Του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή
Αυτές τις ώρες ίσως υπάρχουν και νέα δεδομένα από την Απόφαση της νέας Συνόδου Κορυφής. Ωστόσο ο απόηχος της προηγούμενης Συνόδου ήταν και είναι θετικός. Οι αποφάσεις αποτέλεσαν μια βαθιά ανάσα στην προσπάθεια σωτηρίας από το θανάσιμο εναγκαλισμό του δυσθεώρητου χρέους που –ας μην το ξεχνάμε- εμείς το δημιουργήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ασφαλώς τα πράγματα συνεχίζουν να είναι δύσκολα και όλο και περισσότερο συνειδητοποιείται ότι όταν μια χώρα παρουσίαζε ετήσιες ανάγκες δανεισμού περίπου 50 δις ευρώ το χρόνο ,ενώ είχε ήδη συγκεντρωμένο χρέος γύρω στα 350 δις ευρώ ,δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματά της σε ένα ή δύο χρόνια. Είναι φανερό ότι ήδη βρισκόμαστε σε μία νέα φάση ,όπου χρειάζεται μια πολύχρονη προσπάθεια αναστήλωσης και ανασύστασης του δημόσιου τομέα από τη μία και αναπτυξιακής πορείας από την άλλη. Ουσιαστικά σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαία μια συνολική πρόταση για το τι Ελλάδα θέλουμε να οικοδομήσουμε ,ένας νέος οδικός χάρτης για τη νέα εποχή.
Ωστόσο υπάρχει μια απλή τριπλή παραδοχή για να γίνει το οτιδήποτε. Χρειάζεται σχέδιο, αποφασισμένη και στοχοπροσηλωμένη Κυβέρνηση ,κοινωνική συναίνεση. Χωρίς αυτά τίποτα δεν μπορεί να προχώρησε. Πολύ περισσότερο που το τελευταίο διάστημα στο όνομα της «απειθαρχίας» ή του «ακτιβισμού» μειοψηφίες εμποδίζουν τα πάντα και δημιουργούν μια αίσθηση απουσίας εξουσίας ,θέλησης και αποτελεσματικότητας. Είναι κωμικοτραγικό το απλό παράδειγμα ενός γκαράζ κοντά στο 1ο Νεκροταφείο στην Αθήνα. Έχει δημοπρατηθεί από το 2002 και έκτοτε δεν έχει προχωρήσει τίποτα! Σε μία περιοχή που το θέμα του parking έχει αναχθεί σε ένα από τα μείζονα προβλήματα ,δεν μπορεί να κατασκευαστεί ένα γκαράζ. Όποτε ξεκινάει η κατασκευή του ξεκινούν αντιδράσεις πολιτών! Δεν μπορώ να γνωρίζω τα επιχειρήματα –αυτά πάντα υπάρχουν ή βρίσκονται- των αντιδρώντων. Προσωπικά θεωρώ παράνοια αυτό που γίνεται.
Μακάρι όμως να ήταν το μόνο παράδειγμα. Όλη η Ελλάδα ,σε όποιον τομέα και αν ασχοληθείς, θα βρεθείς αντιμέτωπος με αντίστοιχες περιπτώσεις. Μήπως η επιλογή για συγχωνεύσεις σχολείων δεν έχει προκαλέσει «πόλεμο» και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ δεν καλεί σε γενικό ξεσηκωμό; Γιατί άραγε; Αφού δημιουργούνται σχολεία με αριθμό μαθητών ανά τάξη ,κάτω και απ’αυτόν που προβλέπει ο Νόμος. Γιατί άραγε δύο εξαθέσια Δημοτικά που συστεγάζονται δεν μπορούν να γίνουν ένα σχολείο ,γεγονός που θα συντονίζει και θα οργανώνει καλύτερα τη σχολική ζωή και την εκπαιδευτική δραστηριότητα; Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα των αντιδρώντων; Ότι κλείνουν σχολεία; Ανοησίες. Ότι πρέπει μήπως στον ίδιο χώρο να υπάρχουν δύο Διευθυντές και δύο Υποδιευθυντές; Ντροπή.
Ας πάρουμε τους αυτοπαρουσιαζόμενους «συμπαραστάτες» των αλλοδαπών που έκαναν μέχρι πρόσφατα απεργία στο Μέγαρο Υπατίας. Ποιοι ήταν άραγε αυτοί οι κύριοι που μονοπώλησαν την κοινωνική ευαισθησία όλων μας και το ενδιαφέρον μας για την ανθρώπινη ζωή; Ποιοι ήταν αυτοί που μετέφεραν τόσους ανθρώπους και στη συνέχεια εμφανίζονταν ως εκπρόσωποί τους ,που διαπραγματεύονταν μάλιστα εκ μέρους τους; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά ή θα τρελαθούμε εντελώς; Ποιοι τους όρισαν «εκπροσώπους των αλλοδαπών»; Με ποιες «δημοκρατικές διαδικασίες»;
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Κάθε επένδυση κυνηγιέται. Κάθε έργο που πάει να δρομολογηθεί ενοχοποιείται ως προς ότι κάτι σίγουρα κρύβεται πίσω από αυτό. Τα έργα της «Πολιτιστικής Ακτής» για παράδειγμα που ανακοινώθηκαν από τον Ο.Λ.Π ,ενόχλησαν το δήμαρχο Πειραιά(!), ενώ ο Δήμαρχος Κερατσινίου –Δραπετσώνας έκανε κατάληψη γιατί «ανακάλυψε» ως νέος Δήμαρχος ,τώρα τα επενδυτικά σχέδια του Πειραιά. Όλα αυτά δε ,σε μία περιοχή που βρίσκεται σε ένα κοινωνικό, οικονομικό , αναπτυξιακό μαρασμό.
Θα μπορούσε να γράψει κάποιος ολόκληρο βιβλίο με το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα ,είτε αφορά τα παραπάνω παραδείγματα ,είτε αφορά τους «αγωνιστές» του «δεν πληρώνω» ,είτε αφορά όσους έκλειναν τα Λιμάνια (καλοκαίρι έρχεται) ,είτε όσους με τσάμπα μαγκιά καταλαμβάνουν Υπουργεία και Οργανισμούς, είτε δε δέχονται πουθενά να κατασκευαστούν ΧΥΤΑ (ας είναι καλά η Χωματερή του Σχιστού και τώρα το «κύτταρο» της Φυλής). Έτσι όμως δεν πάει. Δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα. Δεν μπορεί να μπει και να υλοποιηθεί κανένα Σχέδιο ,όποια Κυβέρνηση και αν υπάρχει. Έτσι, δεν μπορεί να προσδοκά κανείς καμία σοβαρή επένδυση. Έτσι, καταστρέφουμε τη χώρα. Πώς να το κάνουμε. Χρειάζεται και λίγο ευθύνη. Χρειάζεται και λίγη σοβαρότητα.
16-3-2011 zzoupis@ath.forthnet.gr
