Τα δημόσια καλλιτεχνικά σχολεία ιδρύθηκαν το 2003 και εκτός από τα μαθήματα γενικής παιδείας περιλαμβάνουν τρεις κατευθύνσεις: εικαστικών, θεάτρου-κινηματογράφου και χορού.
Στη μία αίθουσα παιδιά χορεύουν μπαλέτο. Στη διπλανή ετοιμάζουν το σενάριο κάποιας ταινίας και στην άλλη κατασκευάζουν κοστούμια από ανακυκλώσιμα υλικά. Οι χαρούμενες φωνές, τα γέλια, τα ακροβατικά, η δημιουργικότητα και το ταλέντο πλημμυρίζουν αυτά τα σχολεία.
Στη μία αίθουσα παιδιά χορεύουν μπαλέτο. Στη διπλανή ετοιμάζουν το σενάριο κάποιας ταινίας και στην άλλη κατασκευάζουν κοστούμια από ανακυκλώσιμα υλικά. Οι χαρούμενες φωνές, τα γέλια, τα ακροβατικά, η δημιουργικότητα και το ταλέντο πλημμυρίζουν αυτά τα σχολεία.
Το πιο εντυπωσιακό όμως; Πρόκειται για σχολεία δημόσια, τα καλλιτεχνικά σχολεία της χώρας, πέντε στον αριθμό. Σκοπός τους είναι να υποστηρίξουν το ενδιαφέρον των μαθητών για τις καλές τέχνες και να καλλιεργήσουν περαιτέρω τις δεξιότητές τους.
Η εισαγωγή των μαθητών γίνεται στην Α΄ τάξη γυμνασίου κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων (περίπου 25 παιδιά ανά ειδικότητα στο κάθε σχολείο).
Τα σχολεία αυτά δέχονται μαθητές από πολλούς δήμους και η μετακίνησή τους γίνεται με ειδικά λεωφορεία. Επιπλέον η σίτιση είναι υποχρεωτική λόγω του διευρυμένου ωραρίου.
Ευτυχές είναι το γεγονός ότι, παρά την οικονομική δυσχέρεια, τη φετινή χρονιά δημιουργήθηκαν δύο επιπλέον καλλιτεχνικά σχολεία στην Αθήνα και έτσι μπορούν πιο εύκολα να έχουν πρόσβαση σε αυτά μαθητές από ευρύτερες περιοχές της Αθήνας. Μιλήσαμε με τις διευθύντριές τους, οι οποίες παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη λειτουργία των σχολείων εργάζονται με πάθος και αγάπη σε ένα περιβάλλον που σφύζει από τέχνη.
«Βγαίνουμε στα γύρω σχολεία να μαζέψουμε ό,τι μας λείπει, προσπαθούμε με χορηγίες αλλά κι αυτό είναι πολύ γραφειοκρατικό και πολύπλοκο»
Πάτη Σταθοπούλου, διευθύντρια
Πάτη Σταθοπούλου, διευθύντρια
