Αυτοδιαχειριζόμενα σχολεία – Μια διαφορετική προσέγγιση στην εκπαίδευση
Ζούμε σε ειδικές εποχές και γι αυτό παίρνουμε ειδικών απαιτήσεων αποφάσεις και πρωτοβουλίες, ειδικά όταν πρόκειται για τα παιδιά μας. Γι αυτό, τα αυτοδιαχειριζόμενα σχολεία στην Ελλάδα είναι λιγότερο μόδα και πολύ περισσότερο αποτέλεσμα μιας ανάγκης που προκύπτει από την οικονομική κρίση και τα παρεπόμενά της.
Στις προσχολικές ηλικίες, που η εκπαίδευση δεν είναι υποχρεωτική, οι γονείς αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερα προβλήματα στο να βρουν το σχολείο που θα προσφέρει στα παιδιά τους την καλύτερη δυνατή αγωγή, χωρίς να απαιτείται ένας ολόκληρος μισθός γι αυτό. Την ίδια ώρα, τα νέα δεδομένα έχουν επηρεάσει και την ποιότητα της εκπαίδευσης, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αναζήτηση άλλων σχημάτων, υψηλών προδιαγραφών με χαμηλότερο κόστος. Έτσι ήρθαν τα αυτοδιαχειριζόμενα σχολεία, με συνεταιριστική αφετηρία.
Οι συνεταιριστικές αυτές επιχειρήσεις δίνουν διέξοδο και στις παγίδες που στήνει το φορολογικό καθεστώς, με την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι τα μέλη τους απαγορεύεται να καρπώνονται μέρος των κερδών, εκτός και αν εργάζονται στην επιχείρηση. Από την άλλη, η συμμετοχή τους από μόνη της, δεν γεννά υποχρέωση ασφάλισης ούτε φορολογικές υποχρεώσεις.
Αυτοδιαχείριση με πολλά εμπόδια, στο Χαλάνδρι
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν οι γονείς να προσφέρουν στα παιδιά τους υψηλών προδιαγραφών εκπαίδευση με τη λογική της αυτοδιαχείρισης και εντός του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, είναι το συνεταιριστικό μοντέλο. Είναι κάτι που έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε σχολεία του Εξωτερικού, στηριγμένο σε ειδικές εκπαιδευτικές μεθόδους. Στην Ελλάδα, αφετηρία αυτών των προσπαθειών είναι η ανάγκη να βρεθεί χώρος και ικανό εκπαιδευτικό προσωπικό για τους γονείς που δεν μπορούν να ενταχθούν στις δημόσιες δομές, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις ιδιωτικών δομών ή, απλά, δεν θεωρούν ικανοποιητικό το επίπεδο της εκπαίδευσης που παρέχεται στις δομές αυτές.
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν οι γονείς να προσφέρουν στα παιδιά τους υψηλών προδιαγραφών εκπαίδευση με τη λογική της αυτοδιαχείρισης και εντός του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, είναι το συνεταιριστικό μοντέλο. Είναι κάτι που έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε σχολεία του Εξωτερικού, στηριγμένο σε ειδικές εκπαιδευτικές μεθόδους. Στην Ελλάδα, αφετηρία αυτών των προσπαθειών είναι η ανάγκη να βρεθεί χώρος και ικανό εκπαιδευτικό προσωπικό για τους γονείς που δεν μπορούν να ενταχθούν στις δημόσιες δομές, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις ιδιωτικών δομών ή, απλά, δεν θεωρούν ικανοποιητικό το επίπεδο της εκπαίδευσης που παρέχεται στις δομές αυτές.
