3,5 χρόνια φαγούρα…

Ούτε και ο πιο ευφάνταστος εγκέφαλος μπορούσε να προβλέψει την απίστευτη κατάρρευση του οικοδομήματος που είχε παρουσιαστεί ως γροθιά στο τοπικό πολιτικό κατεστημένο, ως η λύση στα αδιέξοδα του Δήμου, ως η καθαρή, εναλλακτική πρόταση απέναντι στα συσσωρευμένα προβλήματα μιας από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές του Λεκανοπεδίου Αττικής.

Η ευκολία των λόγων και η δυσκολία πράξεων ήταν χαρακτηριστικό όσων ενεπλάκησαν στη διοίκηση τα τελευταία χρόνια.

Σήμερα, όλοι βιάζονται να φύγουν μακριά από τη διοίκηση, αφού κατάλαβαν, έστω και καθυστερημένα, ότι το όμορφο περιτύλιγμα δεν φτάνει για να κάνεις πολιτική και να διοικείς ένα Δήμο! Άλλοι βαφτίζονται όψιμα αντιμνημονιακοί, άλλοι επισημαίνουν τις άνω τελείες που έβαλαν στη διάρκεια αυτής της καταστροφικής πορείας, άλλοι έφυγαν γρήγορα(;) και «παλεύουν» από άλλα μετερίζια, και άλλοι θέλουν να ξεχάσουν. 

Δυστυχώς τα ποσοστά σοβιετικού τύπου, όπως άρεσε στα στελέχη της διοίκησης να λένε μεταξύ τους σχολιάζοντας τα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών, δεν τους βοήθησαν να χαράξουν σταθερή πορεία. Γρήγορα αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε ρεαλιστικό σχέδιο, κανένα σχέδιο, για τη διαχείριση των αυξημένων προβλημάτων της περιοχής. 

Σήμερα, 3,5 χρόνια από τις τελευταίες εκλογές και 2 μήνες πριν τις επόμενες, με νέο «ισχυρό» περιτύλιγμα και με νέα πιο «ανατρεπτικά» συνθήματα, οι ίδιοι άνθρωποι, επανέρχονται.  
Ζητούν ψήφο για να μας σώσουν, κάποιοι σε αντίπαλα ψηφοδέλτια, εφαρμόζοντας πιστά την πατέντα "άλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς"! Το χειρότερο, δεν ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν προγράμμα, αλλά ασχολούνται συστηματικά με τους άλλους με προφανή στόχο να κρύψουν τις ευθύνες και την έλλειψη φρέσκων ιδεών…

Ξεχνούν βέβαια ποιος είχε το καρπούζι και το μαχαίρι τα τελευταία χρόνια!