Τα δημόσια καλλιτεχνικά σχολεία ιδρύθηκαν το 2003 και εκτός από τα μαθήματα γενικής παιδείας περιλαμβάνουν τρεις κατευθύνσεις: εικαστικών, θεάτρου-κινηματογράφου και χορού.
Στη μία αίθουσα παιδιά χορεύουν μπαλέτο. Στη διπλανή ετοιμάζουν το σενάριο κάποιας ταινίας και στην άλλη κατασκευάζουν κοστούμια από ανακυκλώσιμα υλικά. Οι χαρούμενες φωνές, τα γέλια, τα ακροβατικά, η δημιουργικότητα και το ταλέντο πλημμυρίζουν αυτά τα σχολεία.
Στη μία αίθουσα παιδιά χορεύουν μπαλέτο. Στη διπλανή ετοιμάζουν το σενάριο κάποιας ταινίας και στην άλλη κατασκευάζουν κοστούμια από ανακυκλώσιμα υλικά. Οι χαρούμενες φωνές, τα γέλια, τα ακροβατικά, η δημιουργικότητα και το ταλέντο πλημμυρίζουν αυτά τα σχολεία.
Το πιο εντυπωσιακό όμως; Πρόκειται για σχολεία δημόσια, τα καλλιτεχνικά σχολεία της χώρας, πέντε στον αριθμό. Σκοπός τους είναι να υποστηρίξουν το ενδιαφέρον των μαθητών για τις καλές τέχνες και να καλλιεργήσουν περαιτέρω τις δεξιότητές τους.
Η εισαγωγή των μαθητών γίνεται στην Α΄ τάξη γυμνασίου κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων (περίπου 25 παιδιά ανά ειδικότητα στο κάθε σχολείο).
Τα σχολεία αυτά δέχονται μαθητές από πολλούς δήμους και η μετακίνησή τους γίνεται με ειδικά λεωφορεία. Επιπλέον η σίτιση είναι υποχρεωτική λόγω του διευρυμένου ωραρίου.
Ευτυχές είναι το γεγονός ότι, παρά την οικονομική δυσχέρεια, τη φετινή χρονιά δημιουργήθηκαν δύο επιπλέον καλλιτεχνικά σχολεία στην Αθήνα και έτσι μπορούν πιο εύκολα να έχουν πρόσβαση σε αυτά μαθητές από ευρύτερες περιοχές της Αθήνας. Μιλήσαμε με τις διευθύντριές τους, οι οποίες παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη λειτουργία των σχολείων εργάζονται με πάθος και αγάπη σε ένα περιβάλλον που σφύζει από τέχνη.
«Βγαίνουμε στα γύρω σχολεία να μαζέψουμε ό,τι μας λείπει, προσπαθούμε με χορηγίες αλλά κι αυτό είναι πολύ γραφειοκρατικό και πολύπλοκο»
Πάτη Σταθοπούλου, διευθύντρια
Τα παιδιά του συγκεκριμένου σχολείου έχουν την τύχη να φοιτούν σε ένα από τα πιο καλαίσθητα της χώρας, που ξεκίνησε τη λειτουργία του μόλις φέτος, μόνο με γυμνασιακές τάξεις.
Πάτη Σταθοπούλου, διευθύντρια
Τα παιδιά του συγκεκριμένου σχολείου έχουν την τύχη να φοιτούν σε ένα από τα πιο καλαίσθητα της χώρας, που ξεκίνησε τη λειτουργία του μόλις φέτος, μόνο με γυμνασιακές τάξεις.
Πρόκειται για τα πρώην Λουτρά Παλαντζιάν, που κατασκευάστηκαν από τον Αρμένιο ιδιοκτήτη τους τη δεκαετία του ’30 και λειτούργησαν έως το 1972.
Το 1986 ο Δήμος Κερατσινίου τα απαλλοτρίωσε με σκοπό την ανέγερση σχολείου, ενώ το κτίσμα κηρύχθηκε διατηρητέο από το υπουργείο Πολιτισμού. «Οι γείτονες το θυμούνται, οι παππούδες των μαθητών μας έρχονταν στο χαμάμ» μας λέει η διευθύντρια Πάτη Σταθοπούλου.
Ο ενθουσιασμός των γονιών είναι έκδηλος: «Oσοι ήρθαν να εγγράψουν τα παιδιά τους μας λένε πόσο χαίρονται που επιτέλους –μέσα στην εποχή της κρίσης– δημιουργούνται τέτοια σχολεία και τους ανοίγουν την καρδιά». Και η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά που φοιτούν είναι πολύ χαρούμενα. Πέτυχα κάποια από αυτά σε διάδρομο του σχολείου να συναγωνίζονται με την καθηγήτριά τους σε… ακροβατικά! «Τα παιδιά μας αισθάνονται πιο καλά, πιο ασφαλή. Νιώθουν ότι καλύπτονται συναισθηματικά από τους δασκάλους και τους καλλιτέχνες μας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι όλοι, έχουμε πολύ όμορφη ατμόσφαιρα» λέει η διευθύντρια.
Οσον αφορά τα λειτουργικά θέματα, το σχολείο είναι χτισμένο μέσω ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα), που σημαίνει ότι για 25 χρόνια το δημόσιο οφείλει να καταβάλλει ενοίκιο στην εταιρεία που ανέλαβε την ανέγερσή του, μέχρι να επέλθει στη δικαιοδοσία του.
«Το καλό με αυτήν τη σύμπραξη είναι ότι τα τεχνικά θέματα παρακολουθούνται από την εταιρεία και λύνονται άμεσα. Λειτουργούν όλα στην εντέλεια: η καθαριότητα, το ίντερνετ, η ασφάλεια του σχολείου» μας εξηγεί.
Ωστόσο τα προβλήματα δεν εκλείπουν ούτε εδώ: «Δεν υπάρχουν χρήματα για τον σχολικό εξοπλισμό. Ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων προσπαθεί κάθε τόσο να μας στείλει υλικά μέσω διαγωνισμών, αλλά επειδή είναι μικρό το όφελος για τους ενδιαφερομένους, κηρύσσονται άγονοι. Βγαίνουμε στα γύρω σχολεία να μαζέψουμε ό,τι μας λείπει, προσπαθούμε με χορηγίες αλλά κι αυτό είναι πολύ γραφειοκρατικό και πολύπλοκο».
Ωστόσο αυτό που λείπει στο συγκεκριμένο σχολείο είναι το ανθρώπινο δυναμικό: «Ζητώ επίμονα έναν επιστάτη. Εχουμε πολλά θέματα που τρέχουν και μόνο έναν διευθυντή».
Συνέχεια Documento
