Δάσκαλοι, ας μιλήσω για δάσκαλους...
Ένας απ τους δασκάλους που είχα την τύχη να έχω. Κώστας Μπαλάσκας.
Στο 11ο Γυμνάσιο Θηλέων που συστεγαζόταν με το 2ο Θηλέων στο κτήριο του
Μαράσλειου. Λαικό σχολείο, οι αμπελοκηπιώτισσες πηγαίναμε εκεί, όχι οι
κολονακιώτισσες που πήγαιναν στο άλλο.
65 μαθήτριες στο τμήμα, μαύρη χούντα, το 1972-73. Β΄ Γυμνασίου. Ο καθηγητής μας στα Νέα Ελληνικά Κείμενα.
Επαιρνε αυτά τα άθλια κείμενα που είχαν διαλέξει οι χουνταίοι και τα
έκανε αριστουργήματα. Μας διάβαζε παράλληλα κείμενα, απαγορευμένα.Ήπιος, γλυκός δάσκαλος, δεν φώναξε ποτέ μέσα στην τάξη, τον λατρεύαμε όλα τα παιδιά, μας έπαιζε κιθάρα στις εκδρομές.
Μια μέρα ήρθε να τον αξιολογήσει ο Επιθεωρητής. Απροειδοποίητα,
επειδή ήταν αριστερός, τους δεξιούς τους ειδοποιούσαν απ την προηγούμενη
και μας "διδάσκανε" από πριν ποιος θα απαντήσει σε ποια ερώτηση και τί
θα πει "αυθόρμητα" ώστε να "αριστεύσει" στην αξιολόγηση ο καραδεξιός, ο
βολεμένος.