Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

Η «μάχη των μνηστήρων»

Περιζήτητες οι θέσεις ευθύνης, αντιδημάρχων και προέδρων επιχειρήσεων!

Την 1η Σεπτέμβρη μαζί με τα σχολεία ξεκινάει και η νέα θητεία των δημοτικών αρχών. Ήδη σε πολλούς δήμους έχει οριστεί η ημερομηνία ορκωμοσίας των νέων δημοτικών συμβούλων, έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες και τα «πρωτάκια» ετοιμάζονται για αυτή τη σημαντική στιγμή. Επιπλέον κάποιοι δήμοι έχουν ορίσει και κάποιο χώρο, με ιδιαίτερο συμβολισμό, για την μεγάλη μέρα.
Παράλληλα με τις προετοιμασίες, έχουν φτάσει και στο τελικό στάδιο οι συζητήσεις για τις περιζήτητες θέσεις ευθύνης, θέσεις αντιδημάρχων, προέδρων επιχειρήσεων κλπ. Ουσιαστικά διεξάγεται, πολλές φορές και στο παρασκήνιο, μια άτυπη "μάχη μνηστήρων" για μια θέση εξουσίας. Όλοι θέλουν ή θα ήθελαν να έχουν μία θέση ευθύνης. Κάθε τέτοια θέση, αν και δύσκολα ομολογείται, είναι ο κρυφός πόθος, όσων αποφασίζουν να εκτεθούν και να ασχοληθούν με την τοπική αυτοδιοίκηση.

Η αλήθεια είναι, ότι μια θέση ευθύνης δίνει τη δυνατότητα της πιο ουσιαστικής εμπλοκής με τα κοινά, μιας και οι περισσότεροι δημοτικοί σύμβουλοι, μετά την περίοδο την πρώτης ζέσης, σε πολλές περιπτώσεις αδρανοποιούνται και συμμετέχουν επιλεκτικά.
Τις περισσότερες φορές ο ρόλος τους περιορίζεται να προσέλθουν στο γραφείο κάποιου αντιδημάρχου για να δώσουν λύση σε κάποιο θέμα της γειτονιάς τους ή να τρέξουν ένα βράδυ που μια κρίσιμη ψηφοφορία είναι σε εξέλιξη και τα απεγνωσμένα τηλεφωνήματα δίνουν και παίρνουν. Βέβαια, υπάρχει και η καλή περίπτωση για κάποιους από αυτούς, οι οποίοι αναλαμβάνουν τη θέση εντεταλμένου συμβούλου, τι ανακάλυψη και αυτή,  έχουν  ρόλο και όλα καλά.

Επιπρόσθετα, όσοι αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, αποκτούν μια έξτρα αναγνωρισιμότητα, σχεδόν εξασφαλίζουν την επόμενη εκλογή τους και ουσιαστικά το ξεκίνημα μιας πολιτικής καριέρας. Στους περισσότερους δήμους άτομα τα οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα και πενταετία σε κάποιους δήμους, βρισκόταν σε θέσεις ευθύνης, εξασφάλισαν εύκολα την επανεκλογή τους και μάλιστα στις πρώτες θέσεις.

Με αυτή τη λογική οι θέσεις είναι περιζήτητες. Από τη μια υπάρχουν αυτοί που γεύτηκαν την "ηδονή της εξουσίας" με ό,τι αυτό συνεπάγεται και από την άλλη αυτοί που μπήκαν στην πολιτική και έχουν τις δικές τους, θεμιτές, φιλοδοξίες. Από τη μια υπάρχουν αυτοί που θήτευσαν σε θέσεις ευθύνης και θεωρούν τους εαυτούς τους, αν και τυχαία βρέθηκαν σε αυτές τις θέσεις, καταλληλότερους με την πολύτιμη εμπειρία πια, και από την άλλη υπάρχουν αυτοί που θέλουν, πέρα από τον τίτλο και τα άλλα «προνόμια»(εύκολη επανεκλογή, κοινωνική αναγνωσιμότητα, μισθό κλ.π.) μεγαλύτερη, ουσιαστική συμμετοχή στη διοίκηση. Επομένως, η επιλογή των προσώπων είναι ένα θέμα, ένας δύσκολος ο γρίφος για νέους και παλιούς δημάρχους.

Βέβαια το πρόβλημα όπως τίθεται σε πολλές περιπτώσεις είναι και πλασματικό και δεν είναι «πρόβλημα». Γιατί, εάν συμμετέχεις σε μια παράταξη με αρχές, ιδρυτική διακήρυξη και διαδικασίες, συμμετέχεις στη βάση της εθελοντικής προσφοράς και με ανιδιοτέλεια δουλεύεις για τους σκοπούς της κίνησης. Ουσιαστικά υπηρετείς μια ιδέα και τα αξιώματα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, αφού θεωρητικά υλοποιείς το πρόγραμμα της παράταξης, το οποίο αποφασίζεται από τα όργανα και δεν εξυπηρετείς προσωπικές πολιτικές.

Με την έννοια αυτή όλοι είναι στρατιώτες μιας και το ίδιο έργο υλοποιούν. Συμμετέχουν για το κοινό καλό, οπότε η κεντρική διοίκηση, η «καρέκλα», δεν είναι αυτοσκοπός. Σε μια τέτοια περίπτωση το ιδιαίτερο πολιτικό κέρδος είναι ότι δίνεται χώρος και σε νέους ανθρώπους να συμμετέχουν δυναμικά και να αναδεικνύουν τις δυνατότητές και κυρίως η κίνηση με τις διαδικασίες της μένει μακριά από τις λογικές κέντρων που δημιουργούν «επαγγελματίες» πολιτικούς.

Κλείνοντας, οι δήμαρχοι και οι δημοτικές κινήσεις που θα διοικήσουν πάντα θέλουν το καλύτερο και θέλουν να πετύχουν. Η αγωνία τους είναι να διαλέξουν ως άμεσους συνεργάτες τους καλύτερους. Όμως η  εμπλοκή με την εξουσία έχει και απρόβλεπτα μονοπάτια. Κάποιες φορές χρειάζονται οι κινήσεις τακτικής ή ακόμα η επιμονή σε πρόσωπα με εμπειρία, όπως για παράδειγμα η επιμονή σε έναν εκπληκτικό οικονομολόγο που αναμόρφωσε τον τομέα του με τις πολύ ειδικές γνώσεις, η όπως λέει ο κόσμος "έκανε παπάδες". Σε αυτές τις περιπτώσεις τα πράγματα είναι απλά, αυτοί παραμένουν σε θέσεις ευθύνης για πολλά χρόνια και γι΄αυτούς κανένας δεν έχει αντίρρηση, η κουβέντα γίνεται για τους άλλους που θέλουν σώνει και καλά να είναι στην πρώτη θέση!