Του Ζαχαρία Ζούπη , Πολιτικού Αναλυτή
Με την παρέμβασή του ο Αλέκος Παπαδόπουλος έδωσε ένα δραματικό χαρακτήρα στις οικονομικές εξελίξεις. Δεν είναι μικρό πράγμα ένας κατά κοινή ομολογία σοβαρός πολιτικός της κλάσης του να μας λέει εν ψυχρώ ότι ο κίνδυνος που διατρέχει η χώρα δεν είναι απλά αυτός της χρεωκοπίας, αλλά αυτός της πλήρους κατάρρευσης !!!
Πάντα είχα βέβαια την απορία πως ένας ικανός, έντιμος και καθαρός στις απόψεις του πολιτικός σαν τον Α.Π δεν μπόρεσε ως Υπουργός Υγείας να ελέγξει τις φαρμακευτικές δαπάνες και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα πιράνχας - όπως ο ίδιος είχε ονομάσει -του χώρου της Υγείας. Τέτοιες ώρες όμως, τέτοια λόγια. Κατάρρευση λοιπόν !!!
Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας αποδεδειγμένα μαχητής της υλοποίησης του Μνημονίου, ο Ανδρέας Λοβέρδος μέσα σε μια κατάσταση οργής τόνιζε ότι πρέπει επιτέλους να ειπωθεί όλη η αλήθεια στον Ελληνικό λαό !!! Άλλο κι 'αυτό !!! Τι εννοεί, αναρωτήθηκαν πολλοί. Φαίνεται ότι δεν ξέρουν ότι η χώρα χρωστάει προς το παρόν 350 δισ.ευρώ, ενώ το Κράτος χρωστάει δισ.ευρώ σε εργολήπτες, προμηθευτές και κάθε είδους συνεργαζόμενους μαζί του. Φαίνεται ότι δεν ξέρουν ότι οι περισσότεροι Δήμοι είναι μέχρι τα μπούνια υπερχρεωμένοι, τα Νοσοκομεία και οι ΔΕΚΟ τα ίδια. Ότι συνεχίζουμε δε και θα συνεχίζουμε να δανειζόμαστε, αφού το έλλειμμα για παράδειγμα του 2010 δεν πέφτει με τίποτα κάτω από το 10% .
Κάποιοι δημοσιογράφοι ανακαλύπτουν ότι φταίει η συνταγή του Μνημονίου. Μπορεί να έχουν και δίκιο. Ωστόσο οι πιο επιφανείς από αυτούς ήταν από τους υποστηρικτές του. Ταυτόχρονα η αδιαμφισβήτητη γνώση των καταστάσεων οδηγεί σ 'ενα ερώτημα που οι ίδιοι έθεταν σε άλλους πέρυσι : Υπήρχε άλλος τρόπος πέρυσι; Μπορούσε κάποια Κυβέρνηση πέρυσι να εμφανιστεί ως "αντιστασιακή " ; Υπήρχε άλλος τρόπος ώστε να μπορούν να πληρωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων πέρυσι τον Απρίλιο, όπως και οι υποχρεώσεις της χώρας; Μπορεί με μαγικό τρόπο και με το φάντασμα της χρεωκοπίας πάνω από την χώρα,να ξεκινήσει ανάπτυξη; Με ποιούς πόρους;
Γιατί λοιπόν εμφανίζονται τώρα ως εισαγγελείς; Μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν .... Δεν αναφέρομαι βέβαια σε κάποιους εκατομμυριούχους που μιλάνε για "δοσίλογους" και εμφανίζονται έτοιμοι να σώσουν την χώρα, μέσα από ένα ντελίριο λαικισμού. Άλλωστε το να υποστηρίζεις κάθε αντίδραση και να βρίσκεις λογικά επιχειρήματα ακόμα και στην διακήρυξη των "ΠΥΡΗΝΩΝ ΦΩΤΙΑΣ" δεν θέλει και πολύ κόπο. Κάτι ξέρει από αυτή την τέχνη για παράδειγμα ο κ.Λάκης Λαζόπουλος. Το να λες αυτό που θέλει ο άλλος να ακούσει φέρνει θεαματικότητα και η θεαματικότητα φέρνει λεφτά, πολλά λεφτά.
Δεν είναι αυτό το θέμα όμως αυτή την ώρα. Το θέμα είναι ότι όλα δείχνουν φρακαρισμένα. Οι φοροφυγάδες κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι. Οι "γιατροί του Κολωνακίου" συνεχίζουν να δηλώνουν ετήσια εισοδήματα της τάξης των 10.000 ευρώ. Χιλιάδες Έλληνες διαθέτουν σπίτια, εξοχικά και πολυτελή αυτοκίνητα ενώ με βάση τα εισοδήματά τους έπρεπε να τους δίνουμε επίδομα αλληλεγγύης. Οι αποκρατικοποιήσεις καρκινοβατούν. Οι Υπουργοί φαίνεται να μην μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους.
Κάποιοι μάλιστα δείχνουν να διαφωνούν με την πολιτική που ακολουθείται, ενώ άλλοι είναι μάλλον απρόθυμοι "να βρωμίσουν τα χέρια τους". Λογικό επομένως να κυριαρχεί η συζήτηση για ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές η για ανασχηματισμό. Μόνο που όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει λύση, ότι δεν υπάρχουν τεράστιες εφεδρείες, ότι δεν υπάρχουν πολιτικές εναλλακτικές λύσεις. Ας θεωρήσουμε για παράδειγμα ότι γίνονται εκλογές. Πιστεύει κανείς ότι η παρέα που διπλασίασε τις δημόσιες δαπάνες μέσα σε πέντε χρόνια αποτελεί λύση; Πιστεύει κανείς ότι θα ήταν μία λύση να δούμε τον Α .Τσίπρα η την Α. Παπαρήγα Πρωθυπουργούς; Αυτοί μάλλον μεγαλύτερη πείνα και δυστυχία θα μπορούσαν να εγγυηθούν .
Υπάρχει λύση άραγε; Εδώ που φτάσαμε δεν μπορούμε να απαντήσουμε εύκολα . Πολύ περισσότερο που ακόμα συντηρείται η ψευδαίσθηση ότι με μία μικρή προσπάθεια ενός - δύο ετών, με κάποιες μεταρρυθμίσεις που δεν θα υλοποιηθούν στο τέλος και με κάποια ημίμετρα που δεν θα θίξουν και πολλούς και ιδιαίτερα τους πιο προνομιούχους,"θα την πηδήξουμε". Είναι αναγκαίο επομένως να "ειπωθεί όλη η αλήθεια", να δοθούν όλες οι διαστάσεις του προβλήματος, να φανεί ο μακρύς δρόμος που έχουμε να διανύσουμε. Είναι αναγκαίο με ότι κόστος η Κυβέρνηση να τολμήσει να προχωρήσει στις μεγάλες αλλαγές που είναι αναγκαίες, κάνοντας σαφές ότι αυτή κυβερνάει και όχι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ η το ΠΑΜΕ . Είναι επίσης αναγκαίο να επισημανθεί η ευθύνη των επιχειρηματιών και των τραπεζιτών να πάρουν τις ευθύνες τους και να ρισκάρουν, να επενδύσουν. Έν ολίγοις, χρειάζεται μία νέα κοινωνική συμφωνία, ένα πανεθνικό μέτωπο. Διαφορετικά έρχονται άσχημες, μα πάρα πολύ άσχημες μέρες και όχι μόνο με ευθύνη της Κυβέρνησης. Οι πολίτες δεν μπορεί να βρίσκονται αλλού. Μία χώρα, μία κοινωνία πρέπει να το θέλει για να σωθεί.
Σ' αυτή την προσπάθεια δεν έχουν θέση δυνάμεις που ποντάρουν στην κατάρρευση και την εξαθλίωση. Το ΚΚΕ για παράδειγμα επενδύει στην κρίση για να αλλάξουν οι συσχετισμοί ,ελπίζοντας σε μία έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα. Το ΠΑΜΕ κλείνει λιμάνια, αποκλείει ξενοδοχεία, καταλαμβάνει Υπουργεία. Πρόκειται για "τσάμπα μαγκιές" σε μία χώρα που κάθε επέμβαση της αστυνομίας θεωρείται "απρόκλητο δείγμα αυταρχισμού". Μήπως αυτό δεν συνέβη και όταν διαδηλωτές πέταγαν νεράντζια στον Πρωθυπουργό στην Σύρο; Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι το ΚΚΕ μας λέει ωμά ότι οραματίζεται καθεστώς πανομοιότυπο των ανελεύθερων, αυταρχικών καθεστώτων του πάλαι ποτέ "υπαρκτού σοσιαλισμού", τα οποία κατέρρευσαν και λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας . Εκμεταλλεύεται δηλαδή την κρίση για να πλασάρει τις πιο ξεπερασμένες αντιλήψεις. Υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ που κάνει όσους συγκρότησαν τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ το 1989 να δακρύζουν. Από κόμμα ευρωπαϊκής προοπτικής κατέληξε σε ένα άθροισμα αριστερίστικων ομάδων, ένα χώρο που καλύπτει οποιοδήποτε τυχοδιωκτισμό. Αυτούς που έφεραν τους μετανάστες στην Νομική και αυτούς που πετάνε γιαούρτια σε πολιτικούς. Επικαλείται μόνιμα την λαϊκή οργή για να καλύψει ακόμα και αντιδημοκρατικές, αλήτικες πρακτικές. Ε λοιπόν αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το θετικό. Πιστεύουν στην αποσταθεροποίηση και οι προτάσεις τους οδηγούν σε εξαθλίωση.
Πάμε παρακάτω λοιπόν. Προχωρώντας αποφασιστικά, με σχέδιο, με πυξίδα και με τις μεγαλύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές συμφωνίες. Η Ελλάδα δεν πρέπει να καταρρεύσει η να μετατραπεί σε φρενοκομείο. Στην Ελλάδα δεν ταιριάζουν τα πρόωρα μνημόσυνα. Ταιριάζει η προσπάθεια, ο αγώνας, ο ιδρώτας να αναστηλώσουμε την χώρα. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε. ΟΛΟΙ ΧΩΡΙΑ οδηγούμαστε σε καταστροφή.... zzoupis@ath.forthnet.gr
