Λόγω επικαιρότητας, μιας και ψηφίζεται ο Κλεισθένης!
Μια πολύ καλή προσέγγιση, ίσως η καλύτερη, που διαβάσαμε για το θέμα της απλής αναλογικής.
Μια πολύ καλή προσέγγιση, ίσως η καλύτερη, που διαβάσαμε για το θέμα της απλής αναλογικής.
τίτλος: "Ο πολιορκητικός κριός της Απλής και Άδολης Αναλογικής, στις πύλες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης"
Η βασανισμένη (από τους άρχοντες της) τοπική αυτοδιοίκηση βρίσκεται μπροστά σε μια νέα «απειλή» και το όνομα αυτής Απλή Αναλογική.
Σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, η απαίτηση για συνεννόηση είναι αυτονόητη, δεν είναι δηλαδή απαίτηση. Γίνεται πιεστική απαίτηση όσο ο κόσμος απομακρύνεται από την αγγελική πλάση του και προσεγγίζει την σατανική του.
Αν θυμηθούμε δε και τις στατιστικές του συνταξιούχου πια επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης Λέανδρου Ρακιρτζή, όπου έδειχναν ότι ο πιο διεφθαρμένος θεσμός στην Ελλάδα είναι η τοπική αυτοδιοίκηση (όσο κι αν αυτό δεν αφορά σε όλους τους Δημάρχους), η απαίτηση για συνεννόηση μετατρέπεται σε προτροπή για συναλλαγή.
Στην σημερινή πραγματικότητα, το βασικό πρόβλημα των δήμων δεν είναι απλά η σχέση 3/5 που επιβάλλεται στην εκλογή συμβούλων υπέρ του νικητή. Έτσι κι αλλιώς, κανείς δήμαρχος δεν αξιοποιεί το σύνολο των πολλών συμβούλων της πλειοψηφίας, τους χρειάζεται μόνον στις ψηφοφορίες.
Η βασανισμένη (από τους άρχοντες της) τοπική αυτοδιοίκηση βρίσκεται μπροστά σε μια νέα «απειλή» και το όνομα αυτής Απλή Αναλογική.
Σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, η απαίτηση για συνεννόηση είναι αυτονόητη, δεν είναι δηλαδή απαίτηση. Γίνεται πιεστική απαίτηση όσο ο κόσμος απομακρύνεται από την αγγελική πλάση του και προσεγγίζει την σατανική του.
Αν θυμηθούμε δε και τις στατιστικές του συνταξιούχου πια επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης Λέανδρου Ρακιρτζή, όπου έδειχναν ότι ο πιο διεφθαρμένος θεσμός στην Ελλάδα είναι η τοπική αυτοδιοίκηση (όσο κι αν αυτό δεν αφορά σε όλους τους Δημάρχους), η απαίτηση για συνεννόηση μετατρέπεται σε προτροπή για συναλλαγή.
Στην σημερινή πραγματικότητα, το βασικό πρόβλημα των δήμων δεν είναι απλά η σχέση 3/5 που επιβάλλεται στην εκλογή συμβούλων υπέρ του νικητή. Έτσι κι αλλιώς, κανείς δήμαρχος δεν αξιοποιεί το σύνολο των πολλών συμβούλων της πλειοψηφίας, τους χρειάζεται μόνον στις ψηφοφορίες.
Έτσι κι αλλιώς
ομάδες και ομαδούλες εξουσίας δημιουργούνται περί την δημοτική αρχή και
σχεδόν ποτέ με αξιοκρατικά κριτήρια. Πάντα επικρατούν τα κριτήρια
φιλικής υπακοής στις επιθυμίες του δήμαρχου.
Η ικανότητα του δήμαρχου να
μοιράζει την πίτα εξουσίας σε λιγότερους ή περισσότερους φίλιους
συμβούλους παραμένει ανέγγιχτη από την «λογική» του περιορισμού της
μεταρρύθμισης στο εκλογικό σύστημα ή έστω της ανάδειξης της απλής
αναλογικής στην υπέρτατη προσφορά της Αριστεράς στον θεσμό της τοπικής
αυτοδιοίκησης.
Ο δήμαρχος είναι ο τοπικός άρχοντας με έμφαση στο συνθετικό «άρχοντας». Και παραμένει με τον νέο νόμο.
Ο δήμαρχος είναι ο τοπικός άρχοντας με έμφαση στο συνθετικό «άρχοντας». Και παραμένει με τον νέο νόμο.
Γίνεται αλλιώς;
Γίνεται αν καταγράψουμε τι ζητάμε από έναν δήμαρχο.
Στη διαχείριση της καθημερινότητας μας, από το μάζεμα των σκουπιδιών και τις μικρο επισκευές σε δημόσιους χώρους μέχρι την καλή λειτουργία των υπηρεσιών του δήμου και των δημόσιων υπηρεσιών που εξαρτιόνται από τον δήμο, ναι, θέλουμε έναν άρχοντα. Να μπορεί να αποφασίζει και να εκτελεί άμεσα, χωρίς γραφειοκρατικά κολλήματα που κάποιες φορές λαϊκίζοντας τα λέμε «δημοκρατικές διαδικασίες».
Σε θέματα που αναφέρονται στην φυσιογνωμία της περιοχής μας, δεν θέλουμε άρχοντα. Δεν θέλουμε κανέναν να υλοποιεί τα «οράματα» του, αν αυτά δεν είναι αποδεκτά από την πλειοψηφία και ακόμη και τότε, να μην δημιουργούν δυσάρεστες καταστάσεις σε μειοψηφίες.
Σήμερα, με το εκλογικό σύστημα 3/5 το ζήτημα είναι λυμένο. Ο δήμαρχος κάνει κυριολεκτικά ότι γουστάρει, η παράταξη του τον στηρίζει τουλάχιστον στα 3/5 του χρόνου θητείας του, αν το παρακάνει μετά τον 3ο χρόνο αρχίζουν δειλά-δειλά οι γκρίνιες.
Σε αυτό το δημαρχοκεντρικό καθεστώς για το οποίο πολλές φορές ακούμε φωνές διαμαρτυρίας, ο νέος νόμος περιοριζόμενος στην απλή αναλογική, εξυπηρετεί την μπαχαλοποίηση.
Για να έχει ωφέλιμο νόημα η αντιπροσώπευση των κατοίκων με απλή αναλογική (καμιά σχέση με συμμετοχική δημοκρατία και τέτοια, μη λαϊκίζουμε) πρέπει λοιπόν να διαχωριστεί το έργο της καθημερινότητας όπου εκεί πρέπει να ισχυροποιηθεί η ανεξαρτησία του δημάρχου από το δημοτικό συμβούλιο, από τις αποφάσεις που αφορούν στην φυσιογνωμία της περιοχής, όπου εκεί πρέπει να αποδυναμωθεί η εξουσία του δήμαρχου, να αναζητηθούν οι ευρύτερες συνθέσεις.
Αυτό θα βοηθούσε επιπλέον να γίνουν οι συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων πιο ελκυστικές για τους πολίτες, να αυξηθεί το ενδιαφέρον για τα κοινά.
Γίνεται αν καταγράψουμε τι ζητάμε από έναν δήμαρχο.
Στη διαχείριση της καθημερινότητας μας, από το μάζεμα των σκουπιδιών και τις μικρο επισκευές σε δημόσιους χώρους μέχρι την καλή λειτουργία των υπηρεσιών του δήμου και των δημόσιων υπηρεσιών που εξαρτιόνται από τον δήμο, ναι, θέλουμε έναν άρχοντα. Να μπορεί να αποφασίζει και να εκτελεί άμεσα, χωρίς γραφειοκρατικά κολλήματα που κάποιες φορές λαϊκίζοντας τα λέμε «δημοκρατικές διαδικασίες».
Σε θέματα που αναφέρονται στην φυσιογνωμία της περιοχής μας, δεν θέλουμε άρχοντα. Δεν θέλουμε κανέναν να υλοποιεί τα «οράματα» του, αν αυτά δεν είναι αποδεκτά από την πλειοψηφία και ακόμη και τότε, να μην δημιουργούν δυσάρεστες καταστάσεις σε μειοψηφίες.
Σήμερα, με το εκλογικό σύστημα 3/5 το ζήτημα είναι λυμένο. Ο δήμαρχος κάνει κυριολεκτικά ότι γουστάρει, η παράταξη του τον στηρίζει τουλάχιστον στα 3/5 του χρόνου θητείας του, αν το παρακάνει μετά τον 3ο χρόνο αρχίζουν δειλά-δειλά οι γκρίνιες.
Σε αυτό το δημαρχοκεντρικό καθεστώς για το οποίο πολλές φορές ακούμε φωνές διαμαρτυρίας, ο νέος νόμος περιοριζόμενος στην απλή αναλογική, εξυπηρετεί την μπαχαλοποίηση.
Για να έχει ωφέλιμο νόημα η αντιπροσώπευση των κατοίκων με απλή αναλογική (καμιά σχέση με συμμετοχική δημοκρατία και τέτοια, μη λαϊκίζουμε) πρέπει λοιπόν να διαχωριστεί το έργο της καθημερινότητας όπου εκεί πρέπει να ισχυροποιηθεί η ανεξαρτησία του δημάρχου από το δημοτικό συμβούλιο, από τις αποφάσεις που αφορούν στην φυσιογνωμία της περιοχής, όπου εκεί πρέπει να αποδυναμωθεί η εξουσία του δήμαρχου, να αναζητηθούν οι ευρύτερες συνθέσεις.
Αυτό θα βοηθούσε επιπλέον να γίνουν οι συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων πιο ελκυστικές για τους πολίτες, να αυξηθεί το ενδιαφέρον για τα κοινά.
