Να αποδοθεί στους κατοίκους η πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας

Να αποδοθεί στους κατοίκους η πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου (περιοχή «Λιπάσματα»), δίπλα στο λιμάνι για να γίνει πνεύμονας πρασίνου και κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ζητάει το «Λιμάνι της Αγωνίας- Πειραιάς η πόλη μας». 

 
«Το ζήτημα είναι υπερτοπικό και αφορά ολόκληρο το λεκανοπέδιο. καθώς το πράσινο είναι λιγοστό στην Αθήνα και ακόμα λιγότερο στον Πειραιά, ενώ λείπουν χρήσεις πολιτισμού και αναψυχής, ελεύθερες ακτές και πάρκα. Για την προοπτική αυτής της περιοχής αγωνιζόμαστε εδώ και χρόνια και μέσα από τη δραστηριότητα της «Παμπειραϊκής Επιτροπής για τη Βιομηχανική Ζώνη»», αναφέρει η παράταξη. Και προσθέτει:
«Η χτεσινή επιστολή Σαμαρά, με την οποία εγκρίνει τη δημιουργία πίστας αγώνων αυτοκινήτου Φόρμουλα-1, εντάσσεται στα διάφορα επί μέρους «success story» που προωθεί η κυβέρνηση - και σημαίνει τσιμέντο. Η πρόταση του Πρωθυπουργού έχει και την αστεία πλευρά της, καθώς συγκρούεται με εξαγγελίες του υπουργού ΥΠΕΚΑ κ. Μανιάτη, με τις οποίες υποσχόταν αύξηση του συντελεστή δόμησης και «μη οχλούσες» βιομηχανικές δραστηριότητες στην έκταση των 650 στρεμμάτων. 

 
Η μνημονιακή κυβέρνηση, μέσα στις αντιφάσεις της, δεν υπόσχεται παρά τσιμέντο και περιβαλλοντική επιβάρυνση. Η βιομηχανική ζώνη πρέπει να γίνει δημόσια, αφού εξεταστούν προηγουμένως οι όροι με τους οποίους οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες απέκτησαν τη γη και αφού η Πολιτεία νομοθετήσει για τις χρήσεις γης και το πολεοδομικό σχέδιο, με βάση τις ανάγκες των κατοίκων και της πόλης"

Το νέο Ελληνικό λέγεται Δραπετσώνα

 Νέο δημοσίευμα για την πρώην Βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας. 
Μετά την ξαφνική έγκριση από τον Υπουργό ΠΕΚΑ, της αναθεώρησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου στο Κερατσίνι, την επιστολή για την F1 και την αναστάτωση που προκάλεσε, το οικονομικό ειδησεογραφικό site capital.gr σύφωνα με πληροφορίες που επικαλείται, δίνει νέα διάσταση στα σενάρια και την παραφιλολογία που αναπτύσσεται προεκλογικά για την περιοχή. 
Φαίνεται ότι η ιστορία με την περιοχή της Δραπετσώνας "ωρίμασε" και θα είναι το "κυρίως πιάτο", το οποίο την επόμενη πενταετία θα απασχολήσει, επιχειρηματίες, δημάρχους και κοινωνία! Κατά τα άλλα, δημοτικές εκλογές έρχονται, "το παιχνίδι" ανάβει...

Του Δημήτρη Δελεβέγκου
Η πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου θα μπορούσε να συμβάλει, εδώ και πολλά χρόνια, στην μετατροπή της Αθήνας σε προορισμό city break (για ταξίδια διάρκειας έως 3 διανυκτερεύσεων). Λόγω της χρόνιας, όμως «οσφυοκαμψίας» που χαρακτηρίζει την κρατική μηχανή, από το 1999 οπότε έκλεισε το εργοστάσιο της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων, κανένα έργο ανάπλασης της έκτασης 620 στρεμμάτων δεν έχει ευδοκιμήσει. 

Η στήριξη που παρείχε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο έργο της ανάπλασης της έκτασης, απαντώντας σε επιστολή του δημάρχου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Λουκά Τζανή επανέφερε στο προσκήνιο, έστω και έναν μήνα πριν από τις εκλογές, το έργο που αποτελεί κομμάτι του πάζλ της αθηναϊκής Ριβιέρας. 

Δει δη χρημάτων 
Ωστόσο, η χρηματοδότηση του έργου, που θα πραγματοποιηθεί με ιδιωτικά κεφάλαια, δεν έχει εξασφαλιστεί και μοναδική σταθερά είναι το σημαντικό ενδιαφέρον ξένων funds. Πρόκειται για επενδυτές που αναζητούν ευκαιρίες στην ελληνική κτηματαγορά και συγκεκριμένα σε αναξιοποίητες εκτάσεις γης των οποίων η ανάπλαση θα μπορούσε να δημιουργήσει σημαντικές υπεραξίες.
Σύμφωνα με πληροφορίες του capital.gr, η αξία της έκτασης -αφότου δημιουργηθεί το Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ)- τοποθετείται στα 300 εκατ. ευρώ, ενώ με συντελεστή δόμησης 0,5 δημιουργούνται προς ανοικοδόμηση 300 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, εντός των οποίων υπάρχουν 17 χιλιάδες τ.μ. παραδοσιακών κτισμάτων. Το «λίφτινγκ» της έκτασης υπολογίζεται ότι θα αποτελέσει επένδυση έντασης κεφαλαίων της τάξης των 800 εκατ. ευρώ. 
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, δύο είναι τα επικρατέστερα σχέδια αξιοποίησης της έκτασης που ανήκει στην Εθνική Τράπεζα (254 στρέμματα), την Lafarge (117 στρεμ.), τα ΕΛ.ΠΕ. (82 στρεμ.) και το δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

...στα βράχια πίσω από το γήπεδο του Κερατσινίου

Της το είχα υποσχεθεί από μέρες. Κάθε φορά που ερχόταν να με δεί μου το ξανάλεγε. "έλα στο σπίτι. Θέλω να δεις γιατί τότε θα καταλάβεις. Να μη νομίζεις κιόλας πως σε κοροϊδεύω".
Τι να με κοροϊδέψει δηλαδή! Καλύτερα κάποιος να με γελάσει και να πάρει λίγα μακαρόνια και ζάχαρη παραπανίσια, παρά να αφήσω κάποιον νηστικό.

Γύρω στα εξήντα αλλά έδειχνε ογδόντα. Με έναν άντρα άρρωστο και παιδιά άνεργα με διαλυμένες πια ζωές. Μαζεύτηκαν γύρω της σαν κλωσόπουλα εγγόνια και παιδιά και πάλευε με νύχια και με δόντια να τα κρατήσει όρθια και να διορθώσει τα λάθη μιας ζωής που πήγε στράφι. Και ποιός είμαι εγώ δηλαδή να την κρίνω? Παπάς η μήπως δικαστής? Όταν κάποιος σου ζητάει ψωμί δεν του προσφέρεις κήρυγμα.
Ήξερα ότι της τελείωσε η μπουκάλα του γκαζιού και δεν είχε να μαγειρέψει. Κουβαλώντας μία, άφησα το αυτοκίνητο και ανηφόρισα όπως μου είχε εξηγήσει στα βράχια πίσω από το γήπεδο του Κερατσινίου αγκομαχώντας. Έμεινα να κοιτάω έκπληκτος μια ολόκληρη γειτονιά εκτός σχεδίου. Σαν να είχε γυρίσει ο χρόνος στο 1961 και βρισκόμουν στα γυρίσματα στη "συνοικία το όνειρο" του Αλεξανδράκη.

Βγήκε να με προυπαντήσει. Ενα πλίθινο σπίτι μισοκαμμένο και επιδιορθωμένο όπως όπως χωρίς ρεύμα και με νερό που έφτανε για λίγο με λάστιχο απο τους γείτονες, -πάντα οι άνθρωποι του μεροκάματου ξέρουν να βοηθάνε-.
Μπήκα στο σπίτι -ο Θεός να το κάνει σπίτι-. Ακόμα και εγώ που νόμιζα πως ήμουν συνηθισμένος να βλέπω φτώχεια σοκαρίστηκα. Γύρω μου ένα τσούρμο πιτσιρίκια το πιο μεγάλο στα δεκατρία και το πιο μικρό στα τρία με χάζευαν με χαμόγελο. Ντράπηκα όπως τους κοίταζα. Ειλικρινά ντράπηκα. Όσοι δουλεύουμε στην πρόνοια όπως εγώ αντί να ζητάμε χαρτιά και βεβαιώσεις για να δώσουμε ένα πιάτο φαγητό, θα έπρεπε να ακούμε τους ανθρώπους. Και να τους κοιτάμε. Σκέφτηκα για μια στιγμή πως όσες φορές καταδέχτηκα να σκύψω το βλέμμα και να δώ σκονισμένα και στραπατσαρισμένα παπούτσια ήξερα πριν μου δώσουν τα "χαρτιά".
Βγήκα έξω και έκατσα σε έναν τσιμεντόλιθο κοιτώντας στο βάθος την Ακρόπολη. Ήρθε και έκατσε δίπλα μου. "Τώρα με πιστεύεις;" μου είπε. "Εμάς τους πολύ φτωχούς κανείς δεν μας ακούει".
Άναψα τσιγάρο. Σκέφτηκα πως υποψήφιος πιά για την ευρωβουλή τέτοιες μέρες θα έπρεπε κανονικά να βγάζω ωραίες φωτογραφίες να ετοιμάζω φυλλάδια, να έχω πάρει το σοβαρό ύφος, να μιλάω για την Ευρώπη. Και αντί για αυτά εγώ να ξεκινάω την προεκλογική μου εκστρατεία από μια παράγκα κάπου στο Κερατσίνι.
Χαμογέλασα. Να μια καλή ιδέα! Αυτό το μήνα να μιλήσω όσο και όπου μπορώ περισσότερο για τους ανθρώπους που αδικούνται, που η ζωή τους μοιάζει να είναι παράπλευρη απώλεια.
"Και όμως θα σε ακούσουν" της απάντησα.Το πόσο δυνατά εσείς θα το αποφασίσετε...

από Νικήτας Κανάκης, τ. Πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου

Η "συνταγή της επιτυχίας"!

Παλιότερα, λίγες μέρες πριν τις εκλογές το αγαπημένο θέμα της κρατικής τηλεόρασης ήταν τα εγκαίνια. 

 Με ευτυχισμένο χαμόγελο ο πολιτευτής έκοβε το κορδελάκι, εισέπραττε το χειροκρότημα και καμάρωνε μπροστά στον φωτογραφικό φακό. Στόχος ήταν οι πολίτες να δουν έργο, να ζεσταθούν, και να ψηφίσουν αναλόγως. 

Τελευταία, δυστυχώς, λίγες μέρες πριν τις εκλογές παρακολουθούμε να στήνεται το ίδιο σκηνικό.  Δυστυχώς η κρίση που σάρωσε κόμματα και πρόσωπα δεν άλλαξε τις λογικές του παρελθόντος. 
Εγκαίνια, πομπώδη δελτία τύπου, υποσχέσεις ότι από εδώ και πέρα όλα θα αλλάξουν με μαγικό τρόπο, συγκεντρώσεις με ντουντούκες και καραμούζες, η ίδια παλαιοκομματική συνταγή, χρόνια τώρα. Ούτε μια λέξη για τους πολίτες που περιμένουν για τα δεδουλευμένα τους!
Τη «συνταγή της επιτυχίας» την συμπληρώνουν και κάποια έργα της τελευταίας στιγμής, έργα βιτρίνας. Έργα για το θεαθήναι, σε βάρος της ζωή της πόλης σε βάρος των έργων υποδομής.  «Εύκολα κόλπα», θα έλεγε κανείς, μιας άλλης εποχής, «κόλπα» που δείχνουν τη δυσκολία όσων έχουν μείνει στο παρελθόν, και έχουν ένα και μόνο στόχο, την ψήφο του πολίτη.
...
Η νέα μόδα είναι τα σιντριβάνια. Σε σημεία της πόλης έχουν ξεφυτρώσει κάτι τετράγωνα κουτιά, σαν μπανιέρες που λένε ότι θα γίνουν σιντριβάνια.
Η ερώτηση βέβαια είναι απλή και μελαγχολική: από σιντριβάνια έχει ανάγκη αυτή η πόλη και μάλιστα προεκλογικά; 
Τα σχολεία ρημάζουν, οι αθλητικοί χώροι έχουν χίλια δυο προβλήματα, τα πάρκα και οι παιδικές χαρές είναι χάλια, οι λακκούβες στο δρόμο κάθε μέρα γίνονται και πιο επικίνδυνες, τα πεζοδρόμια είναι σπασμένα…
Μήπως είναι υπερβολή την πόλη με τα χίλια προβλήματα και το ελάχιστο πράσινο να την γεμίσουμε με σιντριβάνια;

Τα απομεινάρια…

Τον τελευταίο μήνα σε πολλά μέρη της Ελλάδας,  άνθρωποι με «παρελθόν» στην αυτοδιοίκηση, συσπειρώνονται ξανά. Συμφωνούν σε κοινή πλατφόρμα, τρομάρα τους(!), δικαιολογούν την απουσία τους, ξεχνούν εντέχνως αντιπαλότητες και κακές στιγμές του παρελθόντος, αναμασούν τετριμμένες απλοϊκότητες,  βρίσκουν το «κατάλληλο πρόσωπο» και προχωρούν. 

Στην πορεία, για να γίνουν πιστευτοί, παρουσιάζουν και ένα δυο εύπεπτες ατάκες για τον «λαό τους» και ξημεροβραδιάζονται στα τηλέφωνα και στο fb, υπενθυμίζοντας το παλιό ένδοξο παρελθόν, τις μεγάλες τους «επιτυχίες», την μεγαλοψυχία τους, «για την πόλη ρε γαμώτο», για να πείσουν τους ιθαγενείς, με ένα και μοναδικό στόχο, την κατάληψη της εξουσίας.

Αυτό έκαναν πάντα αυτό κάνουν και τώρα, λίγο πριν τις εκλογές. Οι άνθρωποι αυτοί, που «έλυναν και έδεναν» όλα αυτά τα χρόνια, συμμετείχαν στην διοίκηση και διαχειρίστηκαν προγράμματα, μεταμορφώνονται.
 Με την ίδια ευκολία που κατακεραύνωναν τους πολιτικούς αντιπάλους τη μία μέρα με την ίδια ευκολία ξεχνούν και συμπράττουν σε ευκαιριακές συμμαχίες την άλλη.
 Οι συμφωνίες της τελευταίας στιγμής, η διαγραφή, με απίστευτη ευκολία, των μαύρων σελίδων των σχέσεων τους, οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα είναι στο ρεπερτόριο τους. 

Οι μοιραίοι αυτοί άνθρωποι, τα απομεινάρια μιας εποχής που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε, ανασκουμπώθηκαν ξανά και δίνουν την ύστατη μάχη τους, προβάλλοντας ότι αυτοί ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά και να σώσουν τις πόλεις, να μας σώσουν... 

Στην ουσία όμως οι πόλεις είναι το πρόσχημα, δίνουν τη μάχη για να  επιβιώσουν πολιτικά ο  χρόνος τους  έχει τελειώσει!

"Ω γλυκύ μου έαρ"

 "Ω γλυκύ μου έαρ": είναι Εγκώμιο Επιταφίου Θρήνου της Μ. Παρασκευής. Είναι από τους πιο εξαιρετικούς ορθόδοξους βυζαντινούς ύμνους.  "Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;"

Από την Πρωτοκαθεδρία στην Ηγεμονία

του Νίκου Κοτζιά

O Σύριζα έχει πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις. Και αυτό, διότι διαθέτει τις περισσότερες και ισχυρότερες δυνάμεις, είναι παρόν στα περισσότερα σημεία της συνολικής κοινωνικής μάχης, όπως είναι η μάχη ενάντια στα μνημόνια, την Ολιγαρχία και τη διεθνή επιτροπεία. Διαθέτει σχετικά μεγαλύτερο εύρος εξειδικευμένων θέσεων. Οι υπόλοιπες δυνάμεις, έστω με παράπονα και κριτική, του αναγνωρίζουν αυτό το προβάδισμα. Μπορεί να μην την εμπιστεύονται επαρκώς, αλλά κατανοούν ότι αυτός είναι το κέντρο βάρους στο υπό διαμόρφωση μέτωπο.

Ως δύναμη πρωτοκαθεδρίας, ο Σύριζα ψηφίζεται στις πανελλήνιες μάχες από ευρύτερες δυνάμεις από εκείνες που είναι συνδεδεμένες μαζί του, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο σε πολλές επιμέρους μάχες και εκλογικές διαδικασίες, όπως στους δήμους, στους συλλόγους και στα σωματεία.

Ενώ όλο και περισσότερες δυνάμεις συμβάλλουν στη δημιουργία ενός εκλογικού ρεύματος ανατροπής του σημερινού πολιτικού σκηνικού μεγαλύτερου εκείνου του 2012, με αριθμητικό κέντρο το Σύριζα, η ένταση αυτού του ρεύματος δεν ενισχύεται επαρκώς. Και αυτό διότι έχουν συσσωρευτεί στη καθημερινότητα αρκετές απογοητεύσεις και δυσπιστίες έναντι του Σύριζα από τους εν δυνάμει συμμάχους του. Αυτό σημαίνει, όταν αν θέλει ο Σύριζα να νικήσει, πρέπει να κατανοήσει ότι όσο απαραίτητος είναι ο ίδιος στους άλλους, άλλο τόσο τους έχει και εκείνος ανάγκη. Ότι η διαλεκτική είναι ότι σήμερα τίποτα το καλό σε αυτό τον τόπο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον Σύριζα, αλλά και τίποτα δεν μπορεί να κάνει εκείνος «μέχρι τέλους» χωρίς τις δυνάμεις με τις οποίες δύναται να συμπορευτεί. 

Formula 1. "Ο άδειος ο τενεκές κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο."

Άντε πάλι! 

Αφού επί 3 χρόνια μας "έπρηξαν" για τα καλά της F1, έρχεται ξανά στην επικαιρότητα το θέμα της πίστας στη Δραπετσώνα,  με δημοσιοποίηση επιστολής, του πρωθυπουργού στον Δήμαρχο, και τα σχετικά "πανηγυρικά σχόλια".

Η επιστολή λέει πολύ απλά, βρείτε τα κεφάλαια, στείλτε την μελέτη στην επιτροπή αδειοδοτήσεων στρατηγικών επενδύσεων και βλέπουμε... στηρίζουμε την προσπάθεια σας!
Άλλωστε στην εποχή του μνημονίου η λέξη "επένδυση" προκαλεί ρίγη. 

Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές η υπογειοποίηση της Λαμπράκη ήταν το κερασάκι στην τούρτα των απίστευτων υποσχέσεων. Φαίνεται ότι η ιστορία με τη F1 θα έχει ιδιαίτερο ρόλο στις δημοτικές εκλογές. 

Για ανεξήγητους λόγους η δημοτική αρχή θεωρεί δυνατό χαρτί τη φιλολογία για τη F1 και αντί να παρουσιάσει προτάσεις για τα προβλήματα της πόλης, έστω και τώρα, (σχολεία, πάρκα, λακούβες, καθαριότητα, Ναφθα, Καχραμάνογλου, Δηκεπα, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ), τα οποία στα 3 τελευταία χρόνια πήραν εκρηκτικές διαστάσεις, ασχολείται με μία ιστορία χωρίς αρχή κια τέλος. Οι άλλες δημοτικές κινήσεις τι λένε; Καλό θα είναι να πάρουν θέση ή να επαναδιατυπώσουν τη θέση τους... Για να γνωρίζουν όλοι!

...

Η πρόταση για f1 στη Δραπετσώνα παρά τις καλές προθέσεις του αρχιτέκτονα που έφερε την ιδέα, "είναι μια ακρότητα που στις μέρες μας γίνεται προς εντυπωσιασμό, ενδεχομένως και προς αποπροσανατολισμό, για να γεμίζουν οι σελίδες των εφημερίδων, των περιοδικών και ο κυβερνοχώρος με εντυπωσιακές, ευχάριστες ειδήσεις. Ειδήσεις που δεν θα περάσουν το κατώφλι της πραγματικότητας..."  

Η F1 δεν είναι αυτό που λείπει από τη Δραπετσώνα. Η περιοχή έχει ανάγκη από πράσινο, από ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα, από μόνιμες θέσεις εργασίας, από ένα νοσοκομείο ίσως, από χώρους άθλησης, από αληθινή ζωή... 

Τι κοστίζει στον υποψήφιο η συμμετοχή του στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές

Εν όψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών όλοι οι υποψήφιοι αιρετοί δεσμεύονται από μια σειρά υποχρεώσεων η εκπλήρωση των οποίων θα τους δώσει το «πράσινο φως» συμμετοχής τους στις εκλογές.
Μία βασική υποχρέωση, μεταξύ κατάθεσης πιστοποιητικού εγγράφου του δήμου όπου μένει ο εκάστοτε υποψήφιος/α και υπεύθυνης δήλωσης στην οποία δηλώνεται ότι δεν έχει στερηθεί κανένα πολιτικό του δικαίωμα, είναι και η καταβολή αποδεικτικού είσπραξης Δ.Ο.Υ. (παράβολο). 

Για τις δημοτικές εκλογές, ο κάθε υποψήφιος δήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος και σύμβουλος δημοτικής κοινότητας, του δημοτικού διαμερίσματος στα οποία διαιρούνται οι δήμοι με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, οφείλει να καταθέσει αντίστοιχα, το ποσό των εκατό ευρώ (100 €), πενήντα ευρώ (50 €) και πενήντα ευρώ (50 €). 

Για το αξίωμα του μέλους του συμβουλίου των δημοτικών κοινοτήτων του άρθρου 2 της παραγράφου 2 του παρόντος νόμου, του μέλους του συμβουλίου της τοπικής κοινότητας, καθώς και του τοπικού εκπροσώπου, δεν απαιτείται η πληρωμή παράβολου. 

Σημειώνεται ότι με απόφαση του αρμόδιου υπουργού Εσωτερικών τα ανωτέρω ποσά είναι δυνατόν να αλλάξουν, κάτι το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο για τις εκλογές του Μαΐου.

Παιδικές χαρές-δημόσιο κίνδυνο εντόπισε η WWF Hellas

Με κεντρικό σύνθημα «Ανακαλύπτουμε το πράσινο της πόλης μας», η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «WWF Ελλάς» διοργάνωσε καταγραφή χώρων πρασίνου, στο πλαίσιο του προγράμματος «Καλύτερη Ζωή», σε συνεργασία με τις δημοτικές βιβλιοθήκες της κάθε περιοχής και με αφορμή τη σειρά δράσεων «Ταξίδι προς το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος».

Η καταγραφή έγινε σε διάστημα τριών μηνών, από τον Δεκέμβριο του 2013 ως τον Φεβρουάριο του 2014, και είχε δύο σκέλη. Στο πρώτο σκέλος οι πολίτες συμμετείχαν σε ποικίλες δραστηριότητες με αφετηρία ένα πάρκο της περιοχής τους. Για παράδειγμα, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χαλανδρίου διοργάνωσε μάθημα γιόγκα σε πάρκο της περιοχής, ενώ η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κερατσινίου-Δραπετσώνας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηλιούπολης συντόνισαν δενδροφύτευση.

Στο δεύτερο σκέλος οι περίπου 400 πολίτες χωρίστηκαν σε ομάδες και κλήθηκαν να ανακαλύψουν ξανά το πράσινο της περιοχής τους, να περιηγηθούν σε χώρους πρασίνου και να καταγράψουν τα προβλήματα που οι χώροι αντιμετωπίζουν και τις παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν. Συνολικά καταγράφηκαν 50 από τους πιο δημοφιλείς και επισκέψιμους χώρους πρασίνου στην Ηλιούπολη, το Κερατσίνι, το Χαϊδάρι και το Χαλάνδρι.

Αυξάνεται στο 100% το όριο των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων

Αυξάνονται οι υποψήφιοι των συνδυασμών! Ενώ είχαν κλείσει τα ψηφοδέλτια στους μεγάλους συνδυασμούς και οι Δημοτικές Κινήσεις προετοίμαζαν τον τρόπο της παρουσίασης τους, με τροπολογία που συμπεριλήφθηκε στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, δίδεται η δυνατότητα στους συνδυασμού να αυξήσουν έως και 100% τον αριθμό των υποψηφίων δημοτικών τους συμβούλων. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε κατά άρθρο χθες από τη Βουλή. (εδώ)

Δηλαδή κάθε τετράγωνο και υποψήφιος, κάθε πολυκατοικία και συγγενής υποψηφίου. Ένας μικρός στρατός υποψηφίων 120 περίπου! Από αύριο τα επιτελεία ξαναπιάνουν δουλειά για να βρουν τους 20 ακόμη υποψηφίους!
Το μέτρο που ίσχυε μέχρι τώρα, είχε ως βάση τον συνολικό αριθμό των μελών του δημοτικού συμβουλίου προσαυξημένο κατά 50%.  
Με τη νέα ρύθμιση ο αριθμός μπορεί να αυξηθεί κατά 100%. (άρθρο 24 παρ. 4). 

Δηλαδή αν σε ένα δήμο εκλέγονται 41 δημοτικοί σύμβουλοι, ένα συνδυασμός μπορεί να συμπεριλάβει μέχρι και 82 υποψήφιους για το δημοτικό συμβούλιο. Περισσότεροι υποψήφιοι, περισσότερα παράβολα, πολυκερματισμός του εκλογικού σώματος, και μοίρασμα της "πίτας" σε μικρότερα κομμάτια για τους υποψηφίους!
Για τα κοινοτικά συμβούλια ο αριθμός των υποψηφίων δεν αλλάζει, είναι ίσος με τον αριθμό των μελών του κοινοτικού συμβουλίου αυξημένο κατά έναν.

Πρώτη προβολή ντοκυμαντέρ

Στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη στην Αμφιάλη, την Πέμπτη 10/4/14 στις 19.30, η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου Δραπετσώνας διοργανώνει την πρώτη προβολή της νέας παραγωγής των δημιουργών του Debtocracy και του Catastroika με τίτλο ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. 

Το ντοκυμαντέρ αυτό μας ταξιδεύει από την Ιταλία του Μουσολίνι στην Ελλάδα της κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας και από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ στο σήμερα. Αναδεικνύει πως, παντού και πάντα, το πραγματικό πρόσωπο του Φασισμού, όσο και αν διακυρήσσει την αντισυστημικότητά του, είναι άρρηκτα δεμένο με τα πιο ισχυρά κέντρα εξουσίας, με όλους αυτούς που ο εργαζόμενος κόσμος πρέπει να έχει διαρκώς στο στόχαστρό του.

ΣΤΙΣ 18.30 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
ΣΤΙΣ 19.30  ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ, ΕΜΜ. ΜΠΕΝΑΚΗ 70 ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΑΛΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ.

http://ergatikilesxi-kd.blogspot.gr/2014/04/debtocracy-catastroika.html

Ποιο είναι το μέλλον της μάθησης;

«Φτιάξτε ένα Σχολείο στο Σύννεφο»: το βραβείο TED 2013 κέρδισε η συγκινητική ομιλία και το εμπνευσμένο πρότζεκτ του Σουγκάτα Μίτρα που σε κάνει να ελπίζεις για το αύριο.

Όλα ξεκίνησαν από το κοινωνικό πείραμα «Η Τρύπα στον Τοίχο». Μια μέρα, πίσω στην πατρίδα του την Ινδία, τοποθέτησε σε μια μεσοτοιχεία -που χώριζε τα γραφεία της εταιρείας του με τη γύρω φτωχογειτονιά του Νέου Δελχί- ένα κομπιούτερ. Ένας υπολογιστής στην αγγλική γλώσσα και τίποτα άλλο.

Ο Μίτρα είναι εκπαιδευτικός ερευνητής. Συνέχισε με επιμονή το πείραμα σε απομακρυσμένα χωριά της Ινδίας. Έτσι, υπολογιστές ξεφύτρωναν στις πιο απομακρυσμένες γειτονιές κι έμεναν εκεί επί μήνες, κάτω από μια κάμερα που κατέγραφε τα αποτελέσματα. Μικρά παιδιά του δημοτικού χωρίς γνώση αγγλικών ανακάλυπταν μέσα σε χρόνο dt πώς να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή και να σερφάρουν. Κι όχι μόνο αυτό. Τα παιδιά δίδασκαν το ένα το άλλο. Χωρίς να έχουν καμία επίβλεψη από εκπαιδευτικούς, κατάφεραν ακόμα και να διαβάζουν έρευνες για το dna (θεματολογία δέκα χρόνια μπροστά από τις γνώσεις και την ηλικία τους), εντελώς μόνα τους... πηγή