του Νίκου Κοτζιά
O Σύριζα έχει πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις. Και αυτό, διότι διαθέτει τις περισσότερες και ισχυρότερες δυνάμεις, είναι παρόν στα περισσότερα σημεία της συνολικής κοινωνικής μάχης, όπως είναι η μάχη ενάντια στα μνημόνια, την Ολιγαρχία και τη διεθνή επιτροπεία. Διαθέτει σχετικά μεγαλύτερο εύρος εξειδικευμένων θέσεων. Οι υπόλοιπες δυνάμεις, έστω με παράπονα και κριτική, του αναγνωρίζουν αυτό το προβάδισμα. Μπορεί να μην την εμπιστεύονται επαρκώς, αλλά κατανοούν ότι αυτός είναι το κέντρο βάρους στο υπό διαμόρφωση μέτωπο.
Ως δύναμη πρωτοκαθεδρίας, ο Σύριζα ψηφίζεται στις πανελλήνιες μάχες από ευρύτερες δυνάμεις από εκείνες που είναι συνδεδεμένες μαζί του, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο σε πολλές επιμέρους μάχες και εκλογικές διαδικασίες, όπως στους δήμους, στους συλλόγους και στα σωματεία.
Ενώ όλο και περισσότερες δυνάμεις συμβάλλουν στη δημιουργία ενός εκλογικού ρεύματος ανατροπής του σημερινού πολιτικού σκηνικού μεγαλύτερου εκείνου του 2012, με αριθμητικό κέντρο το Σύριζα, η ένταση αυτού του ρεύματος δεν ενισχύεται επαρκώς. Και αυτό διότι έχουν συσσωρευτεί στη καθημερινότητα αρκετές απογοητεύσεις και δυσπιστίες έναντι του Σύριζα από τους εν δυνάμει συμμάχους του. Αυτό σημαίνει, όταν αν θέλει ο Σύριζα να νικήσει, πρέπει να κατανοήσει ότι όσο απαραίτητος είναι ο ίδιος στους άλλους, άλλο τόσο τους έχει και εκείνος ανάγκη. Ότι η διαλεκτική είναι ότι σήμερα τίποτα το καλό σε αυτό τον τόπο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον Σύριζα, αλλά και τίποτα δεν μπορεί να κάνει εκείνος «μέχρι τέλους» χωρίς τις δυνάμεις με τις οποίες δύναται να συμπορευτεί.