ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ Lifo
Σταχυολογώ φράσεις από σχόλια που έλαβα (e-mail) για το τελευταίο μου κείμενο:
ΣΧΟΛΙΟ: «Οι Έλληνες εδώ και χρόνια δουλεύουν πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και αμείβονται ελάχιστα...».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι Έλληνες αμείβονται λιγότερο γιατί έχουν χαμηλή παραγωγικότητα. Σήμερα δεν έχει σημασία ο χρόνος εργασίας, αλλά ο πλούτος που παράγεται από αυτή. Λόγω έλλειψης καινοτομίας, τεχνολογικής υστέρησης, κακής οργάνωσης αλλά και δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, δεν παράγουμε πλούτο.
ΣΧ.: «Τι θα σε άφηνε να παράγεις η Δύση και να έχεις τόσες εξαγωγές, που ούτε αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο θα είχες ούτε και δημοσιο- νομικό έλλειμμα;».
ΑΠ.: Δεν το καταλαβαίνω το «θα σε άφηνε». Η Δύση «αφήνει» τη Φινλανδία να παράγει Nokia και την Κορέα Samsung; Αν παράγεις καλό προϊόν, θα πουλήσεις.
ΣΧ.: «Αν φέρουμε το ΔΝΤ και το ΠΑΣΟΚ σε ένα φανταστικό δικαστήριο, το οποίο τους κατηγορεί για "εμπορία ναρκωτικών" παράλληλα με τον "ναρκομανή λαό", ο οποίος, σαν εθισμένος στην κατανάλωση και την καλοπέραση, κατηγορείται κι αυτός για "απλή χρήση ναρκωτικών", πιστεύετε ότι υπάρχει ο ίδιος δόλος και στις δύο περιπτώσεις κατηγορίας, ότι δηλαδή, θύτης και θύμα αξίζουν την ίδια τιμωρία»;
ΑΠ.: Ώστε φταίει αυτός που πουλάει (και που δεν είναι το ΔΝΤ) κι όχι αυτός που αγοράζει; Τόσο άβουλος και ηλίθιος είναι ο λαός; Κι οι ευκολίες της ζωής είναι ναρκωτικά; Η γιαγιά που έπλενε στη σκάφη ήταν υγιής - η εγγονή με το πλυντήριο, ναρκομανής; Κι όποιος αγοράζει στερεοφωνικό είναι τζάνκι;
ΣΧ: «Η Δύση πρόκοψε στηριγμένη στον λόγο των αρχαίων Ελλήνων, αλλά σίγουρα δεν θα τα κατάφερνε, αν δεν έκλεβε Ανατολή και Δύση, τον πλούτο όλης της οικουμένης».
ΑΠ.: Η ιδέα πως όποιος πλουτίζει το κάνει κλέβοντας πρέπει να είναι ελληνική. Βλέπει τον κόσμο σαν δεδομένη πίτα - κι όποιος τρώει παραπάνω το παίρνει από τον άλλο. Όμως, η πίτα μεγαλώνει αστρονομικά. Ποιον έκλεψε ο Μπιλ Γκέητς (ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο) ή η Apple - η πλουσιότερη εταιρεία; Ίσα-ίσα που δημιούργη- σαν αφάνταστο πλούτο για όλους (πάνω από 1.000 συνεργάτες του Γκέητς έγιναν εκατομμυριούχοι).
•Με στοιχειώνει μία διαφήμιση της Taiwan που είδα στον «Economist». Αυτό το τέως αγροτικό νησί (τη μάθαμε ως Φορμόζα) έχει σήμερα 20 εταιρείες διεθνείς κολοσσούς τεχνολογίας. (Εμείς ούτε μία!) Οι πέντε πρώτες μάρκες αξίζουν επτά δισ. δολάρια. Όλος αυτός ο πλούτος έγινε σε 40 χρόνια - χωρίς να κλέψουν κανένα. 9.3.2011
