Του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή
Η προηγούμενη Τετάρτη δεν ήταν και η ευτυχέστερη μέρα για το πανταχόθεν αμφισβητούμεο πολιτικό σύστημα και την παραπαίουσα Δημοκρατία μας.
Από την μια πλευρά, παρακολουθήσαμε ένα θέατρο παραλόγου το οποίο ανεξαρτήτως προθέσεων, παρασκηνίου και χειρισμών οδήγησε σε σοβαρό πλήγμα και των δύο πολιτικών αρχηγών. Ο μεν Πρωθυπουργός εμφανίστηκε να λέει και να ξελέει μέσα σε λίγες ώρες και σε κάθε περίπτωση χρεώνεται μία πρωτοβουλία που οδηγήθηκε σε αποτυχία. Από την άλλη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκε λίγος, με άγχος "δικαίωσης" και αγωνία με διαρροές να δείξει πόσο "φοβερός" είναι. Και οι δυο τους έδωσαν το δικαίωμα να ζητάνε όλοι πια εκλογές. Αν δεν υπήρχε δε η αγωνία της 5ης δόσης, το αίτημα αυτό θα προβαλλόταν ακόμα πιο έντονα, ενώ μέχρι πριν ένα - δύο μήνες ελάχιστοι Έλληνες (γύρω στο 30 %) έβλεπαν λύση στην προοπτική εκλογών. Αναφερόμαστε σε εκλογές όπου το πιο πιθανό σενάριο είναι να μην συμμετέχει τουλάχιστον το μισό εκλογικό σώμα και να μην μπορεί να σχηματιστεί αυτοδύναμη Κυβέρνηση, σε μια χρονική στιγμή που ο τόπος έχει ανάγκη από αποφασισμένο «τιμονιέρη» και ισχυρή Κυβέρνηση που θα επιχειρήσει να οδηγήσει το πλοίο σε λιμάνι χωρίς να βυθιστεί.
Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε και μία από τις πιο μαζικές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων. Λένε ότι ήταν των "αγανακτισμένων" Ξέρω ότι ήταν και η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ που δεν έχει δείξει - όπως και το ΚΚΕ- ιδιαίτερη συμπάθεια σ' αυτό που γίνεται στις πλατείες. Από την συγκέντρωση δικαιώθηκαν όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει κοινωνικός αναβρασμός. Δικαιώθηκαν όμως και όσοι ισχυρίζονται ότι αυτό το κίνημα έχει ως μεγίστη αδυναμία την κοινωνική, πολιτική κια ιδεολογική ανομοιομορφία.
Ας μην κρυβόμαστε και ας μην κολακεύουμε κανένα.
Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε και μία από τις πιο μαζικές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων. Λένε ότι ήταν των "αγανακτισμένων" Ξέρω ότι ήταν και η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ που δεν έχει δείξει - όπως και το ΚΚΕ- ιδιαίτερη συμπάθεια σ' αυτό που γίνεται στις πλατείες. Από την συγκέντρωση δικαιώθηκαν όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει κοινωνικός αναβρασμός. Δικαιώθηκαν όμως και όσοι ισχυρίζονται ότι αυτό το κίνημα έχει ως μεγίστη αδυναμία την κοινωνική, πολιτική κια ιδεολογική ανομοιομορφία.
Ας μην κρυβόμαστε και ας μην κολακεύουμε κανένα.
Όλη αυτή την περίοδο στις πλατείες πάνε και μόνιμοι του δημοσίου, πάνε και από τους 300.000 έρμους που απολύθηκαν τον τελευταίο χρόνο από τον ιδιωτικό τομέα και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Πάνε και δημόσιοι των 1200-1300 ευρώ, πάνε και τα "ρετιρέ" - ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου τους είχε χαρακτηρίσει έτσι -που τους πληρώνουμε τα ελλείμματα δυο δεκαετίες για να έχουν μέσες μισθοδοσίες 4000-5000 ευρώ. Πάνε και οι συνταξιούχοι που παιδεύονται να πάρουν ένα-δύο χρόνια την σύνταξη, αλλά και αυτοί που βγήκαν σε σύνταξη στα 45 και στα 50. Αυτή η ανομοιομορφία που πολλοί βαφτίζουν δύναμη, είναι η αδυναμία αυτού του κινήματος. Ίσως γι' αυτό, μέσα από τις συνελεύσεις έχουν καταλήξει βασικά να μουντζώνουν την Βουλή και να χαίρονται όταν προπηλακίζονται πολιτικοί και βέβαια ότι "δεν αναγνωρίζουν το χρέος της χώρας!" Μαζί μ' αυτά υπήρξε και η δράση των γνωστών που έκαψαν την Αθήνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ»...
Ανοησίες ...Είναι μέλη γνωστών ακροαριστερών και ακροδεξιών ομάδων που τους συνδέει το μίσος για την Δημοκρατία και χαίρουν ασυλίας .
Αυτά είναι τα κομμάτια του παζλ που συνέθεσαν την "μαύρη Τετάρτη". Μαύρη για το πολιτικό σύστημα, μαύρη για την χώρα, μαύρη και για το " κίνημα " των αγανακτισμένων. Μαζί μ' αυτά βέβαια και η εικόνα μιας Βουλής στην οποία δεν πήγαν από φόβο η δεν μπόρεσαν να πάνε οι βουλευτές λόγω αποκλεισμού, κάτι που βέβαια δεν πείραξε κανένα. Όπως δεν πείραξε και ο προπηλακισμός πολιτικών όλη αυτή την περίοδο η ο ξυλοδαρμός του δημοσιογράφου κ.Τέλογλου.
Αυτά για κάποιους είναι "κάπως δικαιολογημένα μέσα στην οργή" η ίσως να θεωρούνται και "παράπλευρες απώλειες". Το πρόβλημα όμως παραμένει. Η Ελλάδα χρωστάει - το δέχονται δεν το δέχονται κάποιοι - πάνω από 350 δισ. ευρώ, συνεχίζει να έχει ελλειμματικό προϋπολογισμό, συνεχίζει να είναι η χώρα που έχει ως εθνικό σπορ την φοροδιαφυγή, συνεχίζει να μην παράγει τίποτα πλην ιδεολογημάτων της Μεταπολίτευσης, έχει δε ένα πολιτικό σύστημα που γεννάει προβλήματα και χρήζει βαθιών τομών.
Ήδη υπάρχει μία Κυβέρνηση. Σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι. Άλλοι την έχουν βαφτίσει μεταβατική και άλλοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να πάει μέχρι το τέλος. Σε κάθε περίπτωση οφείλει να κυβερνήσει και να προχωρήσει ανεξαρτήτως πιέσεων τολμηρά με μοναδικό στόχο να αποφύγουμε μία χρεωκοπία που ο Α. Πεπελάσης την χαρακτήρισε...νέα Μικρασιατική Καταστροφή. Σε κάθε περίπτωση έχει χρέος να μην μοιάσει με την προηγούμενη Κυβέρνηση ιδιαίτερα το τελευταίο τετράμηνο.
Να τολμήσει να πάρει μέτρα αλλαγής του πολιτικού συστήματος , ξεκινώντας με μειώσεις των μισθών των βουλευτών και αφαίρεση προνομίων τους και εξαγγέλλοντας ότι η επομένη Βουλή θα είναι συντακτική ώστε να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών, να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να καταργηθεί επιτέλους κάθε ρύθμιση κάλυψης Υπουργών και βουλευτών. Να προχωρήσει γρήγορα τις αποκρατικοποιήσεις παραβλέποντας τις αντιδράσεις του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού
(δες ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ) , να μειώσει θαρραλέα το δημόσιο (αλήθεια εκείνη η Δημόσια Επιχείρηση του Υπουργείου Υγείας που κατασκεύαζε χαλιά υπάρχει ακόμα;) και να δει πως πάσει θυσία θα τσακίσει όσους άθλιους φοροδιαφεύγουν δισ. ευρώ καταδικάζοντας όλους τους άλλους να είναι τα συνήθη υποζύγια.
(δες ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ) , να μειώσει θαρραλέα το δημόσιο (αλήθεια εκείνη η Δημόσια Επιχείρηση του Υπουργείου Υγείας που κατασκεύαζε χαλιά υπάρχει ακόμα;) και να δει πως πάσει θυσία θα τσακίσει όσους άθλιους φοροδιαφεύγουν δισ. ευρώ καταδικάζοντας όλους τους άλλους να είναι τα συνήθη υποζύγια.
Η νέα Κυβέρνηση πρέπει να τολμήσει. Αν δεν το κάνει , αυτή μεν θα περάσει στην ιστορία ως η Κυβέρνηση της μεγάλης χρεωκοπίας, όσον αφορά δε εμάς... ο "Θεός της Ελλάδας" βοηθός... zzoupis@ath.forthnet.gr
