και ερημώνει, (έχουν μείνει μόνο οι
τοίχοι, τελευταία οι κυνηγοί μετάλλων καλοβλέπουν τις κάσες από τα παράθυρα
αλουμινίου), οι χώροι γύρω από το κολυμβητήριο έχουν αφεθεί στην τύχη τους, ο
χώρος γύρω από την ιχθυόσκαλα είναι γεμάτος σκουπίδια.
Το θεατράκι όμως μπορεί να σωθεί από αυτή τη μιζέρια. Δεν χρειάζονται
πολλά: μια μικρή διαμόρφωση στους χώρους πίσω από τη σκηνή, αντικατάσταση του
ψιλού χαλικιού το οποίο γεμίζει ακαθαρσίες ζώων, με κυβόλιθους, μόνιμη
ηλεκτρική εγκατάσταση και συστηματική καθαριότητα! Αν υπάρχει όραμα, μπορεί να
γίνει και κάτι παραπάνω, όπως περίφραξη του χώρου (όχι με συρματόπλεγμα)
ώστε να αποτελεί μια αυτόνομη ενότητα ...και ακόμα να δοθεί και κάποιο
όνομα.
Η πόλη έχει ανάγκη από ένα ανοιχτό θέατρο. Υπάρχουν τα δύο κλειστά το "Μελίνα" και το "Α. Σαμαράκης", ένα μικρό ανοιχτό θέατρο στο Σελεπίτσαρι το οποίο είναι στη μια πλευρά της πόλης, ας αναβαθμιστεί και το ανοιχτό θέατρο στην πλατεία Πόντου το οποίο είναι μεγαλύτερο στην άλλη άκρη της πόλης και κοντά στη Δραπετσώνα που δεν διαθέτει ανοικτό χώρο για καλοκαιρινές εκδηλώσεις.
Επιπλέον
στον νέο ενιαίο Δήμο δεν μπορεί η Λεωφόρος Δημοκρατίας να αποτελεί ένα άτυπο
φυσικό σύνορο και η Χαραυγή να απουσιάζει από τον πολιτιστικό σχεδιασμό (λέμε
τώρα!) του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Υ.Γ. Παρόμοιο κείμενο έχει δημοσιευτεί και παλιότερα, στη θητεία προηγούμενων δημοτικών αρχών! Ξαναδημοσιεύεται με την ελπίδα κάποιος να συγκινηθεί και να δει το θέμα με "άλλο μάτι", για να μην υπάρχει η ίδια μελαγχολία κάθε φορά, μετά από μια πετυχημένη πολιτιστική εκδήλωση...
