...
Τη χρονιά που πέρασε έγιναν πολλά και στη μικρή μας πόλη! Το "Δραπετσίνι" ως Blog με ευαισθησία στα τοπικά θέματα, τη χρονιά που πέρασε, ασχολήθηκε επί μακρόν με τις μικρές τοπικές ιστορίες και με αυτούς που τις διαμορφώνουν.
Ανάμεσα στα άλλα λοιπόν, ως ιστολόγιο που σέβεται τον εαυτό του, είχε κριτική στάση στις πολιτικές της Δημοτικής Αρχής και σχολίασε τις επιλογές της, πολλές φορές με επιτυχία, άλλες πάλι βιαστικά και άστοχα. Ποτέ όμως κακοπροαίρετα και με διάθεση ανθρωποφαγίας, αλλά με διάθεση να επισημάνει, να προτείνει και να βοηθήσει σε μια άλλη κατεύθυνση!
Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας περιμέναμε πολλά από αυτή τη Δημοτική αρχή και μάλιστα από την πρώτη μέρα. Αυτό είχαμε διαβάσει σε όλους τους τόνους στα προεκλογικά έντυπα, που δεν ήταν και λίγα, αυτό μας διαβεβαίωναν οι "πύρινες προεκλογικές ομιλίες" των στελεχών της. Είχαμε πειστεί ότι πρόκειται για μια διαφορετική περίπτωση δημοτικής κίνησης και θεωρήσαμε ότι μια κίνηση που 4 χρόνια προετοιμαζόταν να αναλάβει ήταν έτοιμη και είχε λύσεις.
Οι απογοητεύσεις ήταν πολλές!
Αντί έτοιμων λύσεων που θα έπρεπε να εφαρμόζονται άμεσα, γίναμε μάρτυρες πρωτόγνωρων ερασιτεχνισμών και απλοϊκών πειραματισμών.
Αντί για νοικοκύρεμα υπηρεσιών και οικονομικών μεγεθών με σταδιακή εξυγίανση των οικονομικών, με δεδομένο και το δυσβάστακτο οικονομικό άνοιγμα που υπήρχε, ψηφίστηκαν αποφάσεις "χαλαρής" οικονομικής πολιτικής, είδαμε καθυστερήσεις, αναπαλαιωμένες τακτικές, εύκολες πολιτικές για ένα δήμο με χρέη.
Αντί για ολοκληρωμένη κοινωνική πολιτική, είδαμε αποσπασματικά μέτρα, με ψήφιση έκτακτων ενισχύσεων, με βραχιολάκια για το παγοδρόμιο, με τις επιταγές αγάπης τελευταία!
Αντί για έργο βελτίωσης της καθημερινότητας ακούσαμε για σχολεία χωρίς χρήματα, παιδικούς σταθμούς με προβλήματα, εργαζόμενους απλήρωτους, υπηρεσίες δυσκίνητες.
Αντί για μια καθαρή πόλη (τελευταία έχει βελτιωθεί η καθαριότητα) εισπράξαμε την πολιτική της ταμπέλας με μηνύματα πάνω στους κάδους.
Αντί για πρωτοβουλίες αναβάθμισης της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος είδαμε εγκαταστάσεις και παιδικές χαρές εγκαταλειμμένες, ποδηλατάδα στους δρόμους και καλοφτιαγμένες παρουσιάσεις συναντήσεων στις λαϊκές συνελεύσεις.
Αντί για οργανωτική ανασυγκρότηση του Δήμου και την ομαλή ένταξη των δύο πόλεων και όλων των γειτονιών στη σκέπη του νέου Δήμου, βιώσαμε την επιλεκτική εγκατάλειψη περιοχών και τη μεταφορά κάθε δράσης στην πόλη που χωρίζεται από το φυσικό όριο της λεωφόρου Δημοκρατίας και άνω.
Αντί για ανάληψη πρωτοβουλιών στον πυρήνα της τοπικής οικονομίας και αξιοποίηση εγκαταστάσεων (ΝΑΦΘΑ) και με το βοήθεια του ΕΣΠΑ, μάθαμε για προτάσεις λειτουργίας πολυκαταστημάτων και προτάσεις για πολιτιστικό, ρεμπέτικο στέκι-μουσείο (κάτι τέτοιο) στα όρια του δήμου με τον Πειραιά (Αγ. Διονύσιος).
Αντί για μικρά, απλά, ουσιαστικά βήματα, είδαμε εντυπωσιακά πολύχρωμα έντυπα, λαμπερές εκδηλώσεις (κυρίως το πρώτο 8μηνο), κινήσεις εντυπωσιασμού (αλήθεια τι έγινε η ιστορία με τις καταλήψεις για το χαράτσι;), εξαγγελίες για ποδηλατοδρόμους, για διεκδίκηση πίστας φόρμουλα1, για κέντρο υγείας, για ελαφρύ μετρό, για υπογειοποίηση της Λ. Λαμπράκη κ.λπ.
Αντί για εφαρμογή του προεκλογικού προγράμματος, είχαμε αλλαγή στάσης σε κορυφαία θέματα (μεγάλα καταστήματα, όχι ξεκάθαρη θέση για νέο εργοστάσιο της ΔΕΗ, ανάπλαση, σκουπιδοεργοστάσιο…)
Αντί για...
Βέβαια πάντα υπάρχουν οι δικαιολογίες: ο Καλλικράτης ήταν και είναι ένα πρόβλημα, οι οικονομικές δυσκολίες της χώρας οι οποίες είχαν άμεσες συνέπειες την τοπική αυτοδιοίκηση δεδομένες, η απειρία πολλών στελεχών σε θέσεις διοίκησης ήταν εμφανής, επιπλέον υπήρχε υπερβολική αισιοδοξία και ένας απίστευτος εγωκεντρισμός μετά τη μεγάλη νίκη και όλοι πίστευαν ότι το μαγικό ραβδάκι που έδωσε τη νίκη θα συνεχίσει και την επόμενη μέρα να βοηθάει στη διοίκηση ενός μεγάλου Δήμου. Σε κάθε περίπτωση όμως υπήρξε «άγνοια κινδύνου» και επικέντρωση πρωτίστως στην επικοινωνία και δευτερευόντως στην ουσία, και εκεί κυρίως χάθηκε η μπάλα!
Τώρα πια τα πράγματα για το Δήμο είναι πολύ πιο δύσκολα. Ο μοναδικός δήμος της ευρύτερης περιοχής Πειραιά που δεν είχε μπει στο κόκκινο αυτοδιοικητικό μνημόνιο, δυσκολεύεται! Τα χρήματα που έρχονται από την πολιτεία είναι λιγότερα, τα ανοίγματα (κυρίως παλιά χρέη) μεγάλα, οι εργαζόμενοι δικαίως θέλουν τα δεδουλευμένα, οι εισφορές στα ταμεία κάθε μέρα μεγαλώνουν, οι υποχρεώσεις τρέχουν (έκθεση της υπεύθυνης των οικονομικών), το μέλλον κυριολεκτικά είναι αβέβαιο!
Ευχόμαστε η ξεκούραση των διακοπών και ο αναγκαίος προσωπικός απολογισμός των ημερών να χτύπησε καμπανάκια και να έδωσε στους δημοτικούς άρχοντες τις δυνάμεις και τα εφόδια για ένα καινούργιο ξεκίνημα…
