Της Μαρίας Καραφέρη
Δικηγόρου, μέλους της Παμπειραϊκής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς και της Γραμματείας της Πολιτικής Επιτροπής Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Το αίτημα για την απομάκρυνση του εργοστασίου της ΔΕΗ, που αποτελεί πάγιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας, επανέρχεται με δριμύτητα στο προσκήνιο. Τίθεται όμως υπό άλλη οπτική γωνία. Οι πολυήμερες κατασκηνώσεις και τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο του παρελθόντος, έχουν δώσει τη θέση τους στην διερεύνηση των ωφελημάτων που ενδέχεται να ενέχει η παραμονή και λειτουργία του στην περιοχή.
Είναι σε όλους γνωστό ότι ήδη από το 1996, υπεγράφη πανηγυρικά Πρωτόκολλο μεταξύ του τότε Δημάρχου Κερατσινίου Γ. Χάσκα, του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, του Υπουργού Ανάπτυξης και της ΔΕΗ, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου, προβλεπόταν μεταξύ άλλων η διακοπτόμενη λειτουργία του σταθμού τριάντα τριών μηνών εντός έξι ετών, μετά το πέρας των οποίων θα τερματιζόταν η λειτουργία του ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου. Προβλεπόταν δε ανάπλαση στο χώρο του εργοστασίου, σε έκταση εβδομήντα στρεμμάτων, με τη δημιουργία χώρων πρασίνου, πολιτισμού και αναψυχής.
Κατά τη φερόμενη ως ημερομηνία λήξης του πρωτοκόλλου, ήτοι κατά το έτος 2002, ο γενικός διευθυντής του σταθμού της ΔΕΗ Κερατσινίου, Γερ. Πυλαρινός, δίνοντας τη δική του ερμηνεία στο πρωτόκολλο συνεργασίας, υποστήριζε ότι η ημερομηνία λήξης του εργοστασίου δεν είχε παρέλθει, αφού η λειτουργία του επί της ουσίας ξεκίνησε το 2000, οπότε ολοκληρώθηκαν οι αναγκαίες μετατροπές για τη λειτουργία του με αέριο και τοποθετούσε την παύση της λειτουργίας το 2006. Ο δε γενικός γραμματέας Ενέργειας, Γ. Αγραφιώτη, δήλωνε ότι οι αυξημένες ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, καθιστούσαν υποχρεωτική την κατασκευή τριών νέων σταθμών. Μετά δε το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων θα έκλεινε οριστικά ο σταθμός στο Κερατσίνι.
Παρά ταύτα το πρωτόκολλο συνεργασίας καταστρατηγήθηκε τόσο από την άποψη του χρονοδιαγράμματος, όσο και υπό το πρίσμα των αντισταθμιστικών οφελών.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου συνεργασίας του 1996 και ενώ η ανάπλαση της περιοχής παρέμεινε στις μακέτες, η διοίκηση της ΔΕΗ, επιδιώκει την υπογραφή νέας συμφωνίας μεταξύ του Δήμου και της επιχείρησης. Το Σχέδιο Συμφωνίας Δήμου - ΔΕΗ που έστειλε η Διοίκηση της ΔΕΗ ως αποτέλεσμα πολύμηνων διαπραγματεύσεων εν κρυπτώ με το Δήμαρχο, προϋποθέτει την παροχή άδειας – σημειωτέον αόριστης διάρκειας – εκ μέρους του Δήμου για την κατασκευή νέας μονάδας, ενώ προβλέπει ως αντάλλαγμα την τήρηση μέρους των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει με το πρωτόκολλο του 1996 και την αποχή από την διεκδίκηση του Πάρκου Πρέσσοφ και της Παιδικής Χαράς. Με άλλα λόγια, προσφέρει όσα είτε ο Δήμος δικαιούται νόμιμα να διεκδικήσει είτε όσα είναι εν τοις πράγμασι ήδη κεκτημένα.
Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργεί απορίες ο λόγος για τον οποίο πρέπει να μπει κανείς σε αυτή τη συζήτηση. Τί είναι αυτό που πραγματικά άλλαξε από την εποχή των μαχητικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο;
Το Κερατσίνι και ειδικά η περιοχή της Χαραυγής όπου φιλοξενείται το εργοστάσιο είναι μια από τις πλέον υποβαθμισμένες περιοχές της Αττικής, καθώς έχει εξαιρετικά υψηλό συντελεστή δόμησης, ελάχιστους ελεύθερους χώρους, συνορεύει με την Ψυτάλλεια, την ιχθυόσκαλα, και το car terminal, ενώ επιβαρύνεται περιβαλλοντικά και από την περιφερειακή λεωφόρο και το λιμάνι.
Δεν πρέπει δε να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι όσο “πράσινο” και αν είναι ένα εργοστάσιο, παραμένει παράγοντας περιβαλλοντικής επιβάρυνσης. Παλαιότερες έρευνες του Πανελλήνιου Κέντρου Οικολογικών Ερευνών έδειξαν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση στο Κερατσίνι υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια, όσον αφορά τα αιωρούμενα σωματίδια, το διοξείδιο του θείου και του αζώτου, γεγονός που συνδέεται με την λειτουργία του σταθμού της ΔΕΗ, καθόσον το διοξείδιο του αζώτου, είναι ο βασικός ρυπαντής του φυσικού αερίου, καύσιμο το οποίο χρησιμοποιεί η ΔΕΗ για τη λειτουργία της.
Πρέπει δε να σημειωθεί ότι η ΔΕΗ συνορεύει με κατοικίες, γεγονός που αυξάνει την επικινδυνότητα της λειτουργίας της. Άλλωστε, είναι νωπές οι μνήμες από την έκρηξη που σημειώθηκε τον Οκτώβριο, με αποτέλεσμα οι καπνοί να φτάσουν στην περιοχή της Χαραυγής.
Το επιχείρημα, εξάλλου, που βρίσκει, λόγω κρίσης, ευήκοα ώτα, ότι η λειτουργία του εργοστασίου θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, σε μια περιοχή με εξαιρετικά υψηλό δείκτη ανεργίας, είναι στην πραγματικότητα έωλο, καθώς οι θέσεις εργασίας που ενδέχεται να δημιουργηθούν είναι ελάχιστες, με αποτέλεσμα να μην συμβάλλουν ουσιαστικά στην βελτίωση της κατάστασης.
Για όλους αυτούς τους λόγους και συνεκτιμώντας την περιρρέουσα, πράγματι ζοφερή, οικονομική κατάσταση, με την πεποίθηση ότι η λειτουργία του ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου, αν δεν αδειοδοτηθεί από το Δήμο, θα τερματιστεί μετά το 2014, καθώς θα έχει καταστεί ασύμφορη, στο μυαλό μου έρχονται, σε πείσμα των καιρών, οι στίχοι των Χειμερινών Κολυμβητών “εγώ τ' αστέρια θα κοιτάζω και χαρακτήρα δεν θ' αλλάζω” με την εικόνα των κατασκηνώσεων διαμαρτυρίας του παρελθόντος, που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να δικαιωθούν. ΠΗΓΉ
