Ο νόμος είναι νόμος;

Το περιστατικό είναι πραγματικό. Δυόμισι ώρες, 29 άνθρωποι προσπαθούσαν να ψηφίσουν για να επιλέξουν γραμματέα δημοτικού συμβουλίου, μια διαδικασία απλή και διαδικαστική που περιγράφεται με απόλυτη σαφήνεια από το νόμο για τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τελικά αφού ψήφισαν, και οι 15 επέλεξαν το μοναδικό υποψήφιο, πληροφορήθηκαν ότι οι αρχικοί παρόντες στη συνεδρίαση ήταν 31.  Και σύμφωνα με τους ειδικούς,  δεν υπήρχε απόλυτη πλειοψηφία(;) και άρα δεν εκλέχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος που ο νόμος ορίζει να είναι από την αντιπολίτευση. Στη συνέχεια με χρήση-ερμηνεία άλλου άρθρου του νόμου, ορίστηκε ο 11ος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος για γραμματέας (δεν δέχτηκαν ή είχαν κώλυμα οι προηγούμενοι) …από την πλειοψηφία βεβαίως! βεβαίως! 

Και βεβαίως δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία το γεγονός! Δείχνει όμως ότι έχουμε να διανύσουμε χιλιόμετρα για να δούμε φως αληθινό! Γιατί αν σε ένα δημοτικό συμβούλιο, ενός δήμου με τόσα προβλήματα, με μια κοινωνία στο κόκκινο, με ένα κακό νόμο που όμως προβλέπει, αφήνει κάποιες αχνές αχτίδες συμμετοχής και κατ΄ επέκταση συναίνεσης, συν ευθύνης ίσως, υπάρχουν άνθρωποι που καταναλώνουν 2 και πλέον ώρες για να ερμηνεύσουν τους νόμους και τις διατάξεις για να πάρουν την καλύτερη απόφαση (τρομάρα τους) για την παράταξη τους, δεν υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα! 

Και δε μιλάμε για κάτι σημαντικό και καθοριστικό για τη λειτουργία ενός δήμου, αλλά για μια θέση σχεδόν τυπική, στον απολύτως δημαρχοκεντρικό θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης. Για μια τυπική διαδικασία που περιγράφεται ξεκάθαρα στο νόμο, με μια διάθεση του νομοθέτη για συμμετοχή και πολιτισμένη λειτουργία. 

Το ερώτημα είναι γιατί; Για το γαμώτο, για τη μαγκιά του νικητή: «δεν δικαιούστε να ομιλείτε»;  Από στενομυαλιά, επίδειξη δύναμης, από ανασφάλεια, Ποιος ξέρει? 

...απογοήτευση! 
Τελικά υπάρχει θέμα! Αξίζει να ψηφίζεις και να επιλέγεις όταν τα άτομα στα οποία πιστεύεις, με το που θα περάσουν το κατώφλι και θα καθίσουν στις αναπαυτικές καρέκλες της εξουσίας, "τρελαίνονται" και ξεχνούν ποιοι είναι, τι κουβαλούν, τι είπαν, τι υποσχέθηκαν; Όταν με καβάτζα τον τίτλο, ασφαλείς και απόμακροι από αυτούς που ζήτησαν τις ψήφους τους, αποφασίζουν με κριτήριο ποιο; Την μακροημέρευση τους σε θέσεις εξουσίας ίσως; 

Δυστυχώς η κρίση είναι παντού, είναι πολύ βαθιά και δεν είναι μόνο οικονομική! Κρίμα για όσους συμμετέχουν σε "παρωδίες" εν γνώσει τους! Κυρίως κρίμα για τους ορμητικούς νέους που τόσο γρήγορα προσαρμόζονται στην αρρωστημένη δημοκρατία των «έμπειρων», αλλά κρίμα και στους παλιότερους που δεν μπορούν να ξεφύγουν από στυγνό κομματικό παρελθόν και να δουν την ανατολή, κρίμα και για τους άλλους, τους Πόντιους Πιλάτους με το λάπτοπ, που δεν ακούν και δεν επικοινωνούν, παρά μόνο επαναλαμβάνουν προσεκτικά και με ρυθμό, στερεότυπες ατάκες κομματικών εργαστηρίων! 

Δεν υπάρχει ελπίδα! Δυστυχώς! 
Θέλει δουλειά πολύ... Θέλει δουλειά για να ανατραπεί και να ξεπεραστεί η κρίση. Δεν είναι εύκολο και δεν θα γίνει, εάν όλοι μας δεν ξεριζώσουμε τις αιτίες αυτής της κρίσης από τη ρίζα τους! 
 ...και προς το παρόν δε φαίνεται να υπάρχει τέτοια διάθεση !