Επιστολή 1η
Κύριε Δήμαρχε και δημοτικοί σύμβουλοι
Σήμερα για τρίτη μέρα τα σκουπίδια από τη γειτονιά μας δεν έχουν μαζευτεί! Ξέρω ίσως να φταίει ο ΧΥΤΑ, ίσως να φταίνε οι άλλοι, το θέμα είναι ότι το πρόβλημα υπάρχει.
Η υποχρέωση της δημοτικής αρχής είναι να ξυπνήσει και να κάνει επιτέλους τη δουλειά της- (το ίδιο οφείλει βέβαια να κάνει και η αντιπολίτευση να αναδεικνύει θέματα και να παλεύει για την καθημερινότητα της πόλης, υπάρχει περιθώριο σε δημοτικά συμβούλια που έχουν "ψιλο-αδιάφορα" θέματα προς συζήτηση), άλλωστε για αυτό ζητήσατε με πάθος την ψήφο των πολιτών. Δεν τη ζητήσατε για να διαπιστώσετε τα προβλήματα που δημιούργησαν οι προηγούμενοι και απλώς να τους καταγγείλετε; Τα προβλήματα τα γνωρίζατε, το γενικότερο οικονομικό –πολιτικό κλίμα το ξέρατε, τις λύσεις μας τις είχατε περιγράψει προεκλογικά, τώρα θέλουμε να δούμε το σχέδιο να εφαρμόζεται!
Κάθε μέρα δημιουργούνται μικροί σκουπιδότοποι στις γειτονιές, οι δημόσιοι χώροι (παιδικές χαρές) «μυρίζουν» εγκατάλειψη. Ο δήμος έχει την υποχρέωση να συντηρεί, να επεμβαίνει άμεσα και να αστυνομεύει τα δημοτικά κτίρια-ακίνητα. Στο κάτω κάτω πληρώνουμε για αυτό το πράγμα.
Με την ευκαιρία σας προτείνω να διαβάσετε μια εναλλακτική ιδέα του George Kelling που πριν από χρόνια τη διετύπωσε στο βιβλίο του Fixing Broken Windows τη θεωρία των Σπασμένων Παραθύρων. Η θεωρία λανσαρίστηκε σαν μια εναλλακτική πρόταση στο πρόβλημα της εγκληματικότητας των πόλεων και αποδείχτηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποτελεσματική. Εφαρμόστηκε στην Νέα Υόρκη, δεν λέω να κάνετε το ίδιο, αλλά κάποιες επιμέρους προτάσεις αυτής της θεωρίας μήπως μπορέσετε και εφαρμόσετε στον τόπο μας.
Η ιδέα ήταν απλή! Μηδενική ανοχή σε "μικρο εγκλήματα", μικρές καταστροφές σε δημόσιους χώρους και ταυτόχρονη άμεση αποκατάσταση των ζημιών! Να μην μένει ούτε μέρα χώρος με σκουπίδια, με σπασμένα τζάμια, με συνθήματα!
Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, αν οι μικρές παρανομίες όπως ο βανδαλισμός, το πέταγμα σκουπιδιών στο δρόμο δεν ελέγχονται τότε αυτό επιτρέπει τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ανομίας στην τοπική κοινωνία. Σκεφτείτε ένα πεζοδρόμιο. Σε μια γωνιά του μαζεύονται λίγα σκουπίδια. Κανείς δεν τα μαζεύει, και τα σκουπίδια αρχίζουν να γίνονται όλο και περισσότερα. Κάποια στιγμή η γωνιά γίνεται σκουπιδότοπος που ο καθένας πετάει τις σακούλες του.
Μήπως θα πρέπει να ενεργοποιηθούν οι υπάρχουσες υπηρεσίες και να υπάρξει μηδενική ανοχή και σε αυτούς που δεν συμμορφώνονται, αλλά και στις υπηρεσίες του δήμου που δεν κάνουν τη δουλειά τους;
Μήπως είναι η λύση και για κάποιες παιδικές χαρές, που είναι ερείπια και μοιάζουν σαν εγκαταλειμμένες και η συνήθης δικαιολογία είναι αφού σε δυο μέρες θα ξαναγίνει χάλια πως κάνετε έτσι (μας το είπαν ως δικαιολογία);
Μήπως θα πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει κάτι, έστω και πιλοτικά σε μια γειτονιά;
Με εκτίμηση DrK
