Διακοπές τέλος, δύσκολη η επιστροφή! Και τώρα αντιμέτωποι με τους λογαριασμούς και το κλίμα φόβου, το οποίο καλλιεργήθηκε εντέχνως, μετά από 4 μήνες αφασίας της εξουσίας λόγω εκλογών και υποσχέσεων. Διακοπές; Ποιες διακοπές δηλαδή, όταν κάθε μέρα όλο τον Αύγουστο δεν μας άφησαν να ηρεμήσουμε ούτε λεπτό. Ούτε τις διακοπές δεν σεβάστηκαν οι «σωτήρες». Ενεργοποίησαν τα παπαγαλάκια τους, αυτά που ενεργοποιούνται ξαφνικά κάθε φορά που πρέπει να περάσουν νέα μέτρα και άρχισαν τον εξάψαλμο. Αυτό θα κόψουν, έτσι θα το κόψουν, με αυτή τη μέθοδο, με χειρουργική ακρίβεια και χίλια δυο επιχειρήματα για την «τελευταία ευκαιρία». Να δούμε πόσες τελευταίες ευκαιρίες θα ανακαλύψουν ακόμα!
Και ξαφνικά ξεχάστηκαν το Ζάππειο 1, το 2, τα μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η γραφειοκρατία, η παραοικονομία, τα χρήματα που ταξίδεψαν στο εξωτερικό, η προγραμματική συμφωνία, η επαναδιαπραγμάτευση, η απαγκίστρωση, η ανάπτυξη… Και ξαφνικά οι δάσκαλοι των 640 και 570 ευρώ είναι πολλοί, δεν είναι τόσο απαραίτητοι όσο οι ένστολοι, γιατί δεν "κινδυνεύουν" και δεν χειρίζονται "ακριβά μηχανήματα" και ας έχουν στα χέρια τους καθημερινά 20-25 παιδικές ψυχές...Και ξαφνικά έμπειροι εργαζόμενοι με σπουδές και προσφορά, πολλοί από τους οποίους "τρέχουν" το δημόσιο οδηγούνται σαν στημένες λεμονόκουπες στην έξοδο, γιατί κοστίζουν πολλά, χωρίς σχέδιο και χωρίς καμία αξιολόγηση, ποιος χρειάζεται και ποιος περισσεύει!
Αυτά τα κωμικοτραγικά! Και αντί να αρχίσουν να εφαρμόζουν το άλλο μείγμα πολιτικής που τόσο διαφήμιζαν ή τουλάχιστον να ακολουθήσουν τον μπούσουλα της προγραμματικής συμφωνίας, λέμε τώρα, άρχισαν τις αγωνιώδεις προσπάθειες να βρουν λέξεις που να λένε αλλιώς τα πράγματα. Έτσι μετονομάστηκαν οι απολύσεις με «το φιάσκο της εφεδρείας», διαθεσιμότητα και συνταξιοδοτική ωρίμανση, έτσι οι πενιχρές συντάξεις με οριζόντιες περικοπές γίνονται ακόμα πιο μικρές.
Την ίδια ώρα μένουν στο απυρόβλητο οι πλούσιοι αυτής της χώρας, κάποιοι από αυτούς «έπαιζαν αστακοπόλεμο» σε εκδηλώσεις στη Μύκονο, δεν ακούγεται καμιά δυνατή φωνή για όλους αυτούς που ταξίδεψαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό και φυλάγεται από απολύσεις και περικοπές ως «ιερή αγελάδα» ό,τι έχει σχέση με τη Βουλή.
Μάλιστα βρέθηκε και το περιτύλιγμα, «πρώτα πρέπει να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας ως χώρα», είπαν, και μετά να θέσουμε το αίτημα της επιμήκυνσης όχι της αναδιαπραγμάτευσης ή της απαγκίστρωσης.
Έτσι η μία μετά την άλλη, οι «κόκκινες γραμμές», γίνονται ροζ και φούξια, αν και καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες να μας πείσουν ότι δεν υπήρχαν καθόλου κόκκινες γραμμές, αλλά μια ανεξήγητη δίψα για εξουσία… Δυστυχώς!
Καλό Χειμώνα …"σύντροφοι"!
Και ξαφνικά ξεχάστηκαν το Ζάππειο 1, το 2, τα μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η γραφειοκρατία, η παραοικονομία, τα χρήματα που ταξίδεψαν στο εξωτερικό, η προγραμματική συμφωνία, η επαναδιαπραγμάτευση, η απαγκίστρωση, η ανάπτυξη… Και ξαφνικά οι δάσκαλοι των 640 και 570 ευρώ είναι πολλοί, δεν είναι τόσο απαραίτητοι όσο οι ένστολοι, γιατί δεν "κινδυνεύουν" και δεν χειρίζονται "ακριβά μηχανήματα" και ας έχουν στα χέρια τους καθημερινά 20-25 παιδικές ψυχές...Και ξαφνικά έμπειροι εργαζόμενοι με σπουδές και προσφορά, πολλοί από τους οποίους "τρέχουν" το δημόσιο οδηγούνται σαν στημένες λεμονόκουπες στην έξοδο, γιατί κοστίζουν πολλά, χωρίς σχέδιο και χωρίς καμία αξιολόγηση, ποιος χρειάζεται και ποιος περισσεύει!
Αυτά τα κωμικοτραγικά! Και αντί να αρχίσουν να εφαρμόζουν το άλλο μείγμα πολιτικής που τόσο διαφήμιζαν ή τουλάχιστον να ακολουθήσουν τον μπούσουλα της προγραμματικής συμφωνίας, λέμε τώρα, άρχισαν τις αγωνιώδεις προσπάθειες να βρουν λέξεις που να λένε αλλιώς τα πράγματα. Έτσι μετονομάστηκαν οι απολύσεις με «το φιάσκο της εφεδρείας», διαθεσιμότητα και συνταξιοδοτική ωρίμανση, έτσι οι πενιχρές συντάξεις με οριζόντιες περικοπές γίνονται ακόμα πιο μικρές.
Την ίδια ώρα μένουν στο απυρόβλητο οι πλούσιοι αυτής της χώρας, κάποιοι από αυτούς «έπαιζαν αστακοπόλεμο» σε εκδηλώσεις στη Μύκονο, δεν ακούγεται καμιά δυνατή φωνή για όλους αυτούς που ταξίδεψαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό και φυλάγεται από απολύσεις και περικοπές ως «ιερή αγελάδα» ό,τι έχει σχέση με τη Βουλή.
Μάλιστα βρέθηκε και το περιτύλιγμα, «πρώτα πρέπει να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας ως χώρα», είπαν, και μετά να θέσουμε το αίτημα της επιμήκυνσης όχι της αναδιαπραγμάτευσης ή της απαγκίστρωσης.
Έτσι η μία μετά την άλλη, οι «κόκκινες γραμμές», γίνονται ροζ και φούξια, αν και καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες να μας πείσουν ότι δεν υπήρχαν καθόλου κόκκινες γραμμές, αλλά μια ανεξήγητη δίψα για εξουσία… Δυστυχώς!
Καλό Χειμώνα …"σύντροφοι"!
