ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ Lifo
- Το ότι στην πολιτική και κοινωνική ζωή μας επικρατούν τώρα τα άκρα είναι ηλίου φαεινότερο. Δεν αναφέρομαι στις ακραίες αντιδράσεις του λαού - φυσικό επακόλουθο της Κρίσης. Μιλάω για τις πολιτικές παρατάξεις που μοιάζουν όλες να μετακινούνται προς τα όρια. Σε όλα τα κόμματα τα ακραία στοιχεία κάνουν πάρτι. Ηγετικά στελέχη του υπερ-πατριωτικού «Δικτύου 21» είναι σύμβουλοι και φίλοι του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Και -ποιος θα το φανταζόταν πριν από λίγους μήνες- πρωτοπαλίκαρα του ακροδεξιού ΛΑΟΣ έγιναν υπουργοί! Ρατσιστές, μισαλλόδοξοι, θαυμαστές του Λεπέν. Βοά η Ευρώπη - εδώ καμιά αντίδραση.
- Από την άλλη πλευρά του φάσματος, η μονολιθική αφασία του ΚΚΕ και η αναρχοαυτόνομη αδιαλλαξία του ΣΥΝ τεντώνουν όλο και περισσότερο το σκοινί. Νοσταλγήσαμε τον Φλωράκη και τον Κύρκο.
- Και η σημαντικότερη απουσία: τι απέγινε εκείνο το παλιό Κέντρο; Το Κέντρο της ισορροπίας και της διαλλακτικότητας; Το Κέντρο της λογικής και της ηπιότητας; Το έχουν μοιραστεί όλοι (δήθεν «κεντροδεξιοί» οι μεν, δήθεν «κεντροαριστεροί» οι δε), με αποτέλεσμα να μην υφίσταται αυτόνομο. Ίσως επιβιώνει σε μερικούς εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που αμύνονται (αδύναμα κι απελπισμένα) κατά του βαθύτερου σκληρού πυρήνα των κομμάτων.
- Μα, τώρα, θα πείτε, σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις θυμήθηκες το Κέντρο; Κι όμως, έχω την εντύπωση πως σήμερα θα μας χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ. Η Κρίση δεν αντιμετωπίζεται με γιούργια και γιουρούσια. Χρειάζεται ψύχραιμη, μεθοδευμένη και συστηματική διαδικασία για ν’ αναλυθούν τα πραγματικά προβλήματα και να οργανωθούν οι λύσεις. Και μόνο μια Κεντρώα παράταξη, χωρίς εθνικισμούς, φανατισμούς και δογματισμούς, θα είχε την ευελιξία και την ορθοκρισία ν’ ανταποκριθεί σωστά.
- Ονειρεύομαι. Εδώ κυριαρχούν το «όχι σε όλα!» και το «ζήτω η Ελλάς!». Εδώ αναβιώνει το πολυτονικό και σε λίγο θ’ αρχίσουν να μετράνε τις φούστες. Για σκεφθείτε μια (πολύ πιθανή) συγκυβέρνηση Νέα Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ; Εθνοκάθαρση στα σχολικά βιβλία, εκκλησιασμός και πρωινή προσευχή, πογκρόμ στους αλλόφυλους και αλλόθρησκους. Πτωχευμένη ή όχι, η Ελλάδα θα ήταν εθνικώς υπερήφανη.
- Εκσυγχρονιστές όλων των κομμάτων, ενωθείτε! Ανασυστήστε μια κεντρώα παράταξη. Η αριστοτελική «μεσότης» πρέπει να επιστρέψει στη χώρα όπου γεννήθηκε.
