του Ζαχαρία Ζούπη
(πηγή: πολιτών συμμαχία)
Τον τελευταίο μήνα κάτι φαίνεται να συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του, αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. “Εκνευρισμός”, “νευρική κρίση”, “φαγούρα” είναι μερικοί από τους μόνιμους χαρακτηρισμούς για την κατάσταση στο κυβερνόν κόμμα στα σχετικά ρεπορτάζ των εφημερίδων και φυσικά δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι. Στα πολιτικά στέκια οι βουλευτές, αλλά και αρκετοί….. Υπουργοί(!), απ’ότι φαίνεται ξεσπάθωσαν. Τι συμβαίνει άραγε; Γιατί δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση τον τελευταίο μήνα; Γιατί υπάρχει αυτό το κλίμα τέσσερις μήνες πριν την κρίσιμη τέταρτη δόση; Να υποθέσουμε ότι κάποιοι από τους αγανακτώντες δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο όταν το ψήφιζαν; Να υποθέσουμε οτι κάποιοι νόμιζαν ότι σε οκτώ μήνες θα ξεμπερδεύαμε με το Μνημόνιο, τα ελλείμματα και το χρέος; Να υποθέσουμε πάλι ότι ξέχασαν πως η ίδια η Βουλή εξουσιοδότησε τον Υπουργό Οικονομικών να επικαιροποιεί το Μνημόνιο; Θα ήταν αφελές ……..
Ένα λογικό ενδεχόμενο είναι η κατάσταση αυτή οφείλεται στην άσχημη περιρρέουσα ατμόσφαιρα που υπάρχει στην κοινωνία. Το κλίμα πράγματι είναι άσχημο, μα πάρα πολύ άσχημο. Όσοι έζησαν τις τελευταίες Δημοτικές εκλογές, που σε τελευταία ανάλυση ήταν εκλογές για τις τοπικές κοινωνίες, κατάλαβαν ότι οι επόμενες Βουλευτικές Εκλογές δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση και για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Οι τελευταίος θρασύς προπηλακισμός του Κωστή Χατζηδάκη, ο αντικοινοβουλευτισμός που αναπτύσσεται, αλλά και η επανεμφάνιση ορισμένων ιεραρχών με το γνωστό πολιτικό κείμενο που μοίραζαν στις εκκλησίες (!) επιτείνουν αυτή την αίσθηση. Ωστόσο, αν αυτό είναι το πρόβλημα, η Κυβέρνηση θα έπρεπε να κάνει μια μεγάλη συστηματική προσπάθεια να εξηγήσει, να δώσει τις διαστάσεις του προβλήματος. Πρωτοστάτες δε θα έπρεπε να είναι οι βουλευτές, που δεν είναι μόνο για να μαζεύουν σταυρούς σε εύκολες περιόδους. Κάτι τέτοιο δεν έγινε……… Κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει. Η Κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ έχουν χρέος να εμφανίσουν το Σχέδιο τους και τα στελέχη της κυβερνώσας παράταξης δεν μπορεί να εμφανίζονται ως “κακόμοιρα” που απλά ” κάνουν ότι τους λένε οι άλλοι″. Πώς να μην βγαίνουν μετά οι απερίγραπτοι του ΣΥΡΙΖΑ παρέα με τους αγωνιστές ιεράρχες να μιλάνε για “Ξένη Κατοχή”!
Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι ο εκνευρισμός ότι οι “αριθμοί δεν βγαίνουν” Ότι κλείνοντας μια τρύπα, ανοίγει μια άλλη. Ότι ” ο καρκίνος” της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας κάνει διαρκώς μεταστάσεις. Ότι δεν έχει γίνει ουσιαστικά τίποτα το ριζικό σε πολύ σοβαρά θέματα, όπως στα θέματα της θρασείας φοροδιαφυγής πολυπληθών επαγγελματικών κατηγοριών (π.χ. γιατροί και όχι μόνο) ή της τιμωρίας όσων διασπάθισαν δημόσιο χρήμα και σήμερα το απολαμβάνουν. Ότι μειώνεις το έλλειμμα και αυξάνεται η ύφεση, η ανεργία και βέβαια το ήδη τεράστιο χρέος. Σ’αυτή την περίπτωση έχουν πολύ μεγάλο δίκιο. Όχι για να παρουσιάσουν τέτοιες παρόμοιες δράσεις ως τρόπο για να αποφευχθούν άλλα μέτρα. Αλλά για να υπάρξει η στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη και επιπλέον για να αποδειχθεί στην πράξη ότι η Κυβέρνηση προχωράει με σφαιρικού τύπου παρεμβάσεις που έχουν όμως και αναποτελεσματικότητα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό λοιπόν……..
Το άλλο ενδεχόμενο είναι αυτός ο εκνευρισμός να οφείλεται στα μέτρα που προωθούνται για το άνοιγμα μιας σειράς επαγγελμάτων και τις ΔΕΚΟ. Σ’αυτή την περίπτωση το φαινόμενο είναι εντελώς απαράδεκτο. Όχι τίποτε άλλο αλλά γιατί όταν κόβονταν οριζόντια οι μισθοί και συντάξεις δεν είχε υπάρξει αντίστοιχος εκνευρισμός. Γιατί να υπάρχει τώρα που πειράζονται τα “ρετιρέ” όπως κάποτε τα είχε βαφτίσει ο Α. Παπανδρέου; Γιατί να υπάρχει τώρα εκνευρισμός όταν επιχειρείται παρέμβαση σ’όσους κάνουν περιουσίες με κρατικά εγγυημένη επαγγελματική ύλη, με κρατικά εγγυημένες αμοιβές και ποσοστά κέρδους; Γιατί να υπάρχει τώρα εκνευρισμός, όταν επιχειρείται εξορθολογισμός στα οικονομικά των ΔΕΚΟ που την ώρα που βάζουν μέσα την Ελληνική Οικονομία κάποια δις. Ευρώ, οι εργαζόμενοι σ’αυτούς έχουν μισθούς κατά μέσο όρο τουλάχιστον διπλάσιους από το μέσο όρο των μισθών στο στενό δημόσιο τομέα; Θα έλεγα ότι σ’αυτή την περίπτωση οι καταστάσεις είναι τουλάχιστον προκλητικές. Πολύ περισσότερο όταν συνοδεύονται από δηλώσεις συνδικαλιστών του τύπου “θα κατεβάσουμε τους διακόπτες”, “θα κάψουμε το πρώτο ιδιωτικό βαγόνι τρένου”, “θα κλείσουμε το κράτος”. Ας είμαστε ακόμα πιο σαφείς. Οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου -και όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ- τώρα πρέπει να δείξουν το σθένος τους και να δικαιολογήσουν τον ρόλο τους.
“Αυτή είναι η Ελλάδα” έχουν πει μια σειρά πολιτικοί. Πράγματι αυτή είναι η Ελλάδα. Ακριβώς γι′αυτό και πρέπει να αλλάξει ριζικά. Όχι επειδή το προβλέπει το Μνημόνιο. Αλλά γιατί αν όλα μείνουν ως έχουν, δεν υπάρχει μέλλον. Χρειάζεται λοιπόν ένας νέος οδικός χάρτης προς το μέλλον, μια νέα Ελλάδα. Ας την περιγράψει η Κυβέρνηση. Ας παρουσιάσει το Σχέδιό της. Διαφορετικά………..
του Ζαχαρία Ζούπη
Δημοτικού Συμβούλου Κερατσινίου
Γενικού Γραμματέα Νομαρχίας Δυτικής Αττικής
Πολιτικός Αναλυτής
