Και "λαγούς με πετραχήλια…"

Στις προεκλογικές περιόδους πάντα γίνονται και λέγονται υπερβολές! Οι υποψήφιοι και κυρίως οι «στηρίζοντες» προσπαθούν να ανακαλύψουν τρόπους για να στηρίξουν όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται τον «εκλεκτό» τους! Όμως είναι εντελώς διαφορετικό να καταθέτεις ιδέες και προτάσεις, έστω έωλες, από το να ευαγγελίζεσαι ότι θα λύσεις το πρόβλημα της ανεργίας, το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας σήμερα.

Ο στόχος βέβαια είναι η ανατροπή του κλίματος στην κοινωνία! Θεμιτό; Ας πούμε ναι!
 Όμως από το σημείο αυτό, μέχρι να στοχεύεις το πιο ευαίσθητο και ταλαιπωρημένο κομμάτι της κοινωνίας, γράφοντας  «Βρίσκουμε δουλειά στον άνεργο δημότη. Είναι, για εμάς, θέμα ΤΙΜΗΣ να λύσουμε, στην πράξη, το πρόβλημα. Είμαστε έτοιμοι.» υπάρχει τεράστια απόσταση. Και προκύπτει θέμα, εκτός εάν έχεις να παρουσιάσεις κάτι χειροπιαστό. Γιατί είναι τεράστια ευκολία να λες και να τάζεις δουλειά στους χιλιάδες ανέργους της πόλης, έτσι απλά! Μην κρατώντας τα "προσχήματα" ...ούτε καν με το παραδοσιακό «θα» της εποχής των παχιών αγελάδων! 
Παραβλέποντας παράλληλα, ότι ακόμα και οι υπεραισιόδοξες προεκλογικές τοποθετήσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι προσεκτικές και μιλάνε "για προτεραιότητα ώστε να σταματήσει ο κατήφορος, να αρχίσει η ανεργία να ανακόπτεται και να έλθει η ανάπτυξη". Εδώ στην περιοχή μας, πραγματικά,  μπήκε ο πήχης πολύ ψηλά!

Και επειδή, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις καλές προθέσεις, καλό είναι να υπάρξει ενημέρωση για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αυτό το «μαγικό». Και αν γίνει αυτή η ανακοίνωση, θα πρέπει να γίνει με λεπτομέρειες για συγκεκριμένες πολιτικές που να δικαιολογούν την απολυτότητα της διατύπωσης. Γιατί αν υπάρχει τέτοιος τρόπος ώστε με το πάτημα ενός κουμπιού να επιστρέψει η ζωή 4 χρόνια πριν, και τότε η ανεργία ήταν ένα από τα βασικά προβλήματα, θα πρέπει να σκίσουν τα πτυχία τους όσοι ασχολούνται με την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Πάντως τα τελευταία χρόνια όλες οι πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας ήταν στη λογική των επιδοτούμενων προγραμμάτων,  της υποαπασχόλησης, των ΜΚΟ, των ωρομισθίων και των εξευτελιστικών ατομικών συμβάσεων. Οι δε δήμοι είχαν και έχουν ελάχιστες δυνατότητες να προσλάβουν προσωπικό, και μάλιστα, με τα προγράμματα κινητικότητας καλούνται να οδηγήσουν στην έξοδο μόνιμους εργαζόμενους. 
 Γι΄ αυτό στην εποχή που έχουν καταρρεύσει τα πάντα και οι πολίτες καθημερινά βιώνουν την υποβάθμιση της ζωής τους είναι υπερβολή ακόμα και να διατυπώνεις τέτοιου είδους ακρότητες χωρίς να προχωράς στο διαταύτα! 

Βέβαια στην πολιτική οι υπερβολές κάποτε δίνανε προβάδισμα, ποιος μπορεί να ξεχάσει την υπογειοποίηση της Λαμπράκη, έτσι είχε μάθει η κοινωνία μας. Πίσω όμως από τις υπερβολές και την πολιτική επικράτηση του οποιοδήποτε υπάρχει και ο άνθρωπος… ας μην το ξεχνούμε και αυτό!