Πάμπλο Πικάσο (Γυναικείο Κεφάλι, 1939)
Το 1939 ζωγράφισε τον πίνακα που κλάπηκε τα ξημερώματα από την Εθνική Πινακοθήκη: το Γυναικείο κεφάλι. Ήταν ένα θέμα φετίχ για τον Πικάσο. Λάτρευε άλλωστε τις γυναίκες. Και πέρασαν πολλές από τη ζωή του.
Ήταν ένα έργο αφιερωμένο σε μια από τις πιο έντονες γυναίκες που γνώρισε: τη Ντόρα Μααρ. Μια Γαλλίδα φωτογράφο, από πατέρα Κροάτη, Γαλλίδα μητέρα, που μεγάλωσε στην Αργεντινή.
Γνωρίστηκαν τον Ιανουάριο του 1936 στο (ιστορικό πια) καφέ Deux Margots στην Saint-Germain-des-Prés του Παρισιού. Τις... συστάσεις έκανε ο Πολ Ελιάρ, διάσημος ποιητής.
Τον γοήτευσε η ομορφιά της και η τέλεια γνώση των ισπανικών της. Η σχέση τους κράτησε εννέα χρόνια. Σε αυτό το διάστημα της χάρισε δεκάδες πορτρέτα όπως αυτό που βρισκόταν στην Εθνικής Πινακοθήκη.
Το συγκεκριμένο έργο αποφάσισε να το δωρίσει ο ίδιος στην Ελλάδα, σαν τιμητική προσφορά για τη γενναία αντίσταση του κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.
Η Μααρ έγινε παγκοσμίως γνωστή γιατί αποτύπωσε με το φωτογραφικό της φακό όλη τη φάση της δημιουργίας της Γκερνίκα, ένα από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά έργα του Πικάσο, που απεικονίζει τον βομβαρδισμό και τη σφαγή της ομώνυμης ισπανικής πόλης από τις Ναζιστικές δυνάμεις. Αρνήθηκε να εκθέσει το δημιούργημά του στην Ισπανία έως ότου να «πέσει» τη δικτατορία του Φράνκο. Η Γκερνίκα επέστρεψε τελικά στη γενέθλια γη του Πικάσο το 1981 newsit