Το χρονικό διάστημα που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμο για το μέλλον του τόπου μας, των επόμενων γενεών και του περιβάλλοντος, καθώς πρόκειται να καθοριστεί η τύχη της πόλης για τα επόμενα 30 χρόνια.
Το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα είναι γειτονιές της Β’ Πειραιά και κατοικούνται από ανθρώπους περήφανους, αγωνιστές της ζωής, που προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειές τους με αξιοπρέπεια. Δυστυχώς, σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, με τις πολυεπίπεδες κρίσεις που έχουν δημιουργηθεί, το κεντρικό κράτος για μία ακόμη φορά δεν βρίσκεται δίπλα μας.
Όμως αυτό το πρόβλημα ξεκινά από πολύ παλιά. Διαχρονικά η πόλη μας, για λόγους ιστορικούς, γεωγραφικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς αλλά κυρίως πολιτικούς, αντιμετωπίστηκε σε πολλά ζητήματα απ’ τις κυβερνήσεις –με τις επιμέρους διαφορές τους φυσικά– ως η πίσω αυλή της Αττικής.
Από το τεράστιο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων μέχρι τις ρυπογόνες δραστηριότητες της Oil One και τη διαρκώς αυξανόμενη επεκτατική διάθεση της Cosco, το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα αποτελούν για τις κυβερνήσεις τον «φτωχό συγγενή» του λεκανοπεδίου, την εύκολη λύση.
Εργοστάσια μέσα στις αυλές μας, το 90% όλων των λυμάτων της Αττικής σε μας, τα απορρίμματα όλης της περιφέρειας για πάνω από 60 χρόνια σε μας και τη Φυλή. Για μια σειρά από σοβαρά ζητήματα που αφορούσαν την πόλη μας επικρατούσε από την κεντρική διοίκηση η λογική της συμπεφωνημένης σιωπής. Όμως αυτό πλέον δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.
Είναι προκλητικό, μέχρι και σήμερα, να λαμβάνονται αποφάσεις εν κρυπτώ για θέματα που έρχονται να αλλοιώσουν πλήρως τη φυσιογνωμία της πόλης,