Τις προηγούμενες έξι χρονιές o δήμος και όλοι όσοι ήθελαν να λύσουν το πρόβλημα της τοξικής μελισσανιδίλας* έκαναν ότι μπορούσαν για να το λύσουν, για να πιέσουν δηλαδή την κυβέρνηση να το τελειώσει.
Μια κορυφαία δράση τους ήταν η διοργάνωση την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος κινητοποιήσεων στην Δραπετσώνα που μπορεί να ήταν μια αλλά και δύο και καμιά φορά και τρεις, ζωή να'χουνε, με αίτημα την μετεγκατάσταση της Oil One. Οι δημότες που συμμετείχαν ήταν για σύνθετους λόγους πάντα εμφανώς πολύ λιγότεροι από όσους δηλητηριάζονται όλο το χρόνο από την τοξική μελισσανιδίλα κι αυτό όπως και να το κάνουμε είναι ένας λόγος που τίποτα δεν κερδήθηκε μέχρι τώρα.
Ο βασικός λόγος όμως είναι πως οι κυβερνήσεις από το 2015 έως και σήμερα παρόλες τις διαμαρτυρίες του κόσμου και του δήμου δεν ικανοποίησαν το αίτημα των κατοίκων, δεν συναισθάνθηκαν την απόγνωση των δημοτών που προπάντων τους καλοκαιρινούς μήνες ζουν μέσα σε μία κόλαση, ιδιαίτερα τις μεταμεσονύχτιες ώρες.
Φέτος όμως το τροπάριο άλλαξε...>
ολόκληρο το άρθρο στη stagona4u
