Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019

Πολυεθνικές με «πράσινες» ευαισθησίες…

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Γιατί οι ασφαλιστικοί κολοσσοί ανησυχούν για το κόστος της κλιματικής αλλαγής εξήγησε στην Βουλή ο καθηγητής του ΑΠΘ Χρήστος Τζερεφός – Στον χορό της «πράσινης επιχειρηματικότητας» και η Τράπεζα της Ελλάδας
Αποτελεί παγκόσμια τάση πολυεθνικοί κολοσσοί να αναπτύσσουν …οικολογικές ευαισθησίες, για λόγους όμως που κάθε άλλο παρά σχετίζονται με το βιοτικό επίπεδο των κοινωνιών, αλλά με την κερδοφορία τους. Μάλιστα, η κατεύθυνση αυτή έχει τους εκφραστές της και στην Ελλάδα.
Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώθηκε με σαφήνεια από την τοποθέτηση του επίτιμου καθηγητή του ΑΠΘ Χρήστου Τζερεφού και τα στοιχεία που παρουσίασε στην Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας της Βουλής που συνεδρίασε με αντικείμενο την κλιματική αλλαγή.

«Πράσινες» ασφαλιστικές πολυεθνικές
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην επιτροπή ο Χρήστος Τζερεφός
«σε πρόσφατη ανακοίνωση της Διεθνούς Ενώσεως Ασφαλιστικών Εταιρειών, εκδόθηκαν οι εξής αριθμοί. Ξέρετε, πρέπει να μιλάμε με αριθμούς για να μην υπάρχει αμφισβήτηση στα λεγόμενα. Το κόστος από τα καιρικά φαινόμενα σε παγκόσμια κλίμακα ήταν στην δεκαετία του 1950 δέκα (10) δισ. δολάρια από όλες τις ασφαλιστικές εταιρείες σε παγκόσμιο επίπεδο. Σήμερα, στην τελευταία δεκαετία το κόστος έχει ανέβει στα χίλια (1.000) δισ. δολάρια δηλαδή, σε 60 χρόνια έχει ανέβει 100 φορές.

Είναι πολύ μεγάλος αριθμός χίλια (1.000) δισ. δολάρια και γι’ αυτό και οι ασφαλιστικές εταιρείες τόσο αυτές που δραστηριοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα, για παράδειγμα, η Det Norske Veritas και πολλοί άλλοι που τους ξέρετε, όλοι αυτοί οι ασφαλιστικοί κολοσσοί είναι εξ εκείνων οι οποίοι είναι οι σύμμαχοι της μεγάλης πλειοψηφίας του συνόλου δηλαδή, των απανταχού επιστημόνων οι οποίοι ασχολούμαστε με τα ζητήματα των πλανητικών μεταβολών και ιδιαίτερα της κλιματικής μεταβολής».

Οικολογικές ευαισθησίες και στην Τράπεζα της Ελλάδας
Μάλιστα, ο καθηγητής του ΑΠΘ αναφέρθηκε και στο κόστος από την κλιματική αλλαγή στην Ελλάδα σημειώνοντας πως
«το κόστος, αν δεν κάνουμε τίποτα, της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής ανέρχεται σε 700 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του αιώνα συσσωρευτικά, δηλαδή, αν δεν κάνουμε τίποτα έχουμε ένα χρέος, προσθέτουμε άλλα δύο χρέη. Το εξωτερικό χρέος μας, όπως ξέρετε είναι περίπου 350 δις, επομένως, φθάνουμε να το τριπλασιάσουμε».
Επισήμανε μάλιστα ότι έχει συσταθεί εδώ και χρόνια
«Επιτροπή Μελέτης της Κλιματικής Αλλαγής στην Τράπεζα της Ελλάδος. Είναι πραγματικά μια πολύ μεγάλη προσπάθεια η οποία έφερε στο ίδιο τραπέζι οικονομολόγους, οικολόγους, φυσικούς, γεωγράφους, γεωλόγους, ωκεανογράφους, όλες τις ειδικότητες που άπτονται του περιβάλλοντος και συμφωνήσαμε όλοι, να συντάξουμε μια έκθεση την οποία θα χρησιμοποιήσει η χώρα μας για να βγει ή να βοηθηθεί να βγει από τα οικονομικά αδιέξοδα τα οποία έχουμε περιέλθει».
 
Ο Χρήστος Τζερεφός αναφέρθηκε στο ζήτημα του διοξειδίου του άνθρακα λέγοντας πως
« το ένα τρίτο της ζημίας από το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί να αντιμετωπιστεί με την μετακίνηση, μετατροπή των μεταφορών σε ενέργεια, που θα την παίρνουν από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μπορεί να είναι και ένα μείγμα με φυσικό αέριο και ηλεκτρισμό ή κάτι τέτοιο. Επίσης, για τα σπίτια, για τα κτίσματα, που είναι το άλλο τρίτο μπορεί να αντιμετωπιστεί σχετικά εύκολα, εάν παγκοσμίως κοιτάξουμε την κατανάλωση που γίνεται για να ζεσταθούμε ή για να δροσιστούμε. Τα προβλήματα είναι στον αγροτικό τομέα, ο οποίος είναι και ο πιο ευάλωτος στην κλιματική αλλαγή. Από τα 700 δισ.της ζημιάς, αν δεν κάνουμε τίποτα, η μεγαλύτερη ζημιά πηγαίνει στον αγροτικό τομέα. Επομένως, θα αυξήσουμε το χρέος μας, κυρίως επιδρώντας επάνω στον αγροτικό τομέα».

«Πράσινη» επιχειρηματικότητα
Στο ζήτημα της στενής σχέσης που διαμορφώνεται μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων και «πράσινης» εκδοχή της ανάπτυξης της ελεύθερης αγοράς πάντως αναφέρθηκε η βουλευτής του ΚΚΕ, Διαμάντω Μανωλάκου. Όπως σχολίασε «ήδη αναπτύσσεται μια επιχειρηματικότητα στην πράσινη οικονομία, αξιοποιώντας όμως και χρησιμοποιώντας την κλιματική αλλαγή σαν ισχυρό πολιτικό, οικονομικό όπλο. Ορισμένοι προσπαθούν να δώσουν μεγαλύτερη διάσταση και υπερβολή, για να εκμεταλλευτούν και να αξιοποιήσουν και να περάσουν πολιτικές, που ενισχύουν κερδοφορίες επιχειρηματικών ομίλων».

Πηγή: ημεροδρόμος