του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή
1.Από το Μνημόνιο μέχρι το Μεσοπρόθεσμο εκφράστηκαν, πολλές και διαφορετικές αντιλήψεις και εκτιμήσεις. Πολλοί εκτίμησαν ότι το Μνημόνιο ήταν μία λάθος συνταγή έτσι κι αλλιώς. Άλλοι, ότι φταίει το μίγμα πολιτικής που ακολουθήθηκε και άλλοι ότι η Κυβέρνηση έδειξε πρωτοφανή ολιγωρία και αναποτελεσματικότητα στο πως χειρίστηκε κρίσιμα θέματα ένα χρόνο τώρα. Το σίγουρο είναι ένα : Αν η Κυβέρνηση είχε δείξει αποτελεσματικότητα στον περιορισμό έστω της προκλητικής φοροδιαφυγής και των δημοσίων δαπανών, δε θα υπήρχε η ανάγκη να υπάρχει μια τέτοια φορολογική επιδρομή επί δικαίων και αδίκων. Άραγε το συνδικαλιστικό κίνημα και το κίνημα των αγανακτισμένων συμφωνεί σε αυτές τις απλές παραδοχές;
2. Όταν μιλάμε για φοροδιαφυγή δεν αναφερόμαστε σε κάποιο φαινόμενο που αφορά απλά κάποιους της ολιγαρχίας του πλούτου. Αναφερόμαστε ουσιαστικά στην πλειοψηφία του υπό φορολόγηση πληθυσμού, από τους καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα μέχρι τους γιατρούς που σπάνια κόβουν αποδείξεις και βέβαια τους πάνω από 500.000 επαγγελματίες που σύμφωνα με τα στοιχεία δηλώνουν κάτω από το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ.
Σ’αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι ιέρακες του μαύρου χρήματος από τους μιζαδόρους, πολιτικούς, μέχρι τους γιατρούς, τους υπαλλήλους των ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΩΝ, όσους χειρίζονται τις προμήθειες των νοσοκομείων. 3.Όταν μιλάμε για μείωση των δημοσίων δαπανών, μιλάμε πριν απ’όλα για μείωση των νέων διορισμών, τη συγχώνευση οργανισμών, την επιλεγμένη αλλά γρήγορη αποκρατικοποίηση μιας σειράς φορέων. Είναι φανερό. Αν δε μειωθεί δραστικά και γρήγορα το δημόσιο, τα ελλείμματα θα παραμένουν υψηλά και κάθε προσπάθεια θα βαραίνει την πλάτη των συνήθων υποζυγίων. Αλήθεια, γιατί η ΕΡΤ να διαθέτει 3.500 εργαζομένους όσους σχεδόν το BBC; Αλήθεια, έχει ελέγξει κανείς τι συμβαίνει σε ορισμένους δήμους με τις μαζικές προσλήψεις διαφόρων τύπων σε αυτό το πρώτο εξάμηνο των θητειών των νέων δημοτικών αρχών; Αλήθεια, υπάρχει ακόμα εκείνη η δημόσια επιχείρηση του υπουργείου Υγείας που κατασκεύαζε… χαλιά; Για ποια μείωση δαπανών μιλάμε; Αυτό που μου κάνει βέβαια εντύπωση, είναι οι όποιες αντιδράσεις υπήρχαν από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για το Μεσοπρόθεσμο εστιάζονταν κύρια σε θέματα αποκρατικοποιήσεων και όχι στα βαριά φορολογικά μέτρα που θα αισθανθούμε όλοι στο πετσί μας. Γιατί άραγε;
4.Η δημοκρατία έχει κανόνες, οφείλει να έχει κανόνες. Δεν μπορεί για παράδειγμα η κα Α.Παπαρήγα ή ο κος Α.Τσίπρας να ομιλούν με τόση ευκολία εκ μέρους της κοινωνίας και των πολιτών. Στις καλύτερες γι αυτούς συνθήκες εκφράζουν το 15% των Ελλήνων πολιτών. Δεν μπορεί για παράδειγμα με τόση ευκολία ζητείται η παραίτηση μιας κυβέρνησης. Η θητεία της είναι προσδιορισμένη για 4 χρόνια, εκτός και αν απολέσει την δεδηλωμένη. Δεν μπορεί η δράση των συνήθων μπαχαλάκηδων κουκουλοφόρων να αποδίδεται με περίσσια ευκολία σε παρακρατικούς μηχανισμούς , πιθανότατα για να καλύψουν συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες τη σχέση τους με αυτούς. Δεν μπορεί στο όνομα της αντίδρασης να … μπλοκάρεται από συνδικαλιστές ο απόπλους πλοίων από το λιμάνι του Πειραιά, προκαλώντας τεράστια ζημιά στην εικόνα της χώρας και τον τουρισμό, που αποτελεί μία από τις λίγες ελπίδες κάποιων άμεσων αναπτυξιακών βημάτων.
5.Ο δημόσιος διάλογος πάσχει και διακατέχεται από υποκρισία ,εμφανή ανεπάρκεια πολλών πολιτικών προσώπων ,δημοσιογράφων και τεχνοκρατών, συνομοσιολογία ,προχειρότητα. Μια σειρά π.χ. «σπουδαίοι» οικονομολόγοι προβάλλουν την άποψη και μάλιστα με περισσή ευκολία που συμπυκνώνεται στο σλόγκαν «Δεν χρωστάμε. Δεν πληρώνουμε. Ας χρεοκοπήσουμε» δημιουργώντας σύγχυση στους πολίτες που αναζητούν ελπίδα. Φαντάζομαι ότι θα εξαφανίζονταν ,αν είχαμε αύριο χρεοκοπία και έβλεπαν πρακτικά οι πολίτες τι σημαίνει αυτό ,αφού οι ίδιοι θα έχουν αυτή την πολυτέλεια ως σύμβουλοι διεθνών οργανισμών και επιχειρήσεων. Από την άλλη ενοχοποιούνταν και πετροβολούνταν όσοι τολμούσαν να πουν ότι μη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου οδηγεί σε χρεοκοπία, κάτι που παραπέμπει σε καταστροφή. Και όμως. Ακόμα και η Α.Παπαρήγα –που σε κάθε περίπτωση είναι πιο σοβαρή από πολλούς άλλους- πήρε σαφή θέση ότι τυχόν χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ σε αυτή τη φάση θα ισοδυναμούσε με καταστροφή της Ελλάδας. Γιατί άραγε τροφοδοτείται αυτή η παράκρουση; Ποιους συμφέρει αυτή η παραπληροφόρηση που βέβαια βρίσκει εύφορο έδαφος ,αφού κανείς δεν αρέσκεται στο να χρωστάει και βέβαια να πληρώνει;
6.Η συζήτηση για το δημοψήφισμα έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις … αντιδράσεις και καταγγελίες και μάλιστα από «υπερασπιστές» της άμεσης δημοκρατίας. Για μένα η κυβέρνηση έχει ευθύνες σε άλλο επίπεδο. Θα έπρεπε ήδη να προχωρήσει σε γενναία περικοπή αποδοχών και προνομίων βουλευτών για να εκπέμψει συμβολικό έστω μήνυμα προς τους πολίτες. Θα έπρεπε ήδη να κηρύξει την επόμενη Βουλή ως αναθεωρητική και να παρουσιάσει την δέσμη των προτάσεων της ,ανάμεσα στις οποίες θα έπρεπε να περιλαμβάνονταν η θέσπιση αριθμού θητειών, η άρση της βουλευτικής ασυλίας για ποινικές υποθέσεις ,η κατάργηση των ρυθμίσεων για ευθύνη υπουργών. Θα έπρεπε ήδη να έχει ψηφίσει το νέο εκλογικό νόμο, στηριγμένο στο γερμανικό μοντέλο. Θα έπρεπε ήδη να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων μεγάλων θεσμικών αλλαγών που θα ισοδυναμούσε με ανατροπή του πολιτικού συστήματος ,σε μια περίοδο μεγάλης αμφισβήτησης και κινδύνου μετατροπής της οικονομικής κρίσης σε ανεξέλεγκτη πολιτική κρίση.
Αυτά ως παρατηρήσεις. Μια πικρή αλήθεια τώρα. Η ψήφιση ή μη του Μεσοπρόθεσμου ισοδυναμούσε με ένα δίλημμα που διατύπωσε πολύ εύστοχα ο Μίμης Ανδρουλάκης. Το δίλημμα ήταν σκληρό αλλά απλό «Να αποδεχτούμε ένα κακογραμμένο μυθιστόρημα με την ελπίδα να το ανατρέψουμε στην πορεία ή να ακολουθήσουμε το δρόμο που οδηγεί στο θάνατο». Το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε. Και τώρα πια τι κάνουμε; Δυστυχώς ,ή πιάνουμε τον ταύρο από τα κέρατα ή δε γλιτώνουμε το θάνατο. Προσωπικά δεν πιστεύω –δυστυχώς δεν πιστεύω- πια σε κυβερνήσεις συνεργασίας βλέποντας τον λαϊκισμό του κ. Σαμαρά και τον εξωπραγματισμό της παραδοσιακής αριστεράς. Δεν πιστεύω επίσης σε κυβερνήσεις «τεχνοκρατών», γιατί σε αυτό το διάστημα δε διαπίστωσαν θέληση συμμετοχής εκ μέρους τους. Προτιμούν ,οι περισσότεροι τουλάχιστον το ρόλο του συμβουλάτορα ή του σχολιαστή ,και οπωσδήποτε προτιμούν την ησυχία τους σε μία υψηλόμισθη θέση. Άρα όλη η ευθύνη βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης. Αν φτάσει το πλοίο στο λιμάνι ,πολλά θα είναι διαφορετικά απ’ότι σήμερα. Αν όχι, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα…..μα πάρα πολύ δύσκολα! zzoupis@ath.forthnet.gr
