Eθελοντισμός είναι η ηθελημένη παροχή υπηρεσιών για κάποιο κοινωφελή σκοπό. Είναι η μη αμειβόμενη και δίχως επαγγελματική εξέλιξη δραστηριοποίηση των πολιτών που αποβλέπει στην ευημερία του συνανθρώπου, της κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα. Δεν περιορίζεται μόνο στην παροχή ανιδιοτελούς κοινωνικού έργου, αλλά περισσότερο αφορά μια στάση ζωής με ιδιαίτερες αξίες, όπως η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη και η κοινωνική συμμετοχή.
Από το σημείο αυτό της στάσης ζωής, έως το σημείο νέοι άνθρωποι σε μόνιμη βάση να συνωστίζονται σε υπηρεσίες ή σε δήμους και να καταγράφονται ως εθελοντές υπάρχει τεράστια απόσταση και μάλιστα επικίνδυνα τεράστια απόσταση. Τέτοιου είδους «χρήσεις» του εθελοντισμού έχουν καταδικαστεί, καθώς πρόκειται για εκμετάλλευση και αντιμετώπιση των εθελοντών ως «δωρεάν εργατικά χέρια».
Βεβαίως και είναι σημαντικό που υπάρχουν συμπολίτες μας και έχουν τη διάθεση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά για κάποιο σκοπό σε κάποιο φορέα. Αν ο φορέας αυτός είναι μία οργανωμένη δημόσια υπηρεσία ή μια υπηρεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης, με εργαζομένους, με διοικητική δομή, με σωματείο εργαζομένων και παράλληλα οι εθελοντές απασχολούνται σε συγκεκριμένο πόστο, με ωράριο και καθημερινές συγκεκριμένες δραστηριότητες, υπάρχει θέμα!
Βεβαίως και είναι σημαντικό που υπάρχουν συμπολίτες μας και έχουν τη διάθεση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά για κάποιο σκοπό σε κάποιο φορέα. Αν ο φορέας αυτός είναι μία οργανωμένη δημόσια υπηρεσία ή μια υπηρεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης, με εργαζομένους, με διοικητική δομή, με σωματείο εργαζομένων και παράλληλα οι εθελοντές απασχολούνται σε συγκεκριμένο πόστο, με ωράριο και καθημερινές συγκεκριμένες δραστηριότητες, υπάρχει θέμα!
Ουσιαστικά πρόκειται για «μαύρη εργασία», χωρίς αμοιβές, με ελαστικό ωράριο, υπερεργασία πολλές φορές, χωρίς ασφάλιση και ένσημα, χωρίς αργίες, με υπερωρίες και είναι παράνομη εργασία που διώκεται ποινικά.
Σίγουρα δεν είναι εθελοντισμός η γραμματειακή υποστήριξη ενός πολιτικού προσώπου στο γραφείο μιας δημόσιας υπηρεσίας ή η καθημερινή παρουσία σε θέσεις εργασίας που εξυπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ίσως είναι προσφορά χωρίς αμοιβή, δεν είναι εργασία και σίγουρα δεν είναι νόμιμη εργασία.
Οι εθελοντές που προσφέρουν σε μόνιμη βάση υπηρεσίες, με συνθήκες «σύγχρονου δουλεμπορίου», χωρίς να απολαμβάνουν των εργασιακών δικαιωμάτων που προβλέπονται για όλους και με την ελπίδα μιας μονιμότερης σχέσης εργασίας σίγουρα δεν ευθύνονται, έχουν όμως ευθύνες όλοι οι διοικητικοί και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι.
Τελικά είναι σίγουρο ότι οι ίδιοι οι εθελοντές-εργαζόμενοι, αργά ή γρήγορα θα στραφούν εναντίον του οργανισμού που τους χρησιμοποιεί σε μόνιμη βάση …και τότε οι συνέπειες θα είναι ιδιαίτερα επώδυνες για τους υπευθύνους.
