Σε ένα από τα τελευταία άρθρα του, στη stagona4U, με τίτλο "Η κομμουνίστρια υπουργός Υγείας και το Νοσοκομείο Παίδων στη
Δραπετσώνα", ο Λάκης Ιγνατιάδης αναφέρεται σε μια φανταστική ιστορία και σχολιάζει τη στάση-θέση στελεχών του ΚΚΕ στις συνεδριάσεις της πρωτοβουλίας "η δική μας Ανάπλαση", όπου θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση για συμπόρευση με την πρωτοβουλία, την αποδοχή της πρότασης για δημιουργία ενός Νοσοκομείου Παίδων!
Κάθε κείμενο για την ανάπλαση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή και κατά συνέπεια για το "Δραπετσίνι". Η ιστορία της ανάπλασης της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας, μια ιστορία χαμένων ευκαιριών και καθυστερήσεων, πρέπει να ενώνει! "Έχει μεγάλη σημασία να προχωρήσουμε όλοι μαζί με σοβαρά κοινά αιτήματα που έχουν νόημα και μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια απέναντι στην όποια κριτική, διότι οι αντίπαλοί μας είναι πανίσχυροι." επισημαίνεται στο τέλος του άρθρου, θέση την οποία προσυπογράφουμε!
Πιο συγκεκριμένα στον επίλογο του κειμένου, όπου βρίσκεται και "το ζουμί" του μεγάλου άρθρου, ο Λ. Ιγνατιάδης αναφέρει: "Η αναφορά στην πρόταση που έχει το ΚΚΕ για τη δημιουργία ενός Νοσοκομείου Παίδων στον χώρο της Ανάπλασης στη Δραπετσώνα έγινε διότι το ΚΚΕ θεωρεί απαραίτητη την αποδοχή αυτής της πρότασης για να συμπορευτεί στον αγώνα για την δική μας Ανάπλαση στον χώρο αυτόν.
Δεν θα υπήρχε καμία διάθεση να ασχοληθούμε με την πρόταση αυτή, αν το ΚΚΕ στις κοινές συναντήσεις με άλλες συλλογικότητες την κατέβαζε για διαπραγμάτευση, δοκιμάζοντας και την πειστικότητά της. Και αν δεν έπειθε, τότε θα προχωρούσε η διαδικασία της συνεργασίας κανονικά και όχι με την αποχώρησή του από τον κοινό αγώνα. Τα πράματα εδώ, σ’αυτό το θέμα με το ΚΚΕ, έχουν ξεφύγει εντελώς. Έχει ένα αίτημα που θα είχε κάποιο νόημα αν ήμασταν Δανία ή Νέα Ζηλανδία. Στη δικιά μας όμως κατάσταση η επιμονή του αυτή και με τον τρόπο που γίνεται, μόνο ειρωνεία προκαλεί από την μεριά των σκεπτόμενων συμπολιτών μας και αυτό είναι άδικο και για το ΚΚΕ.
Το πρόβλημα της περίθαλψης των παιδιών στον Πειραιά και στα κοντινά νησιά για όποιον ασχοληθεί λίγο με το θέμα, γρήγορα θα πεισθεί ότι λύνεται διαφορετικά και με τα στάνταρ Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνυπολογίζουμε εδώ ότι τα μεγάλα έξοδα που απαιτεί η δημιουργία ενός τέτοιου νοσοκομείου προφανώς θα είναι εις βάρος της προσφοράς δημόσιας υγείας σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας, που στερούνται τα βασικά. Αυτή η καλλιέργεια του τοπικού εγωισμού, αν μη τι άλλο συνιστά μία συντηρητική πολιτική στάση.
Για όποιον λοιπόν, έχει την ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα είναι φανερό πως το θέμα της περίθαλψης των παιδιών της περιοχής του Πειραιά και των νήσων μπορεί να λυθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου με την χρηματοδότηση των διαφόρων υπαρχουσών μονάδων. Κάτι που από κάθε άποψη είναι εφικτό. Η πρόταση του ΚΚΕ, είναι ένα καλό παράδειγμα του τι είναι μια εμμονή που έχει κακοφορμίσει και αναγκάζει σοβαρούς κατά τα άλλα ανθρώπους, να επινοούν συνεχώς γελοία επιχειρήματα για να την υποστηρίξουν. Είναι αυτονόητο πως ο τρόπος που θέτει την πρότασή του το ΚΚΕ καθόλου δε βοηθάει την κοινή μας υπόθεση, τη δικιά μας Ανάπλαση. Και επιμένουμε σ'αυτήν την τοποθέτηση, διότι έχει μεγάλη σημασία να προχωρήσουμε όλοι μαζί με σοβαρά κοινά αιτήματα που έχουν νόημα και μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια απέναντι στην όποια κριτική, διότι οι αντίπαλοί μας είναι πανίσχυροι. Και όπως όλοι γνωρίζουμε τη συμπόρευση σε αιτήματα που εκφράζουν τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, τη θέλει ο λαός. " Ολόκληρο το κείμενο εδώ
Κάθε κείμενο για την ανάπλαση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή και κατά συνέπεια για το "Δραπετσίνι". Η ιστορία της ανάπλασης της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας, μια ιστορία χαμένων ευκαιριών και καθυστερήσεων, πρέπει να ενώνει! "Έχει μεγάλη σημασία να προχωρήσουμε όλοι μαζί με σοβαρά κοινά αιτήματα που έχουν νόημα και μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια απέναντι στην όποια κριτική, διότι οι αντίπαλοί μας είναι πανίσχυροι." επισημαίνεται στο τέλος του άρθρου, θέση την οποία προσυπογράφουμε!
Πιο συγκεκριμένα στον επίλογο του κειμένου, όπου βρίσκεται και "το ζουμί" του μεγάλου άρθρου, ο Λ. Ιγνατιάδης αναφέρει: "Η αναφορά στην πρόταση που έχει το ΚΚΕ για τη δημιουργία ενός Νοσοκομείου Παίδων στον χώρο της Ανάπλασης στη Δραπετσώνα έγινε διότι το ΚΚΕ θεωρεί απαραίτητη την αποδοχή αυτής της πρότασης για να συμπορευτεί στον αγώνα για την δική μας Ανάπλαση στον χώρο αυτόν.
Δεν θα υπήρχε καμία διάθεση να ασχοληθούμε με την πρόταση αυτή, αν το ΚΚΕ στις κοινές συναντήσεις με άλλες συλλογικότητες την κατέβαζε για διαπραγμάτευση, δοκιμάζοντας και την πειστικότητά της. Και αν δεν έπειθε, τότε θα προχωρούσε η διαδικασία της συνεργασίας κανονικά και όχι με την αποχώρησή του από τον κοινό αγώνα. Τα πράματα εδώ, σ’αυτό το θέμα με το ΚΚΕ, έχουν ξεφύγει εντελώς. Έχει ένα αίτημα που θα είχε κάποιο νόημα αν ήμασταν Δανία ή Νέα Ζηλανδία. Στη δικιά μας όμως κατάσταση η επιμονή του αυτή και με τον τρόπο που γίνεται, μόνο ειρωνεία προκαλεί από την μεριά των σκεπτόμενων συμπολιτών μας και αυτό είναι άδικο και για το ΚΚΕ.
Το πρόβλημα της περίθαλψης των παιδιών στον Πειραιά και στα κοντινά νησιά για όποιον ασχοληθεί λίγο με το θέμα, γρήγορα θα πεισθεί ότι λύνεται διαφορετικά και με τα στάνταρ Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνυπολογίζουμε εδώ ότι τα μεγάλα έξοδα που απαιτεί η δημιουργία ενός τέτοιου νοσοκομείου προφανώς θα είναι εις βάρος της προσφοράς δημόσιας υγείας σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας, που στερούνται τα βασικά. Αυτή η καλλιέργεια του τοπικού εγωισμού, αν μη τι άλλο συνιστά μία συντηρητική πολιτική στάση.
Για όποιον λοιπόν, έχει την ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα είναι φανερό πως το θέμα της περίθαλψης των παιδιών της περιοχής του Πειραιά και των νήσων μπορεί να λυθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου με την χρηματοδότηση των διαφόρων υπαρχουσών μονάδων. Κάτι που από κάθε άποψη είναι εφικτό. Η πρόταση του ΚΚΕ, είναι ένα καλό παράδειγμα του τι είναι μια εμμονή που έχει κακοφορμίσει και αναγκάζει σοβαρούς κατά τα άλλα ανθρώπους, να επινοούν συνεχώς γελοία επιχειρήματα για να την υποστηρίξουν. Είναι αυτονόητο πως ο τρόπος που θέτει την πρότασή του το ΚΚΕ καθόλου δε βοηθάει την κοινή μας υπόθεση, τη δικιά μας Ανάπλαση. Και επιμένουμε σ'αυτήν την τοποθέτηση, διότι έχει μεγάλη σημασία να προχωρήσουμε όλοι μαζί με σοβαρά κοινά αιτήματα που έχουν νόημα και μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια απέναντι στην όποια κριτική, διότι οι αντίπαλοί μας είναι πανίσχυροι. Και όπως όλοι γνωρίζουμε τη συμπόρευση σε αιτήματα που εκφράζουν τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, τη θέλει ο λαός. " Ολόκληρο το κείμενο εδώ