του Μανώλη Γλαμπεδάκη
Ένα
σχόλιο σχετικό με την ανάρτηση για το κλείσιμο του δήμου, και την
απάντηση του κ. Δημάρχου.
Μέσα στον οίστρο της μαγκιάς του ο δήμαρχος, συμφωνεί ότι θα έπρεπε να κλείσει τον δήμο διαμαρτυρόμενος και για τα θέματα εκπαίδευσης, και για την φοροκαταιγίδα (αυτή έρχεται σε πολλές δόσεις) και για δεκάδες άλλα θέματα. Δεκάδες μέρες κλειστός ο δήμος –δεν τρέχει τίποτα- στις 240 περίπου εργάσιμες μέρες του έτους. Εντάξει, σχήμα λόγου είναι θα μου πείτε. Κυρίως είναι αντίληψη και νοοτροπία που, και να ήθελε, δεν θα την εφαρμόσει.
Μέσα στον οίστρο της μαγκιάς του ο δήμαρχος, συμφωνεί ότι θα έπρεπε να κλείσει τον δήμο διαμαρτυρόμενος και για τα θέματα εκπαίδευσης, και για την φοροκαταιγίδα (αυτή έρχεται σε πολλές δόσεις) και για δεκάδες άλλα θέματα. Δεκάδες μέρες κλειστός ο δήμος –δεν τρέχει τίποτα- στις 240 περίπου εργάσιμες μέρες του έτους. Εντάξει, σχήμα λόγου είναι θα μου πείτε. Κυρίως είναι αντίληψη και νοοτροπία που, και να ήθελε, δεν θα την εφαρμόσει.
Η αντίληψη όμως δείχνει μια απαξίωση του ίδιου του έργου για το οποίο κλήθηκε από τους δημότες να διαχειριστεί ο δήμαρχος μας. Η παραδοσιακή αντίληψη
των διαχειριστών των δημόσιων φορέων ότι «αυτό που δεν θα κάνουμε
σήμερα μπορούμε να το κάνουμε αύριο» απαξιώνει το δημόσιο, το έφερε στο
χάλι που έχει σήμερα και όλα δείχνουν ότι παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις
δεν προσδοκούμε καμιά αλλαγή.
Η νοοτροπία που
θέλει τον δήμο μια άχαρη μονάδα διαχείρισης της καθημερινότητας μας που
εγκλωβίζει την σπουδαία ίσως και μοναδική ικανότητα μας για τις μεγάλες
λύσεις, καθώς εκεί έξω στην κεντρική πολιτική σκηνή συμβαίνουν τα
μεγάλα και σπουδαία, είναι σαράκι. Στα σωθικά των σπουδαίων διαχρονικά
δημάρχων, των έτοιμων από καιρό να σώσουν την Ελλάδα. Το επόμενο βήμα,
όταν είναι σε εξέλιξη «τα μεγάλα και σπουδαία» να κλείνουμε το δήμο και
να τρέχουμε εκεί να δώσουμε την λύση μας.
Λίγο
υπερβολικός ίσως; Ο δήμος όμως είναι πράγματι μια «μονάδα διαχείρισης
της καθημερινότητας μας» καθόλου άχαρη, κι αυτό πρέπει να το έχει
χωνέψει καλά όποιος θέλει να τον διαχειριστεί. Δευτερευόντως πρέπει να
έχει και ένα όραμα, πως αυτή την καθημερινότητα θα την κάνει καλύτερη.
Ας προσέξουμε μια πραγματικότητα.
Σπουδαίοι
δήμαρχοι έχουν αναδειχτεί τώρα και στο παρελθόν αυτοί που δεν
μπερδεύουν την αυτοδιοικητική τους υπόσταση με τις κυβερνητικές
επιλογές. Που στηρίζουν ή συγκρούονται με τις επιλογές αυτές,
εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του τόπου τους και των δημοτών τους. Οι
υπόλοιποι είναι για τα πανηγύρια.