Συντάκτρια: Βαρβάρα Τσιδεμιάδου, stagona4U
Μένω στη Δραπετσώνα, απέναντι από τον Β' Παιδικό Δημοτικό σταθμό. Για μένα είναι μεγάλη χαρά να βλέπω και να ακούω τα παιδάκια. Η μαμά μου, όσο ζούσε, καθόταν έξω στο πεζοδρόμιο και χαιρόταν με όλη την κίνησή τους, με τα γέλια τους, τις φωνές τους και τη ζωντάνια τους. Γενικώς υπάρχει μια παράδοση καλής γειτονίας. Και μια αίσθηση από τη μεριά του σπιτιού μας ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε τέτοιους γείτονες.
Ποιο είναι το θέμα; Σε αυτόν τον παιδικό σταθμό τα παιδάκια δεν κάνουν διάλειμμα.
Τη φετινή σχολική χρονιά βγήκαν για διάλειμμα τρεις με τέσσερις φορές το Σεπτέμβριο και μετά τίποτα. Και την προηγούμενη άνοιξη προς το καλοκαίρι πάλι κλεισμένα μέσα ήτανε. Λες και ήταν φυλακισμένα τα καημένα. Δεν ακούμε φωνές, δεν ακούμε καμία φασαρία.
Ο δήμαρχος το ξέρει, γιατί του το είπα εγώ, από την προηγούμενη άνοιξη. Και σε γνωστούς μου γονείς το έχω πει αλλά ενδιαφέρον μηδέν. Η ψυχή μου με πιάνει. Άσε που κάποιες φορές, σε αυτή την ησυχία, ακούω και τηλεόραση να παίζει.
Παλιότερα, που συνέβαινε το ίδιο, είχα κάνει και καταγγελία στο υπουργείο γιατί δεν εμπιστευόμουν τον τότε δήμαρχο, την πελατειακή του πολιτική, και τις ανύπαρκτες απόψεις του για τα παιδαγωγικά. Τότε κινήθηκαν διαδικασίες. Ο τότε αντιδήμαρχος άρχισε να με κατηγορεί, αλλά τα διαλείμματα ξεκίνησαν. Αλλά και τώρα, πάλι το ίδιο να κάνω;
Το άρθρο αυτό το γράφω λίγο για να καταγγείλω το γεγονός, αλλά και λίγο για να πω τις σκέψεις μου. Όταν λειτουργεί το σύστημα της δημόσιας παιδείας, από τη μεριά του υπουργείου, υπάρχουν επιτροπές με εξειδικευμένους επιστήμονες που ορίζουν τα όρια και τα περιθώρια για αυτούς που εργάζονται στα δημόσια σχολεία. Υπάρχουν προγράμματα, βιβλία, οδηγίες και ένας στοιχειώδης έλεγχος για την εφαρμογή τους. Με τους παιδικούς σταθμούς άραγε τι ισχύει;
Δεν γνωρίζω για επιτροπές και εξειδικευμένους. Αυτό που δυστυχώς βλέπω είναι ότι η δημόσια παιδεία, εδώ, πέφτει αποκλειστικά στα χέρια του εκάστοτε αντιδήμαρχου. Και αλίμονό μας αν αυτός αδιαφορεί ή είναι άσχετος.
Αν ζούσαμε σε κάποια πλουσιογειτονιά τότε οι απαιτήσεις των εκεί πλούσιων και μορφωμένων γονέων θα ήταν υψηλότερες και η παιδεία των παιδιών μας σε καλύτερο επίπεδο. Κοινός τόπος σ' αυτούς τους ανθρώπους είναι η παιδαγωγική άποψη που θεωρεί ότι το παιχνίδι έχει βασικό και αναντικατάστατο ρόλο για την καλή διαμόρφωση των μικρών παιδιών. Μ' αυτό σαν βάση τα διαλείμματα είναι απαραίτητα και για να αποφορτιστούν τα παιδιά.
Εδώ, ίσως, είναι αρκετό που τα παιδιά τρώνε ένα φαγάκι, γυρίζουν καθαρά στο σπίτι και τα απασχολούν κάποιοι, κάπως. Αλλά αυτά τα αναγκαία πράματα, το ξέρουμε πια καλά στην εποχή μας, πως δεν τρέφουν τον ψυχισμό τους, δεν τα βοηθάνε να εκφραστούν παίζοντας, δεν δίνουν στο σώμα τις ευκαιρίες του για να εκδηλωθεί και να πλησιάζει τα άλλα με δική του πρωτοβουλία. Με λίγα λόγια, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα είναι γνωστό πως τα παιδιά χρειάζονται τα διαλείμματα για να "ξεσκάσουν", για να αναπτυχθούν όσο γίνεται πιο ομαλά, για να τα δει λίγο ο ήλιος και να δουν αυτά τον ουρανό.
Ελπίζω πως από την μεριά του δήμου, οι αρμόδιοι θα ασχοληθούν με το θέμα και θα δώσουν την ευκαιρία στα μικρά παιδιά να έχουν τα διαλείμματα που έχουν ανάγκη, που τους δίνουν την ευκαιρία να χαρούν παίζοντας και να μαθαίνουν τον εαυτό τους και τους συμμαθητές τους μέσα και απ' αυτή τη δράση.
ΥΓ Δραπετσίνι: Μετά από επικοινωνία με τον Δήμο μάθαμε ότι προσωρινά τα παιδιά δεν βγαίνουν στη νέα αυλή, η οποία επισκευάστηκε πρόσφατα, κυρίως λόγω καιρού. Την Άνοιξη θα γίνονται κανονικά τα διαλείμματα που προβλέπονται.. Επίσης το πρόγραμμα των παιδικών σταθμών έχει εμπλουτιστεί με νέα διδακτικά αντικείμενα και προγράμματα που γίνονται σε κλειστό χώρο.
Ευχόμαστε να είναι έτσι. Σίγουρα, πάντως, η παρέμβαση της κ. Β.Τσιδεμιάδου με το αληθινό ενδιαφέρον για τα παιδιά και μόνο, ανοίγει μια συζήτηση για το πρόγραμμα των σταθμών.
Ποιο είναι το θέμα; Σε αυτόν τον παιδικό σταθμό τα παιδάκια δεν κάνουν διάλειμμα.
Τη φετινή σχολική χρονιά βγήκαν για διάλειμμα τρεις με τέσσερις φορές το Σεπτέμβριο και μετά τίποτα. Και την προηγούμενη άνοιξη προς το καλοκαίρι πάλι κλεισμένα μέσα ήτανε. Λες και ήταν φυλακισμένα τα καημένα. Δεν ακούμε φωνές, δεν ακούμε καμία φασαρία.
Ο δήμαρχος το ξέρει, γιατί του το είπα εγώ, από την προηγούμενη άνοιξη. Και σε γνωστούς μου γονείς το έχω πει αλλά ενδιαφέρον μηδέν. Η ψυχή μου με πιάνει. Άσε που κάποιες φορές, σε αυτή την ησυχία, ακούω και τηλεόραση να παίζει.
Παλιότερα, που συνέβαινε το ίδιο, είχα κάνει και καταγγελία στο υπουργείο γιατί δεν εμπιστευόμουν τον τότε δήμαρχο, την πελατειακή του πολιτική, και τις ανύπαρκτες απόψεις του για τα παιδαγωγικά. Τότε κινήθηκαν διαδικασίες. Ο τότε αντιδήμαρχος άρχισε να με κατηγορεί, αλλά τα διαλείμματα ξεκίνησαν. Αλλά και τώρα, πάλι το ίδιο να κάνω;
Το άρθρο αυτό το γράφω λίγο για να καταγγείλω το γεγονός, αλλά και λίγο για να πω τις σκέψεις μου. Όταν λειτουργεί το σύστημα της δημόσιας παιδείας, από τη μεριά του υπουργείου, υπάρχουν επιτροπές με εξειδικευμένους επιστήμονες που ορίζουν τα όρια και τα περιθώρια για αυτούς που εργάζονται στα δημόσια σχολεία. Υπάρχουν προγράμματα, βιβλία, οδηγίες και ένας στοιχειώδης έλεγχος για την εφαρμογή τους. Με τους παιδικούς σταθμούς άραγε τι ισχύει;
Δεν γνωρίζω για επιτροπές και εξειδικευμένους. Αυτό που δυστυχώς βλέπω είναι ότι η δημόσια παιδεία, εδώ, πέφτει αποκλειστικά στα χέρια του εκάστοτε αντιδήμαρχου. Και αλίμονό μας αν αυτός αδιαφορεί ή είναι άσχετος.
Αν ζούσαμε σε κάποια πλουσιογειτονιά τότε οι απαιτήσεις των εκεί πλούσιων και μορφωμένων γονέων θα ήταν υψηλότερες και η παιδεία των παιδιών μας σε καλύτερο επίπεδο. Κοινός τόπος σ' αυτούς τους ανθρώπους είναι η παιδαγωγική άποψη που θεωρεί ότι το παιχνίδι έχει βασικό και αναντικατάστατο ρόλο για την καλή διαμόρφωση των μικρών παιδιών. Μ' αυτό σαν βάση τα διαλείμματα είναι απαραίτητα και για να αποφορτιστούν τα παιδιά.
Εδώ, ίσως, είναι αρκετό που τα παιδιά τρώνε ένα φαγάκι, γυρίζουν καθαρά στο σπίτι και τα απασχολούν κάποιοι, κάπως. Αλλά αυτά τα αναγκαία πράματα, το ξέρουμε πια καλά στην εποχή μας, πως δεν τρέφουν τον ψυχισμό τους, δεν τα βοηθάνε να εκφραστούν παίζοντας, δεν δίνουν στο σώμα τις ευκαιρίες του για να εκδηλωθεί και να πλησιάζει τα άλλα με δική του πρωτοβουλία. Με λίγα λόγια, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα είναι γνωστό πως τα παιδιά χρειάζονται τα διαλείμματα για να "ξεσκάσουν", για να αναπτυχθούν όσο γίνεται πιο ομαλά, για να τα δει λίγο ο ήλιος και να δουν αυτά τον ουρανό.
Ελπίζω πως από την μεριά του δήμου, οι αρμόδιοι θα ασχοληθούν με το θέμα και θα δώσουν την ευκαιρία στα μικρά παιδιά να έχουν τα διαλείμματα που έχουν ανάγκη, που τους δίνουν την ευκαιρία να χαρούν παίζοντας και να μαθαίνουν τον εαυτό τους και τους συμμαθητές τους μέσα και απ' αυτή τη δράση.
ΥΓ Δραπετσίνι: Μετά από επικοινωνία με τον Δήμο μάθαμε ότι προσωρινά τα παιδιά δεν βγαίνουν στη νέα αυλή, η οποία επισκευάστηκε πρόσφατα, κυρίως λόγω καιρού. Την Άνοιξη θα γίνονται κανονικά τα διαλείμματα που προβλέπονται.. Επίσης το πρόγραμμα των παιδικών σταθμών έχει εμπλουτιστεί με νέα διδακτικά αντικείμενα και προγράμματα που γίνονται σε κλειστό χώρο.
Ευχόμαστε να είναι έτσι. Σίγουρα, πάντως, η παρέμβαση της κ. Β.Τσιδεμιάδου με το αληθινό ενδιαφέρον για τα παιδιά και μόνο, ανοίγει μια συζήτηση για το πρόγραμμα των σταθμών.
