Διαβάσαμε πολλές απόψεις, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Σε όλα τα κείμενα κυριαρχεί η αγωνία για τη σωστή απόφαση σε σχέση με το μέλλον της ΔΕΗ στην περιοχή μας και την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
- Μάνος Γλαμπεδάκης "Blog Δραπετσώνα-Κερατσίνι" Συμβολή στη συζήτηση για την ΔΕΗ (2)
- Μαρία Καραφέρη Συμβολή στη συζήτηση για την ΔΕΗ
- Γ. Τσιρίδης: Για τη ΔΕΗ...
- Χρ. Μυργιαλή :Νέο Μνημόνιο «Συνεργασίας» του Δήμου μας με τη ΔΕΗ.
- Ανακοίνωση Δημ . Κίνησης "Αναγέννηση": ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΜΕ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΔΕΗ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
- Δραπετσίνι: Γιατί πρέπει να πούμε όχι στην πρόταση της ΔΕΗ.
- «Δράκος» με ημερομηνία λήξης...έλεγαν κάποτε!
- Εργοστάσιο ΔΕΗ: Μια πονεμένη ιστορία ή «πού ήσουν νιότη που 'λεγες πως θα γινόμουν άλλος;»
- Γ. Τσιρίδης: ΔΕΗ και ΑΝΑΠΛΑΣΗ
28-12-11. Oι περισσότερες απόψεις που εντοπίσαμε μέχρι στιγμής, προέρχονται από το χώρο της αντιπολίτευσης, οι οποίες εκτός από επί μέρους διαφορές, συμφωνούν λίγο πολύ, ότι η ΔΕΗ δεν είναι ο πιο αξιόπιστος συνομιλητής, ότι πρέπει άμεσα να υλοποιήσει αυτά για τα οποία είχε δεσμευτεί με το πρωτόκολλο του 96, ότι δεν τίθεται θέμα διαπραγμάτευσης γι' αυτά και ότι εάν υπάρξει συζήτηση, μπορεί να γίνει με ένα και μόνο χαρτί στο τραπέζι "τηλεθέρμανση για όλους, άμεσο οικονομικό και περιβαλλοντικό όφελος για τους κατοίκους και ημερομηνία λήξης λειτουργίας!", όλα αυτά με όρους και προϋποθέσεις και επιπλέον να δεθούν με ισχυρό συμβόλαιο!
Μέχρι στιγμής δε διαβάσαμε θέσεις μελών της άλλης πλευράς που βρίσκονται στη Διοίκηση του Δήμου! Ούτε της σιωπηλής πλειοψηφίας, ούτε καν των νεώτερων δημοτικών συμβούλων με την ακτιβιστική διάθεση ...τους περιμένουμε!
Η ΔΕΗ δεν είναι ένα θέμα που ήρθε και πάει, είναι θέμα το οποίο ακολουθήσει τις επόμενες γενιές κατοίκων της περιοχής και κάποιοι θα πάρουν την ευθύνη των αποφάσεων! Πρέπει να γνωρίζουμε τις θέσεις τους και τα επιχειρήματα! Υπάρχει κάποια άλλη άποψη ή όλοι συμφωνούν με τη μία και μοναδική θέση της "ανοικτής διαπραγμάτευσης";
Ακούσαμε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ότι γενικώς οι άνθρωποι της διοίκησης επιθυμούν εξουσιοδότηση για να διαπραγματευτούν, γενικώς και αορίστως!
Ποιο είναι όμως το πλαίσιο, ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές, ισχύουν αυτά που έλεγαν προεκλογικά;
Εκ βαθέων: Δεν είμαστε αιθεροβάμονες, γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε σε άλλη εποχή και τα όχι πρέπει να είναι πολύ μελετημένα και τεκμηριωμένα, γιατί και τα κριτήρια του κόσμου είναι πια διαφορετικά. Πριν από ένα χρόνο το θέμα περιβάλλον είχε άλλη θέση στις επιλογές των ανθρώπων, σήμερα το θέμα οικονομική ανάσα είναι πρώτη προτεραιότητα.
Όλοι μας έχουμε διλήμματα, η θέση που λέει "όροι και προϋποθέσεις", χειροπιαστό κέρδος για τους κατοίκους και το περιβάλλον (τηλεθέρμανση) μοιάζει ρεαλιστική και αποδεκτή από ένα κομμάτι του εαυτού μας, το οποίο υπολογίζει τα ευρώ και έχει χάσει το τσαμπουκά και την ορμή της νιότης, το άλλο κομμάτι το οποίο θεωρεί ότι αυτή η περιοχή είναι ήδη πολύ επιβαρυμένη και ρημαγμένη, αντιστέκεται και απορεί!
Τελικά λέμε όχι, μένοντας πιστοί σε αυτούς που οραματίστηκαν μια Χαραυγή χωρίς εργοστάσιο, αναλαμβάνοντας τις συνέπειες μιας τέτοιας θέσης, αλλά υπάρχουν και όλα τα άλλα, η παρουσία στην κοινωνία, η δράση, οι δυσκολίες των ανθρώπων της γειτονιάς, οι παλιοί αγώνες και κυρίως κάποιοι "αμετανόητοι φίλοι, αγύριστα κεφάλια"! Και όλα αυτά είναι ακόμα πιο δύσκολα εάν λειτουργείς και ως μέλος μια συλλογικότητας. Τέλος πάντων αύριο είναι μια άλλη μέρα...
Εκ βαθέων: Δεν είμαστε αιθεροβάμονες, γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε σε άλλη εποχή και τα όχι πρέπει να είναι πολύ μελετημένα και τεκμηριωμένα, γιατί και τα κριτήρια του κόσμου είναι πια διαφορετικά. Πριν από ένα χρόνο το θέμα περιβάλλον είχε άλλη θέση στις επιλογές των ανθρώπων, σήμερα το θέμα οικονομική ανάσα είναι πρώτη προτεραιότητα.
Όλοι μας έχουμε διλήμματα, η θέση που λέει "όροι και προϋποθέσεις", χειροπιαστό κέρδος για τους κατοίκους και το περιβάλλον (τηλεθέρμανση) μοιάζει ρεαλιστική και αποδεκτή από ένα κομμάτι του εαυτού μας, το οποίο υπολογίζει τα ευρώ και έχει χάσει το τσαμπουκά και την ορμή της νιότης, το άλλο κομμάτι το οποίο θεωρεί ότι αυτή η περιοχή είναι ήδη πολύ επιβαρυμένη και ρημαγμένη, αντιστέκεται και απορεί!
Τελικά λέμε όχι, μένοντας πιστοί σε αυτούς που οραματίστηκαν μια Χαραυγή χωρίς εργοστάσιο, αναλαμβάνοντας τις συνέπειες μιας τέτοιας θέσης, αλλά υπάρχουν και όλα τα άλλα, η παρουσία στην κοινωνία, η δράση, οι δυσκολίες των ανθρώπων της γειτονιάς, οι παλιοί αγώνες και κυρίως κάποιοι "αμετανόητοι φίλοι, αγύριστα κεφάλια"! Και όλα αυτά είναι ακόμα πιο δύσκολα εάν λειτουργείς και ως μέλος μια συλλογικότητας. Τέλος πάντων αύριο είναι μια άλλη μέρα...