Ακρίτας Καλούσης: "Η Δημοτική αρχή αρκέστηκε σε μια λογική διαχειριστή και “νοικοκύρη”

 Ο Ακρίτας Καλούσης είναι ο υποψήφιος δήμαρχος της  Αριστερής - Ανατρεπτικής - Παρέμβασης σε Κερατσίνι - Δραπετσώνα "ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟΥ", που τελευταία δήλωσε τη συμμετοχή της στις εκλογές του Μαΐου. 

Με την συνέντευξη αυτή κλείνει ο κύκλος των συνεντεύξεων των υποψήφιων δημάρχων. Ο Ακρ. Καλούσης απαντά στις πέντε ερωτήσεις που θέσαμε και στους υπόλοιπους υποψήφιους. Τις ερωτήσεις αυτές τις διαμόρφωσαν οι Θεολόγος Ιγνατιάδης από την ιστοσελίδα Stagoan4U και ο Νίκος Χάνος από το Blog Δραπετσίνι.
Ο δεύτερος κύκλος μας περιλαμβάνει 15 ερωτήσεις πάνω σε συγκεκριμένα θέματα της πόλης μας τις οποίες αποστείλαμε σε όλους τους υποψήφιους και στις αρχές Μαΐου θα ξεκινήσουμε να αναρτούμε τις απαντήσεις. Οι ερωτήσεις μας και οι απαντήσεις των εννιά συνδυασμών θα δημοσιευτούν θεματικά, δηλαδή κάθε ερώτηση με όλες τις απαντήσεις.

  ...

Καταρχάς να συστηθούμε: Είμαστε μία καινούργια συλλογικότητα στην πόλη που δημιουργήθηκε μέσα από  ανοιχτές  διαδικασίες και καλέσματα. Το τελευταίο τετράμηνο από τότε που ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία, με κίνδυνο να ταυτιστεί με τις εκλογές, προσπαθήσαμε με ανοιχτό, δημοκρατικό και ελεύθερο τρόπο, να διαμορφώσουμε τα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία μας. Κοινό προαπαιτούμενο ήταν η αναγκαιότητα διαμόρφωσης μιας πολιτικής πρότασης με μόνιμα χαρακτηριστικά για την πόλη και τους ανθρώπους της, από την πλευρά της υπεράσπισης των αναγκών και των δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας, απέναντι στην πολιτική του συμβιβασμού και της προσαρμογής στο κυρίαρχο πλαίσιο.
Δεν ξεκινήσαμε όμως από το πουθενά. Είμαστε όλοι ενεργοί κοινωνικά πολίτες. Συνδικαλιστές, άνθρωποι που δρουν στο εργατικό, το νεολαιίστικο και μαθητικό κίνημα, τα κινήματα της εκπαίδευσης, της υπεράσπισης των προσφύγων και των μεταναστών.
Ούτε είμαστε “χθεσινοί” στην πόλη. Κουβαλάμε στη συλλογική μας μνήμη τους αγώνες ενάντια στη Χαβούζα, για το κλείσιμο της ΔΕΗ και την απομάκρυνση των “καζανιών του θανάτου”, ως τα πιο πρόσφατα κινήματα για τα Λιπάσματα, ενάντια στη μόλυνση της Οil-Οne και Lafαrge. Είμαστε κομμάτι του ρωμαλέου αντιφασιστικού κινήματος που  ήρθε στο προσκήνιο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και παραμένει «φρουρός» ενάντια σε κάθε απόπειρα για να μην πατήσει πόδι ο φασισμός ξανά στην πόλη με οποιαδήποτε μορφή και ενδυμασία. 
Στην συλλογικότητά μας συναντιούνται ρεύματα από τις μεγάλες καμπές του αριστερού, και κομμουνιστικού κινήματος που δεν υποτάχθηκαν στο συμβιβασμό των κυρίαρχων μέχρι σήμερα εκφραστών του.

 Πολιτικά δραστηριοποιούμαστε  στο φάσμα της επαναστατικής και ανυπότακτης αριστεράς, ανένταχτοι και οργανωμένοι. Στόχος μας είναι να αποτυπώσουμε στην πόλη το στίγμα της δυνατότητας που υπάρχει για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής έτσι όπως βιώνεται σε κάθε δραστηριότητα και έκφραση της καθημερινότητας των ανθρώπων της.
 

1η) Ως κάτοικος Κερατσινίου πως κρίνετε συνολικά το έργο της Δημ. Αρχής και του δημάρχου  Χρ. Βρεττάκου για τα πιο σημαντικά κατά τη γνώμη σας θέματα της πόλης μας τα τεσσεράμισι τελευταία χρόνια;

Αρχικά θέλουμε να σημειώσουμε ως γενική εκτίμηση ότι η  δημοτική αρχή, της κυβερνητικής παράταξης «Άλλος Δρόμος»,  παρά τις διακηρυκτικές τις θέσεις και τον δημόσιο  λόγο της  αρκέστηκε σε μια λογική διαχειριστή και “νοικοκύρη”. Δεν αμφισβήτησε καμιά από τις κόκκινες γραμμές του μνημονιακού κατεστημένου (Ευρωπαϊκό Πλαίσιο, ΕΣΠΑ, Καλλικράτη, ελαστική εργασία, αποθεματικά κλπ). 
Δεν είναι τυχαία η στάση της  σε όλα τα κεντρικά ζητήματα που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα στην περιοχή μας η οποία κατέληγε σε μια διαπραγμάτευση και αλισβερίσι μεταξύ “εταίρων” ,δηλαδή της Δημοτικής Αρχής  της Κυβέρνησης και ιδιωτικών συμφερόντων (ανάπλαση  Λιπασμάτων,  ιδιωτικοποίηση Λιμανιού, συμφωνία με OIL ONE , ΜΑΣΤΕΡ ΠΛΑΝ της COSCO, υφαρπαγή δημοσίων εκτάσεων από το Υπερταμείο).   
Πιο συγκεκριμένα. Υπάρχουν δύο τρόποι για να εκτιμήσει κανείς το έργο της δημοτικής αρχής. 
Ο πρώτος, που είναι και o πιο εύκολος, είναι η σύγκριση με τις προηγούμενες. Αυτήν την “πίστα” η δημοτική αρχή την έβγαλε. Άλλωστε η στασιμότητα, και η παρακμή που στιγμάτισε την πόλη την τελευταία 15ετία, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Δε νομίζω όμως ότι αυτό είναι μέτρο σύγκρισης που  μπορεί να τιμά και να  ικανοποιεί την απερχόμενη δημοτική αρχή.
Δηλαδή τί να πούμε, ότι είναι φοβερή κατάκτηση ότι μαζεύονται τα σκουπίδια, ή ότι καθαρίστηκε η πλατεία Καρπάθου και κλαδεύτηκαν τα λουλούδια στο Σελεπίτσαρι; Ή ότι ασφαλτοστρώθηκαν οι καταστρεμμένοι δρόμοι;
Δεν υποτιμάμε τίποτε, αλλά δεν είναι αυτά που αλλάζουν ουσιαστικά την εικόνα της πόλης και τη ζωή των κατοίκων της. Και η δική μας αντίληψη είναι απέναντι στη λογική που αναπαράγουν όλες οι εξουσίες και στην οποία υποκλίθηκε και η σημερινή. Στην αντίληψη δηλαδή που ανάγει το αυτονόητο σε βασικό, μιλώντας στο όνομα του «ρεαλισμού» και λοιδορώντας κάθε άποψη που αμφισβητεί τα όρια που μας θέτει το υπάρχον σύστημα.
Όχι, μας αξίζουν περισσότερα, εργαζόμαστε και φορολογούμαστε για πολύ περισσότερα από τα ψίχουλα που μας πετάνε για να μένουμε σπίτι.

Ο άλλος τρόπος είναι να αναμετρηθεί με τις υπαρκτές λαϊκές ανάγκες και στο τέλος να εκτιμήσει εάν και κατά πόσο, άλλαξε η καθημερινότητα των πολιτών και η ποιότητα ζωής τους. Και εμείς δεν λέμε για όλα αυτά τα οποία δικαιούται και θα έπρεπε να γίνουν λόγω της  κρίσης και της επείγουσας κοινωνικής υποβάθμισης που επέβαλαν τα μνημόνια. Λέμε έστω και γι’ αυτά που η παράταξη του “Άλλου Δρόμου” διακήρυττε ιδρυτικά,  ότι πρέπει να υλοποιηθούν και ζητούσε την ψήφο των δημοτών. “Να ξαναγίνει ο Δήμος, Δήμος του Αγώνα, της Αντίστασης και της Ανατροπής”, έλεγετο 2013. 
Σε αυτήν την “πίστα” η δημοτική αρχή δεν μπήκε καν, ήταν πίσω από τις απαιτήσεις και τις ανάγκες, ταυτίστηκε με την κυβερνητική πολιτική και εν τέλει πήρε ό,τι βρήκε, ό,τι της έδωσαν και ό,τι παραχωρήθηκε στο πλαίσιο των σχέσεων με υπουργούς και την Περιφέρεια για την εξυπηρέτηση του κομματικού σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ και της εκλογικής του εδραίωσης στην περιοχή. Ο προσανατολισμός της δεν ήταν να συγκρουστεί με συμφέροντα και πολιτικές επιλογές, αλλά να επενδύσει εκλογικά στην επόμενη μέρα. Ισχυροποίησε  δηλαδή το στερεότυπο που η δεξιά καλλιεργεί για να χλευάσει την αξιοπιστία της αριστερής πολιτικής, όταν στο όνομα της Αριστεράς ασκούνται αντεργατικές πολιτικές που  όταν τα κόμματα που την εκφράζουν βρεθούν σε θέση ευθύνης ξεχνούν αιτήματα, στόχους και οράματα, συμμαχούν με τον αντίπαλο  για να  παραμείνουν στην εξουσία και να συμβιβαστούν. Σας θυμίζει κάτι; 

Είμαστε οι τελευταίοι που θα υποβαθμίσουν τις λαϊκές κατακτήσεις στο όνομα του να μην πιστωθεί στον αντίπαλο. Η υπόθεση των Λιπασμάτων είναι μία τέτοια. Συμμετείχαμε ενεργά στους αγώνες για τη διεκδίκηση των Λιπασμάτων και δεν θεωρούμε ότι “παραχωρήθηκαν” από τον Τσίπρα. Εάν δεν υπήρχαν κινήματα διεκδίκησης όχι τα  86, ούτε τα 6 στρέμματα δεν θα μας έδιναν και όλα θα τα έκαναν επιχειρηματικά πάρκα, πίστες αυτοκινήτων και τσιμέντο.
 Η δημοτική αρχή έμεινε ευχαριστημένη από την εξέλιξη, μάλιστα ησύχασε μετά από αυτό και για το θέμα της ιδιωτικοποίησης του Λιμανιού και για πολλά άλλα που θα μπορούσε να είναι σημεία τριβής με την κυβερνητική πολιτική. 
Ο αγώνας συνεχίζεται και θα έχουμε πολλές ευκαιρίες στο άμεσο μέλλον να επανέλθουμε στο θέμα γιατί είναι τεράστιο. Είναι σαφές ότι δεν είναι διατεθειμένοι να υπολογίσουν τις ανάγκες των ανθρώπων της πόλης μπροστά στα κέρδη και την ισχύ που τους δίνει ένα λιμάνι που η αξία του ξεπερνά τα σύνορα της πόλης και της χώρας.

Συμπερασματικά, η απερχόμενη δημοτική αρχή κινήθηκε αυστηρά μέχρι εκεί που της άφηναν το σχοινί. Δύο παραδείγματα μόνο. 
Το ένα οι οσμές της OILEONE. Ενώ είχε σηκωθεί ένα κίνημα με κατοίκους, γονείς και μαθητές, που θα μπορούσε να διαμορφώσει τους όρους για να φύγει από την πόλη η OIL-ONE, η δημοτική αρχή αντί να παίξει θετικό ρόλο σε αυτό, έδρασε ως πυροσβέστης με κινήσεις συμβολικές και θεσμικού χαρακτήρα, μέχρι που το έβαλε  στον πάγο, για να ψάξουμε λέει να βρούμε την προέλευση και τη σύσταση των ρύπων στην περιοχή. Και μάλιστα το καλοκαίρι(μετά τις εκλογές) θα το μάθουμε. 
Δείτε τί έγινε και με τους πρόσφυγες το ‘16 που στοιβάζονταν σαν τα ζώα στις αποβάθρες του λιμανιού. Τί έκανε ο δήμος;Έβαλε το κεφάλι στην άμμο και άφησε τους ανθρώπους στις άθλιες συνθήκες του λιμανιού χωρίς καθαριότητα και αξιοπρεπή διαβίωση για να μην έρθει σε σύγκρουση με τις κυβερνητικές επιλογές που ήθελαν όπως-όπως μετακίνηση στα κλειστά στρατόπεδα. Ήταν τότε που η συλλογική μνήμη της πόλης υπερκέρασε τους θεσμικούς εκφραστές της και κατάφερε να απαλύνει τον πόνο αυτών των ανθρώπων, στήνοντας με πρωτοβουλία σωματείων, συλλογικοτήτων και αλληλέγγυων ένα δίκτυο προστασίας που δεν άφησε τους πρόσφυγες να βουλιάξουν στην βρωμιά και την αναξιοπρέπεια.
 Είναι περήφανη λέει η δημοτική αρχή για το κοινωνικό της έργο. Μάλιστα!. Το ίδιο περήφανοι λοιπόν πρέπει να νοιώθουν ο Καμίνης, ο Παχατουρίδης και ο Μώραλης. Και αυτοί έχουν κοινωνικές δομές, όχι επειδή είναι φιλάνθρωποι ή αριστεροί, αλλά επειδή οι δομές αυτές χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά (δικά μας δηλαδή) προγράμματα στο πλαίσιο της “αντιμετώπισης της κρίσης”.  Η λογική της ανακύκλωσης της φτώχειας και της μιζέριας που χρηματοδοτούν εκείνοι που την προκάλεσαν, κανέναν δεν πρέπει να εφησυχάζει. Και εντέλει η διαφορά μιας αριστερής δημοτικής αρχής θα ήταν αυτό ακριβώς. Να αμφισβητήσει αυτήν την υποκρισία και να διεκδικήσει μόνιμες, σταθερές δομές και χρηματοδοτήσεις, να συντονιστεί με τις εργατικές διεκδικήσεις απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, με κάθε κόστος.

2η) Σε ποια μεγάλα προβλήματα της πόλης μας που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και για ποιες λύσεις θα εργαστείτε να πραγματοποιηθούν, είτε εκλεγείτε δήμαρχος είτε θα είστε στην αντιπολίτευση;

Δε ζούμε σε μια αποστειρωμένη γυάλα που δεν επηρεάζεται από τη συνολική πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση, Οι κάτοικοι της πόλης μας  τα τελευταία χρόνια έχουν  χτυπηθεί σημαντικά από την κρίση και τις πολιτικές επιλογές όλων των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ) και την εφαρμογή των μνημονίων σε πλήρη συνεργασία με την ΕΕ, με στόχο να εξυπηρετήσουν ένα δημόσιο χρέος που ποτέ δεν δημιούργησαν οι εργαζόμενοι αλλά το ΚΕΦΑΛΑΙΟ, οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ, όμως  μόνο οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι οι μικροί επαγγελματίες το πληρώνουν. Συνέπεια όλων αυτών είναι οι κάτοικοι της περιοχής να βρεθούν άνεργοι, φτωχοί, στην ανέχεια με πολλά καταστήματα να κλείνουν και αυξάνεται κατά πολύ η ανεργία.

Ο  Δήμος, είναι ένα μικρό κράτος με ελάχιστη αυτονομία ο οποίος χειρίζεται το κάθε πρόβλημα σύμφωνα με τον τρόπο και την πολιτική που έχει αποφασίσει το κεντρικό κράτος. Οπότε η έννοια της αυτοδιοίκησης όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά με τους τελευταίους νόμους(Καλλικράτη και ιδιαίτερα τον Κλεισθένη) ο έλεγχος του κράτους είναι ασφυκτικός, ενώ η χρηματοδότηση γίνεται ολοένα και πιο ισχνή βασισμένη στους  ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. 
Ταυτόχρονα στο τοπικό επίπεδο εφαρμόζονται και εξειδικεύονται πολιτικές και δράσεις τουκεντρικού κράτους είτε πιλοτικά, είτε ως μοντέλο διαχείρισης. Βλέπουμε για παράδειγμα ότι ο Κλεισθένης ανοίγει το δρόμο για συμμετοχή των δήμων μέσω επιχειρήσεων στην αξιοποίηση της ενέργειας. Αυτό είναι μία τάση που ενισχύεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο η οποία φυσικά ευνοεί την εμπλοκή των ιδιωτών στις δημοτικές υπηρεσίες. Δείτε τί έγινε στην Αθήνα, τον Βόλο και το Μαρούσι με τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης. Σύμπραξη με ιδιώτες. Το ίδιο μεθοδεύεται και σε άλλους τομείς,  όπως τα απορρίμματα, η κατασκευή και συντήρηση των σχολικών μονάδων.

Η υποχρηματοδότηση λοιπόν οδηγεί σε τέτοιους δρόμους. Δίνονται κομμάτια των υπηρεσιών σε ιδιώτες και προφανώς όχι μόνο επιβαρύνονται οι δημότες, αλλά και οι ίδιες οι υπηρεσίες αλλάζουν χαρακτήρα και γίνονται πλέον ανταποδοτικές. Δεν ξέρω εάν αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι αυτό, αλλά σίγουρα δεν είμαστε μακριά από ένα μοντέλο όπου το κράτος θα εξασφαλίζει μόνο βασικές λειτουργίες και το υπόλοιπο θα γίνεται μέσω επιχειρήσεων ή συμπράξεων του δήμου με αυτές, με πρόσθετο κόστος για τους δημότες, με ελαστικές μορφές απασχόλησης και χαμηλές αμοιβές, χωρίς λογοδοσία και δημόσιο έλεγχο. Να λοιπόν ένα πεδίο σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική. Διεκδίκηση αύξησης της κρατικής χρηματοδότησης στον προϋπολογισμό του δήμου, καμία υπηρεσία σε χέρια ιδιώτη. 
Παρακάτω: 
Εργασιακές σχέσεις!. Η βαρβαρότητα αυτή με την οποία όλοι συμβιβάζονται πρέπει να σταματήσει. Εργαζόμενοι που καλύπτουν σταθερές και πάγιες  ανάγκες να βρίσκονται με το μαχαίρι στο λαιμό κάθε 2μηνο,3μηνο ή 8μηνο. Και το μαχαίρι το κρατάει και ο δήμαρχος, όσο κι αν προσπαθεί να πετάξει την μπάλα αλλού. Εμείς παλεύουμε για  οργανικές θέσεις και διορισμοί μόνιμου προσωπικού ΤΩΡΑ, χωρίς διαδικασίες πρόσθετης αξιολόγησης και αποκλειστικά με βάση τις γνώσεις, την οικογενειακή - ατομική κατάσταση και την προϋπηρεσία,τόσους ώστε να καλύπτεται κάθε δημοτική υπηρεσία και λειτουργία που έχει ανάγκη η πόλη. 
Η πολιτική για το περιβάλλον, τους ελεύθερους χώρους, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και τον ελεύθερο χρόνο. Ξέρετε, ότι στην πόλη μας, η αντιστοιχία κατοίκων και ελεύθερων χώρων και πρασίνου είναι 1/1,5 τ.μ.; Δομές για τη νεολαία της πόλης. Στέκια πολιτισμού και αναψυχής με ενίσχυση της αυτοδιαχείρισης, πολιτιστικές, θεατρικές  και μουσικές σκηνές, βήματα δημιουργίας και έκφρασης, ραδιοφωνικός σταθμός για τη νεολαία, τους μαθητές, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Στην ξερή γη της πόλης μπορούν να καρπίσουν πολλά λουλούδια για να έρθουν στο προσκήνιο οι ανάγκες και οι επιθυμίες των ανθρώπων της. Έτσι μπορούμε αναπτύσσοντας τη δημιουργία, ενισχύοντας τη γνώση, την έκφραση  των από κάτω και τη συλλογική μνήμη, μαζί με τον αγώνα για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, να τσακίσουμε το φασισμό στη ρίζα του.        
Τα τελευταία χρόνια τα μάτια ήταν (δικαίως) στραμμένα στη Θάλασσα και ξεχάσαμε το βουνό. Διεκδικήσαμε ως οφείλαμε αυτά που μας κλέβουν από το θαλάσσιο μέτωπο και την ίδια στιγμή βλέπουμε να σκαρφαλώνουν πολυκατοικίες στο όρος Αιγάλεω, ενώ θα μπορούσε η αναδάσωση του μαζί με την αναβάθμιση του Ποικίλου όρους να αλλάξει το μικροκλίμα στην περιοχή και να ρίξει τη θερμοκρασία του λεκανοπεδίου τουλάχιστον δύο βαθμούς. Αλλά πάνω απ’ όλα η ανάπτυξη. Τσιμέντο κι εκεί. Και μετά όταν πλημμυρίζουν οι δρόμοι και πνίγονται άνθρωποι ψάχνουμε ενόχους στα συντρίμμια.    

Υποδομές.Τα αντιπλημμυρικά έργα που ακούμε και δεν βλέπουμε. Ακούσαμε από τον δήμαρχο σε μία πλημμύρα πριν δύο χρόνια στη Λ.Δημοκρατίας, το ανεκδιήγητο ότι “όσο συγκρουόμαστε με συμφέροντα, θα πνίγεται κόσμος”, για να δικαιολογήσει τάχα την καθυστέρηση σε έργα της περιφέρειας. Ακόμη τίποτε. Μάλλον καθυστερεί στη σύγκρουση. 
 Οι ρυπογόνες βιομηχανίες. Το λέμε ξεκάθαρα. Για εμάς η ύπαρξη τέτοιων βιομηχανιών στον οικιστικό ιστό είναι αιτία κοινωνικού πολέμου και έτσι θα λειτουργήσουμε μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο. Να φύγουν εξασφαλίζοντας τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων χωρίς καμία αποζημίωση.  Επιπλέον, η υπεράσπιση, η διεύρυνση και η αναβάθμιση των κοινωνικών δομών στην πόλη με διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής χρηματοδότησης. Χρήματα υπάρχουν και βρίσκονται σε όλους αυτούς που λυμαίνονται τη θάλασσα, τους δρόμους και τον αέρα της πόλης. Ας πληρώσουν οι εφοπλιστές που φορολογούνται οικειοθελώς μέχρι σήμερα. Αντί να μοιράζουμε τη φτώχεια μας, ας μοιραστούμε τον πλούτο τους.   
Η υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας και η πολύπλευρη κάλυψη των ανθρώπων που είναι απέναντι στα πιράνχας των τραπεζών. Δεν νοείται να βρίσκονται άνθρωποι στο δρόμο, χωρίς ρεύμα, ή χωρίς στοιχειώδη ασφαλιστική, ιατρική και νοσοκομειακή κάλυψη. Οι δομές των δήμων και το κέντρο υγείας που ελπίζουμε να προχωρήσει, πρέπει να παίξουν τέτοιο ρόλο.    
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει καθολική και ολοκληρωμένη πολιτική για τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι δήμοι είναι θεσμοί που αναπαράγουν, στηρίζουν και συμπληρώνουν το κεντρικό κράτος και τις επιλογές του και γι αυτό τα βέλη είναι στραμμένα προς τα εκεί. Ταυτόχρονα όμως, δε  θα βαφτίσουμε “αριστερή πολιτική” την ανακύκλωση της φτώχειας, ούτε όμως και θα περιμένουμε τη “μεγάλη έκρηξη” για να αποσπάσουμε ότι δικαιούμαστε για να κάνουμε τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη. 

              

3η) Με ποιους τρόπους σκοπεύετε να επικοινωνήσετε με τους ψηφοφόρους για να τους πείσετε και να τους δραστηριοποιήσετε κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα; 

Το δηλώσαμε δημόσια και με δελτίο τύπου. Όλη αυτή η συζήτηση για τα βυνίλια είναι άκρως υποκριτική. Νοιάζονται και καλά για την αισθητική της πόλης ο κ.Καμάς και ο κ.Διαλινάκης.Καμία ντροπή!  
Τα κόμματα που άλλαξαν τους οικοδομικούς κανονισμούς και αύξησαν το συντελεστή δόμησης, χάριζαν άδειες λειτουργίας σε ρυπογόνες βιομηχανίες προεκλογικά και καταδίκασαν εκατομμύρια κατοίκων του λεκανοπεδίου να ζουν σε μία από τις πιο άθλιες περιβαλλοντικά περιοχές, με τη μικρότερη αναλογία πράσινου ανά κάτοικο στην Ευρώπη, χωρίς κανένα σχεδιασμό και μέριμνα για τις ανθρώπινες δραστηριότητες και ανάγκες και χωρίς τις απαιτούμενες  υποδομές. Τα κόμματα που έφτιαξαν τη Μαγούλα και το Μάτι, να καμώνονται για τα πανό του Βρεττάκου. Και όλο αυτό ενώ έχουν τους μηχανισμούς των κομμάτων τους από πίσω και διάφορα άλλα συμφέροντα που θα τους εξασφαλίσουν διαφημίσεις σε σειρά  ΜΜΕ, και θα πλημμυρίζουν με ιλουστρασιόν φυλλάδια τους δρόμους.  
Τα ίδια δηλαδή που  κάνει και ο “Άλλος Δρόμος”. Σε ότι μας αφορά είμαστε ξεκάθαροι. Δεν θα υπακούσουμε σε καμία συμφωνία που θα βάζει φραγμούς στη δυνατότητα επικοινωνίας μας με τους πολίτες. Θα χρησιμοποιήσουμε όποιο μέσο είναι συμβατό με τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις οικολογικές ευαισθησίες μας , χωρίς να έχουμε καμία ενοχή γι’ αυτό. Θεωρούμε ότι ο λαός της περιοχής μας είναι παραπάνω από ικανός να καταλάβει ότι όλο αυτό το προεκλογικό τσίρκο αποπροσανατολισμού από τα σοβαρά προβλήματα είναι κάτι που δεν τον αφορά πραγματικά. Όπως επίσης ότι, συλλογικότητες  σαν τη δική μας, ανεξάρτητες από οικονομικά συμφέροντα και παράγοντες, έχουν μόνο τα δικά τους μέσα για να επικοινωνήσουν με με τον καθένα και καθεμία κάτοικο της περιοχής, με  υλικά τους που διαμορφώνονται από μη επαγγελματίες με τον προσωπικό χρόνο και κόπο των μελών μας. 

4η) Το πρώτο βήμα κάθε δημοτικής αρχής είναι από ποιους και με ποιες διαδικασίες θα παίρνονται οι αποφάσεις. Το δεύτερο βήμα είναι τα όργανα αυτά να ιεραρχούν τα προβλήματα που θα προσπαθεί να τα λύνει ο δήμος. Και το τρίτο να διαμορφώνουν τις λύσεις. Στο τέλος ακολουθεί η υλοποίησή τους, βασικά από τους εργαζόμενους του δήμου. Ποιες είναι οι δικές σας επιλογές ιδιαίτερα για το πρώτο βήμα; 

Η δική μας λογική είναι κάπως έξω από το θεσμικό πλαίσιο που ορίζουν οι κανόνες της “χρηστής διοίκησης” με τους οποίους δεν τα πάμε και τόσο καλά. Όχι από ιδεοληψία, αλλά επειδή θεωρούμε ότι η πολιτική πρέπει να ασκείται από εκείνους που τους αφορά. Τους πολίτες, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους ανθρώπους, τις γυναίκες και τους μαθητές αυτής της πόλης. Και σημειώστε ότι αυτή είναι μία καθολική διαφορά μας τόσο με την παρούσα δημοτική αρχή, όσο και με όλες τις υπόλοιπες. Εμείς δεν βλέπουμε τον Δήμαρχο ως αρχηγό. Το  δικό μας όραμα συμπυκνώνεται στην λογική της αντίστροφης ιεράρχησης. Όλες οι αρμοδιότητες στον οργανωμένο λαό. 
Οι κοινωνικές και εργατικές συλλογικότητες, τα σωματεία, οι νεολαιίστικες ομάδες, οι εκπαιδευτικές κοινότητες, οι αυτόνομες ομάδες κοινωνικής παρέμβασης, οι συνελεύσεις της γειτονιάς, είναι οι πυρήνες που οφείλουμε να ενισχύσουμε  για να αντιστρέψουμε τους ρόλους που μας έμαθαν, λες και είναι φυσικοί νόμοι. Στο δικό μας μοντέλο, ο δήμαρχος θα είναι όργανο του λαού και όχι το αντίθετο που συμβαίνει τώρα. Θα είναι ανακλητός, θα είναι υπόλογος και θα λογοδοτεί στους δημότες. 

Το δημοτικό συμβούλιο θα είναι το συλλογικό “επιτελείο”  αυτών που ανέφερα πριν με αρμοδιότητες και ευθύνες για κάθε μέλος του. Έτσι πιστεύουμε ότι θα σπάσει το απόστημα της ανάθεσης που γεννάει σωτήρες, παράγοντες και δυνάστες ευάλωτους στη συνδιαλλαγή και τον συμβιβασμό με την εξουσία από το συνδικάτο μέχρι και το κοινοβούλιο.. Επιδιώκουμε την εκλογή μας κυρίως για να μπορέσουμε να εκφράσουμε τον κόσμο των κινημάτων αλλά δεν μένουμε εκεί.
Η κύρια δουλειά μας είναι έξω απ΄το το Δ.Σ. μέσα στην πόλη, στους εργαζομένους , στη γειτονιά, στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Στόχος μας είναι η οργάνωση και η συμμετοχή μας μαζί με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία  σε αγώνες διεκδίκησης και ρήξης με την πολιτική που εφαρμόζει τόσο ο δήμος όσο και  το κεντρικό κράτος και την κυβέρνηση.     

  

5η) Η απλή αναλογική, που με αυτή θα γίνουν για πρώτη φορά οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, θεωρείται γενικά το πιο δίκαιο σύστημα. Στην περίπτωση όμως που ο νικητής του πρώτου γύρου δεν ψηφιστεί πάνω από το 50%, για να είναι δυνατόν να παίρνονται αποφάσεις ώστε να παράγεται έργο και να ασκείται διοίκηση, απαιτούνται συνεργασίες και σύνθεση απόψεων μεταξύ των εκλεγμένων κινήσεων. Εσάς, είτε ως συμπολίτευση είτε ως αντιπολίτευση, ποια είναι η θέσης σας γι’αυτό το θέμα;

Εμείς δεν θα εμπλακούμε σε συνδιαλλαγές και παρασκηνιακές κινήσεις. Είμαστε μια καινούργια δύναμη στην πόλη και δεν σκοπεύουμε να εξαντλήσουμε τα καύσιμα μας στην εκκίνηση της διαδρομής. 
Τώρα, όσο  αφορά το θέμα των συνεργασιών είμαστε ξεκάθαροι. Αναλύσαμε πιο πάνω το πλαίσιο του «Κλεισθένη» και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.  Όλοι αυτοί που δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο το κυρίαρχο μοντέλο των μνημονίων και της κοινωνικής βαρβαρότητας δεν μπορούν να αποτελούν και λύση. Η  ουσία βρίσκεται στο ότι όλοι/ες τους, παρά τις επιμέρους διαφορές και εντάσεις, υπερασπίζονται το παραπάνω ασφυκτικό πλαίσιο και είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν την ίδια αντιλαϊκή μνημονιακή πολιτική που υπαγορεύεται σε κεντρικό επίπεδο. Οι όποιες αποκλίσεις τους δεν έχουν καμία σχέση  με το αν θα βγει κερδισμένος ο κόσμος της εργασίας, αλλά στο ποιανού μεγαλοεπιχειρηματία τα συμφέροντα θα ικανοποιηθούν. Πόσο μάλλον με τον «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ» και τις μετεκλογικές συμμαχίες που αυτός θα επιφέρει στο όνομα της μόνης λύσης. 
Το μέτρο της δικής μας αξιολόγησης δεν θα είναι ούτε το μικρότερο κακό, ούτε εκβιαστικά διλήμματα που θα κρύβουν την ουσία και θα αναπαράγουν ψεύτικους διαχωρισμούς και υποκριτικές ταξινομήσεις σαν αυτές που επιχειρεί ο Τσίπρας στο κεντρικό πολιτικό πεδίο. Για εμάς το στοιχείο της αντιδιαχείρισης είναι κομβικό όχι για λόγους αυτοκαθαρισμού, αλλά λόγω του χαρακτήρα και της λειτουργίας των δήμων σήμερα. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι καμία φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει εντός αυτού του Πλαισίου. Ενός πλαισίου που τοπικά, όπως και κεντρικά καμιά παράταξη δεν αμφισβητεί. 
Δηλώνουμε εξαρχής ότι σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελέσουμε τμήμα μιας μόνιμης ή ευκαιριακής δημαρχιακής πλειοψηφίας  στο όνομα του μονόδρομου των μνημονίων και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.