Ως «τοξική βόμβα» που αν εκραγεί μπορεί να προκαλέσει εφιαλτικές συνέπειες στη Δυτική Αττική, πολύ χειρότερες κι από τις πρόσφατες θανατηφόρες πλημμύρες της Μάνδρας, χαρακτηρίζεται η ρυπογόνα έκταση 40 περίπου στρεμμάτων, στην κορυφή του παλιού ΧΑΔΑ στο Βιομηχανικό Πάρκο Σχιστού, στο Πέραμα.
Παράλληλα αποτελεί και αρνητικό παράδειγμα κωλυσιεργίας και αδυναμίας 
του Δημοσίου να προλάβει τον κίνδυνο και να προστατέψει τη δημόσια υγεία, με την ακανθώδη γραφειοκρατία να προκαλεί ακόμη και «οσμή» σκανδάλου για εκούσιες καθυστερήσεις προκειμένου να εξυπηρετηθούν πιθανά ιδιωτικά συμφέροντα...
Αυτό είναι και το τίμημα, ακριβώς, που πληρώνει το περιβάλλον και οι πολίτες της χώρας μας σε πλείστες όσες περιπτώσεις, με τη Δυτική Αττική να αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση. Ο συγκεκριμένος χώρος δε αποτελεί τη μοναδική ραδιενεργή χωματερή στην Ευρώπη!
Ο ΧΑΔΑ του Σχιστού τελεί υπό αποκατάσταση την τελευταία δεκαετία, και μάλιστα τα 2/3 της έκτασής του έχουν πράγματι αδρανοποιηθεί και μετατραπεί σε χώρο πρασίνου, μην θυμίζοντας ότι τις προηγούμενες δεκαετίες, η έλλειψη επαρκούς περιβαλλοντικής νομοθεσίας και ελέγχου είχε οδηγήσει στην απόρριψη 10 εκατομμυριών τόνων φωσφογύψου επί μια εικοσαετία (από το 1979 έως το 1999), από το τότε εργοστάσιο Λιπασμάτων Δραπετσώνας.
Οι καιροί άλλαξαν και ο Περιβαλλοντικός Σύνδεσμος Δήμων Αθήνας - Πειραιά (ΠΕΣΥΔΑΠ) ανέλαβε το 2006 το δύσκολο έργο της αποκατάστασης του λόφου, ακριβώς πάνω από το Βιομηχανικό Πάρκο, πλησίον του σημείου όπου ο Ξέρξης παρακολούθησε την συντριπτική ήττα του στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας...
Με κόστος περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ αποκαταστάθηκαν πράγματι τα 80 από τα 125 στρέμματα της έκτασης του ΧΑΔΑ, με την τεράστια ποσότητα του επικίνδυνου φωσφογύψου κι άλλων ραδιενεργών υλικών, που προκύπτουν από τα λιπάσματα που εναπόθεταν εκεί, να καλύπτονται μόνιμα με ειδικές μεμβράνες κι από πάνω να έχει φυτρώσει ήδη ένα μικρό αλσύλλιο.
Ο κίνδυνος όμως λόγω της μη ολοκλήρωσης του έργου παραμένει άμεσος: Οι επικίνδυνοι ρύποι στο υπέδαφος μπορούν ανά πάσα στιγμή να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, με ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ η περίπτωση κατολίσθησης, σε ένα συμβάν αντίστοιχο με αυτό της Μάνδρας, θα προκαλούσε πλημμυρίδα τόνων λυματολάσπης που θα κατέληγαν στον Κόλπο του Σκαραμαγκά.
Και θα κατέστρεφαν συνάμα το αποτέλεσμα της πολυετούς προσπάθειας αποκατάστασης του υπόλοιπου μέρους του ΧΑΔΑ.
του Δημοσίου να προλάβει τον κίνδυνο και να προστατέψει τη δημόσια υγεία, με την ακανθώδη γραφειοκρατία να προκαλεί ακόμη και «οσμή» σκανδάλου για εκούσιες καθυστερήσεις προκειμένου να εξυπηρετηθούν πιθανά ιδιωτικά συμφέροντα...Αυτό είναι και το τίμημα, ακριβώς, που πληρώνει το περιβάλλον και οι πολίτες της χώρας μας σε πλείστες όσες περιπτώσεις, με τη Δυτική Αττική να αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση. Ο συγκεκριμένος χώρος δε αποτελεί τη μοναδική ραδιενεργή χωματερή στην Ευρώπη!
Ο ΧΑΔΑ του Σχιστού τελεί υπό αποκατάσταση την τελευταία δεκαετία, και μάλιστα τα 2/3 της έκτασής του έχουν πράγματι αδρανοποιηθεί και μετατραπεί σε χώρο πρασίνου, μην θυμίζοντας ότι τις προηγούμενες δεκαετίες, η έλλειψη επαρκούς περιβαλλοντικής νομοθεσίας και ελέγχου είχε οδηγήσει στην απόρριψη 10 εκατομμυριών τόνων φωσφογύψου επί μια εικοσαετία (από το 1979 έως το 1999), από το τότε εργοστάσιο Λιπασμάτων Δραπετσώνας.
Οι καιροί άλλαξαν και ο Περιβαλλοντικός Σύνδεσμος Δήμων Αθήνας - Πειραιά (ΠΕΣΥΔΑΠ) ανέλαβε το 2006 το δύσκολο έργο της αποκατάστασης του λόφου, ακριβώς πάνω από το Βιομηχανικό Πάρκο, πλησίον του σημείου όπου ο Ξέρξης παρακολούθησε την συντριπτική ήττα του στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας...
Με κόστος περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ αποκαταστάθηκαν πράγματι τα 80 από τα 125 στρέμματα της έκτασης του ΧΑΔΑ, με την τεράστια ποσότητα του επικίνδυνου φωσφογύψου κι άλλων ραδιενεργών υλικών, που προκύπτουν από τα λιπάσματα που εναπόθεταν εκεί, να καλύπτονται μόνιμα με ειδικές μεμβράνες κι από πάνω να έχει φυτρώσει ήδη ένα μικρό αλσύλλιο.
Ο κίνδυνος όμως λόγω της μη ολοκλήρωσης του έργου παραμένει άμεσος: Οι επικίνδυνοι ρύποι στο υπέδαφος μπορούν ανά πάσα στιγμή να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, με ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ η περίπτωση κατολίσθησης, σε ένα συμβάν αντίστοιχο με αυτό της Μάνδρας, θα προκαλούσε πλημμυρίδα τόνων λυματολάσπης που θα κατέληγαν στον Κόλπο του Σκαραμαγκά.
Και θα κατέστρεφαν συνάμα το αποτέλεσμα της πολυετούς προσπάθειας αποκατάστασης του υπόλοιπου μέρους του ΧΑΔΑ.
Ζούγκλα.gr: το ρεπορτάζ και φωτογραφικό υλικό εδώ
